Igor Janik
polski lekkoatleta Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Igor Janik (ur. 18 stycznia 1983 w Gdyni) – polski lekkoatleta specjalizujący się w rzucie oszczepem.
.JPG) Igor Janik podczas mistrzostw Polski seniorów w Bielsku-Białej (2010) | |||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
18 stycznia 1983 | ||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
200 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Informacje klubowe | |||||||||||||||||||||||||||||||
| Klub | |||||||||||||||||||||||||||||||
| Trener |
Mirosław Szybowski (kadra) | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Dwukrotny uczestnik igrzysk olimpijskich – 2008 w Pekinie[1] oraz w 2012 w Londynie odpadał w eliminacjach[2]. Trzykrotny reprezentant Polski podczas mistrzostw świata[3][4][5]. Zdobywał medale międzynarodowych imprez w kategorii juniora[6] oraz młodzieżowca[7], trzy razy stawał na podium uniwersjady[8][9]. Uczestnik meczów międzypaństwowych i zawodów pucharu Europy, drużynowego czempionatu Starego Kontynentu oraz zimowego pucharu w rzutach lekkoatletycznych[10]. Członek grupy lekkoatletycznej Silesiathletics[11].
Rekord życiowy – 84,76 m (19 września 2008, Ustka)[12].
W 2007 w Ustce ustanowił nieoficjalny rekord świata w rzucie kamieniem nadmorskim – 155 metrów[13][14].
4 października 2014 ożenił się z fizjoterapeutką Katarzyną Andryskowską[potrzebny przypis].
Kariera sportowa
Podsumowanie
Perspektywa
Początki
Janik zaczął startować już jako młodzik[15] – na koniec sezonu 1998 był, z wynikiem 60,32 uzyskanym oszczepem o wadze 600 gramów, liderem polskich tabel w tej kategorii wiekowej[16][17], we wrześniu 1998 triumfował w małym memoriale Janusza Kusocińskiego[17]. Podczas mistrzostw Polski juniorów młodszych w 1999 zajął 5. miejsce przegrywając jedynie z zawodnikami ze starszego rocznika[18]. W 2001 po wypełnieniu minimum wystąpił na mistrzostwach Europy juniorów w Grosseto zajmując w tej imprezie szóste miejsce[19]. W swoim trzecim starcie w 2002 roku oszczepnik 16 czerwca podczas memoriału Kusocińskiego ustanowił wynikiem 78,90 rekord Polski juniorów[20][21]. Miesiąc później w stolicy Jamajki Kingston najpierw wygrał eliminacje (z wynikiem 73,84), a następnie rzutem na odległość 74,16 zapewnił sobie tytuł mistrza świata juniorów[6]. Dzięki temu sukcesowi Janik został pierwszym polskim oszczepnikiem, który zdobył złoto juniorskiego czempionatu globu oraz drugim po Dariuszu Trafasie Polakiem, który wywalczył medal tych zawodów w rzucie oszczepem[22].
2003–2005
Pierwszy sezon wśród młodzieżowców (zawodników do lat 23) Janik rozpoczął 31 maja 2003 ustanawiając w Białej Podlaskiej rekord życiowy wynikiem 81,91 – pierwszy raz w karierze rzucając ponad 80 metrów[23]. 18 lipca był drugi w eliminacjach, a dwa dni później zdobył w Bydgoszczy srebrny medal mistrzostw Europy młodzieżowców[7] ustawiając wynikiem 82,54 rekord Polski w tej kategorii wiekowej[20][21]. Miesiąc po czempionacie wystartował w uniwersjadzie w Daegu – w finale tej imprezy uzyskał wynik 76,83 i zdobył złoty medal[8]. Po powrocie z Korei Południowej oszczepnik wygrał jeszcze młodzieżowe mistrzostwa Polski (13 września)[24] oraz z wynikiem 80,40 memoriał Michała Barty w Kołobrzegu[25].
W sezonie 2004 borykał się z kontuzją, która sprawiła, że wystąpił tylko w czterech mityngach, a najlepszy rezultat – 74,49 – uzyskał 29 maja w Białej Podlaskiej[12].
