Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grzegorz Rossoliński-Liebe (ur. jako Grzegorz Rossoliński w 1979 w Zabrzu)[1] – polsko-niemiecki historyk mieszkający w Berlinie i związany z Friedrich-Meinecke-Institut należącym do Wolnego Uniwersytetu Berlińskiego[2]. Autor publikacji historycznych, poświęconych kwestiom: Holocaustu, Europy Środkowo-Wschodniej, faszyzmu, nacjonalizmu, antysemityzmu, ZSRR oraz polityki pamięci.
 | |
| Data i miejsce urodzenia |
1979 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
historyk |
| Miejsce zamieszkania | |
| Edukacja |
Uniwersytet Europejski Viadrina we Frankfurcie nad Odrą, Uniwersytet w Hamburgu |
W latach 1999–2005 studiował historię kultury i Europy Wschodniej na Europejskim Uniwersytecie Viadrina we Frankfurcie nad Odrą. Od 2002 do 2005 r. był stypendystą Fundacji im. Friedricha Eberta. W latach 2007–2012 współpracował z Uniwersytetem Alberty i Uniwersytetem w Hamburgu, gdzie przygotowywał rozprawę doktorską poświęconą Stepanowi Banderze, Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów i kultowi otaczającemu osobę Stepana Bandery. Doktorat obronił na Uniwersytecie w Hamburgu w 2012 roku. Badania finansowane były m.in. przez Gerda Henkel Stiftung i Niemiecki Instytut Historyczny w Warszawie[2]. W latach 2012–2014 Rossoliński-Liebe zaangażowany był w projekt dotyczący problematyki Holocaustu w pamięci diaspory ukraińskiej, w okresie zimnej wojny. Projekt finansowany był przez Fritz Thyssen Stiftung[2]. Pracował również jako badacz naukowy w Fundacji Pomnik Pomordowanych Żydów Europy i w Wiener Wiesenthal Institut für Holocaust-Studien[3]. W latach 2014–2018 Rossoliński-Liebe zajmował się badaniami nad kolaboracją Polaków z III Rzeszą podczas II wojny światowej. W tym czasie był stypendystą Claims Conference, United States Holocaust Memorial Museum, Harry Frank Guggenheim Foundation, Fondation pour la Mémoire de la Shoah, Niemieckiego Instytutu Historycznego w Warszawie i International Institute for Holocaust Research należącego do Jad Waszem[2].
Jest autorem licznych publikacji w pismach naukowych (m.in.: Pamięć i Sprawiedliwość, Vierteljahrshefte für Zeitgeschichte, Jahrbuch für Antisemitismusforschung, East European Jewish Affairs, Kritika: Explorations in Russian and Eurasian History i Jahrbücher für Geschichte Osteuropas) i biografii Stepana Bandery, wydanej w grudniu 2014 roku przez ibidem-Verlag w Stuttgarcie i rozprowadzanej przez Columbia University Press.
Badania, publikacje i wykłady Rossolińskiego-Liebe wywoływały polityczne reakcje wśród ukraińskich środowisk prawicowych, a także innych osób propagujących kult Stepana Bandery. W ramach programu poświęconego nowym badaniom nad historią Ukrainy i organizowanego przez Fundację im. Heinricha Bölla, Niemiecką Centralę Wymiany Akademickiej i niemiecką ambasadę w Kijowie, na przełomie lutego i marca 2012 roku Rossoliński-Liebe miał wygłosić we Lwowie, Kijowie i Dniepropetrowsku serię wykładów o Stepanie Banderze i masowej przemocy Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów w latach 1939–1950. Z sześciu prelekcji odbyła się tylko jedna – w niemieckiej ambasadzie w Kijowie. Inne były odwoływane, zazwyczaj na krótko przed planowanym rozpoczęciem. Wykład w niemieckiej ambasadzie próbowała zakłócić grupa około stu osób zgromadzonych przed budynkiem. Demonstranci wykrzykiwali, że Rossoliński-Liebe „jest wnukiem Josepha Goebbelsa” oraz „liberalnym faszystą z Berlina”[4]. Reakcją na te wydarzenia była petycja w obronie wolności słowa na Ukrainie i przeciw szykanowaniu osoby Rossolińskiego-Liebe. Podpisało ją 97 osób, m.in.: Étienne François, Aleksandr Krugłow, Gertrud Pickhan, Susanne Heim, Alexander Wöll, Dovid Katz, Delphine Bechtel, Per Anders Rudling i Mark von Hagen[5].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