Swój ostatni sezon w gronie młodzieżowców oszczepnik rozpoczął od startu na mityngu w Poznaniu wygrywając go z wynikiem 74,80. 19 czerwca zadebiutował w reprezentacji kraju na zawody superligi pucharu Europy – z rezultatem 75,36 zajął wówczas piąte miejsce[26]. 25 czerwca zdobył pierwszy w karierze medal mistrzostw Polski seniorów stając w Białej Podlaskiej na najniższym stopniu podium i przegrywając ze startującymi od lat zawodnikami Dariuszem Trafasem i Tomaszem Damszelem[27]. W połowie lipca odbywały się w Erfurcie młodzieżowe mistrzostwa Europy, podczas których Janik zdobył złoty medal osiągając wynik 77,25[7]. Nie udało mu się powtórzyć sukcesu z 2003 roku i na uniwersjadzie w Izmirze zajął piątą lokatę[28].
2006–2008
Sezon 2006 rozpoczął od pierwszego w karierze startu w zawodach zimowego pucharu Europy w rzutach – z wynikiem 81,16 zwyciężył w tych zawodach[10]. W maju był trzeci w Halle[29] oraz czwarty na mityngu Zlatá Tretra w Ostrawie, podczas którego wynikiem 82,86 ustanowił rekord życiowy[12][30]. 22 lipca zdobył brąz mistrzostw Polski seniorów[27], a dwa dni później na mityngu w Salonikach nie oddał żadnej mierzonej próby[31]. Kontuzja uniemożliwiła mu wyjazd na mistrzostwa Europy w Göteborgu[potrzebny przypis].
Sezon 2007 rozpoczął od startów w Azji i Ameryce Południowej – 5 maja z wynikiem 80,50 zajął drugie miejsce na zawodach w Osace[32], 16 maja był trzeci w Foratalezie, a 20 maja z rezultatem 80,02 uplasował się na drugiej lokacie w zawodach Grande Premio Brasil Caixa de Atletismo w Belém[33]. Po powrocie do Europy zajął piąte miejsce w memoriale Braci Znamieńskich[34]. 30 czerwca w Poznaniu zdobył swój pierwszy w karierze tytuł mistrza Polski seniorów[27]. Na początku sierpnia podczas kolejnej edycji uniwersjady, która odbywała się w Tajlandii, Janik był trzeci w eliminacjach, a w finale zdobył srebrny medal z wynikiem 82,28 przegrywając z Łotyszem Vadimsem Vasiļevskisem[9][35]. Najważniejszą imprezą sezonu były mistrzostwa świata w Osace – Polak w eliminacjach nie osiągnął minimum kwalifikacyjnego (82,00), ale awansował do finału (jako pierwszy polski oszczepnik w historii[36]) dzięki wynikowi 80,83 (dziewiątemu wśród startujących)[37]. W finale – 2 września – Polak oddał tylko dwa mierzone rzuty – w pierwsze kolejce na odległość 79,82 oraz w trzeciej na odległość 83,38[36]. Ostatecznie Janik uplasował się na siódmej pozycji ustanawiając rezultatem z trzeciej serii nowy rekord życiowy[3][36].
Rok olimpijski 2008 Janik rozpoczął od zajęcia – 9 maja – drugiego miejsca w zawodach w Dosze – wynikiem 83,21 wypełnił minimum uprawniające do startu w igrzyskach olimpijskich w Pekinie[38]. Podczas pucharu Europy w Annecy (22 czerwca) był trzeci[39], dwa tygodnie później drugi raz w karierze zdobył złoto mistrzostw Polski seniorów[27]. W ostatnim starcie przed igrzyskami – 27 lipca w Sopocie podczas Grand Prix im. Janusza Sidły – zajął trzecie miejsce z wynikiem 75,61 przegrywając z Niemcem Manuelem Nau i aktualnym mistrzem świat juniorów Robertem Szpakiem[40]. 21 sierpnia na stadionie w Pekinie uzyskał w eliminacjach wynik 77,63 i został sklasyfikowany na szesnastym miejscu, które nie dawało prawa występu w finale konkursu olimpijskiego[1]. W pierwszym starcie po nieudanych zawodach w Chinach był dla Polaka mityng w Rovereto we Włoszech, gdzie z wynikiem 73,90 uplasował się na czwartej lokacie[41]. 19 września w Ustce na festiwalu rzutów lekkoatletycznych ustanowił – w drugiej serii – swój nowy rekord życiowy wynikiem 84,76[42]. W ostatnim starcie w roku 2008 – 25 września w południowokoreańskim Daegu – zajął szóste miejsce z wynikiem 75,05[43].
2009–2012
W trzecim starcie w sezonie 2009 podczas mityngu w hiszpańskim wynikiem 83,30 wypełnił minimum kwalifikujące go do składu reprezentacji Polski na mistrzostwa świata[44]. Tydzień później oszczepnik ponownie uzyskał wynik lepszy od wymaganego przez Polski Związek Lekkiej Atletyki minimum na światowy czempionat uzyskując w Berlinie rezultat 83,52 podczas prestiżowego mityngu Internationales Stadionfest 2009[45]. 21 czerwca wystąpił w pierwszej edycji drużynowych mistrzostw Starego Kontynentu – z wynikiem 76,48 zajął trzecie miejsce zdobywając dla reprezentacji dziesięć punktów[46]. Po zajęciu trzeciego miejsca w eliminacjach 10 lipca uplasował się tuż za podium – na czwartym miejscu – rozgrywanej w Belgradzie uniwersjadzie[47][48]. Kolejnym startem dla Janika były mistrzostwa Polski seniorów w Bydgoszczy – 31 lipca wygrał eliminacje, a dzień później zdobył z wynikiem 77,53 srebrny medal przegrywając z Adrianem Markowskim, który niespodziewanie zdobył złoto ustanawiając wynikiem 84,85 rekord życiowy[49][50][51]. Na mistrzostwach świata w Berlinie oszczepnik uzyskał w eliminacjach wynik 75,20 i ostatecznie zajmując 31. miejsce nie awansował do konkursu finałowego[4].
W sezonie 2010 pierwszy start Polak miał w Daegu, gdzie podczas mityngu Colorful zajął pierwsze miejsce z wynikiem 80,46[52]. Dzięki zwycięstwu w europejskim festiwalu lekkoatletycznym w Bydgoszczy (6 czerwca)[53] uzyskał prawo startu w drużynowych mistrzostwach Europy[54] – na stadionie w Bergen, 20 czerwca, zajął siódmą lokatę z rezultatem 76,47[55]. Kilkanaście dni później podczas mistrzostw Polski zdobył złoty medal[56]. Nie udało mu się uzyskać minimum uprawniającego do startu w lipcowych mistrzostwach Europy, które wynosiło 80,50[57]. 4 września w Krakowie podczas zawodów ligowych uzyskał swój najlepszy rezultat w sezonie rzucając na odległość 80,83[12][58].
Podczas swojego pierwszego startu w sezonie, na mityngu Colorful w Daegu, zwyciężył z wynikiem 82,18, który był lepszy o 18 centymetrów od minimum kwalifikacyjnego na mistrzostwa świata, które w Daegu odbyły się na przełomie sierpnia i września[59]. W stojącym na wysokim poziomie mityngu Diamentowej Ligi IAAF Shanghai Golden Grand Prix 2011 objął prowadzenie po pierwsze serii rzutów wynikiem 79,69, a ostatecznie z rezultatem 82,09 uplasował się w tych zawodach na piątej lokacie[60][61]. 28 maja wygrał międzynarodowe mistrzostwa Tajwanu uzyskując wynik 80,75[62]. Na mityngu w Rehlingen (13 czerwca) zwyciężył z wynikiem 81,94 (w pozostałych trzech ważnych rzutach osiągnął 81,29; 81,53 oraz 80,53)[63]. Z powodu kontuzji stopy nie mógł reprezentować Polski podczas zawodów superligi drużynowych mistrzostw Europy[64]. Podczas uniwersjady w Shenzhen zdobył brązowy medal[65]. Na mistrzostwach świata w Daegu uzyskał w eliminacjach trzynasty rezultat pośród startujących i nie awansował do finału – wynik Janika (80,88) dałby mu kwalifikacje do finałów wszystkich poprzednich mistrzostw świata od roku 2001[5].
W styczniu 2012 przeszedł zabieg artroskopii kolana[66]. Olimpijski sezon rozpoczął od startu 16 maja na mityngu Colorful Daegu Meeting 2012 w Daegu, podczas którego zajął trzecie miejsce z wynikiem 80,23[67]. 9 czerwca zwyciężył w Grand Prix Sopotu im. Janusza Sidły z wynikiem 79,65[68], a dzień później w St. Wendel uzyskał wynik 82,11 – lepszy od wskaźnika PZLA na igrzyska olimpijskie jednak mityng nie znajdował się w kalendarzu European Athletics i rezultat Janika nie mógł być brany pod uwagę jako kwalifikacja olimpijska[69]. Tydzień później zdobył w Bielsku-Białej złoty medal mistrzostw Polski seniorów zapewniając sobie start w mistrzostwach Europy[70]. Podczas mistrzostw w Helsinkach w eliminacjach rzucił 82,37 i wypełnił wskaźnik PZLA na igrzyska w Londynie, a dzień później – 28 czerwca – z wynikiem 81,21 zajął szóste miejsce w finale[71]. Podczas igrzysk olimpijskich w Londynie nie awansował do finału[72].
Osiągnięcia
Podsumowanie
Perspektywa
Międzynarodowe
Mistrzostwa Polski
Igor Janik w latach 2004–2013 dziesięć razy startował w wąskim finale mistrzostw Polski seniorów[27]. W klasyfikacji medalowej wszech czasów mistrzostw Polski oszczepnik zajmuje ósme miejsce z czterema złotymi, jednym srebrnym i czterema brązowy medalami[77]. Janik stawał także na podium mistrzostw Polski juniorów[78] oraz był mistrzem kraju w gronie młodzieżowców[79].
| Mistrzostwa Polski | Pozycja | Wynik |
|---|---|---|
| Bydgoszcz 2004 | 8. miejsce | 69,95 |
| Biała Podlaska 2005 |  3. miejsce | 76,06 |
| Bydgoszcz 2006 | 3. miejsce | 76,30 |
| Poznań 2007 |  1. miejsce | 79,13 |
| Szczecin 2008 | 1. miejsce | 79,79 |
| Bydgoszcz 2009 |  2. miejsce | 77,53 |
| Bielsko-Biała 2010 | 1. miejsce | 78,59 |
| Bydgoszcz 2011 | 3. miejsce | 79,14 |
| Bielsko-Biała 2012 | 1. miejsce | 81,31 |
| Toruń 2013 | 3. miejsce | 75,85 |
Progresja wyników
| Rok | Wynik | Data | Miejsce | Uwagi |
|---|---|---|---|---|
| 1998 | 60,32 | 4 września(dts) br |  Sopot | oszczep 600 g |
| 1999 | 66,18 | 22 maja(dts) br | Kielce | oszczep 700 g |
| 1999 | 59,67 | 2 października(dts) br | Skórcz | |
| 2000 | 71,26 | 16 września(dts) br | Wrocław | oszczep 700 g |
| 2000 | 62,41 | 31 sierpnia(dts) br | Skórcz | |
| 2001 | 78,58 | 31 sierpnia(dts) br | Olsztyn | |
| 2002 | 78,90 | 16 czerwca(dts) br | Warszawa | Memoriał Janusza Kusocińskiego |
| 2003 | 82,54 | 20 lipca(dts) br | Bydgoszcz | mistrzostwa Europy U23 |
| 2004 | 74,49 | 29 maja(dts) br | Biała Podlaska | |
| 2005 | 77,25 | 17 lipca(dts) br |  Erfurt | mistrzostwa Europy U23 |
| 2006 | 82,86 | 30 maja(dts) br |  Ostrawa | Zlatá Tretra |
| 2007 | 83,38 | 2 września(dts) br |  Osaka | mistrzostwa świata |
| 2008 | 84,76 | 19 maja(dts) br | Ustka | Ustecki Festiwal Rzutów Lekkoatletycznych |
| 2009 | 83,52 | 6 czerwca(dts) br | Berlin | ISTAF |
| 2010 | 80,83 | 4 września(dts) br | Kraków | Finał ligi lekkoatletycznej |
| 2011 | 82,81 | 3 lipca(dts) br |  Żukowskij | Memoriał Braci Znamieńskich |
| 2012 | 82,37 | 27 czerwca(dts) br |  Helsinki | Mistrzostwa Europy |
| 2013 | 80,13 | 11 czerwca(dts) br |  Bellinzona | Galà dei Castelli |
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.