Groty Mechowskie
jaskinia w powiecie puckim Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Groty Mechowskie (Grota Mechowska[1], Grota w Mechowej[2], Jaskinia w Mechowie[3], niem. Mechauer Höhle[4]) – jaskinia we wsi Mechowo (gmina Puck, powiat pucki, województwo pomorskie) w obrębie Wysoczyzny Żarnowieckiej, wytworzona w osadach fluwioglacjalnych zlodowacenia bałtyckiego[5]. Duża osobliwość geologiczna w skali Niżu Środkowoeuropejskiego, chroniona od 1955 roku jako pomnik przyrody nieożywionej[6]. Po drugiej wojnie światowej udostępniona dla ruchu turystycznego[7] – przebiega obok niej szlak turystyczny[8].
| Plan jaskini | |
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie |
wieś Mechowo |
| Właściciel |
samorząd |
| Długość |
61 m |
| Deniwelacja |
niewielka |
| Wysokość otworów |
60 m n.p.m. |
| Ekspozycja otworów |
ku S |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
| Ochrona i dostępność |
pomnik przyrody nieożywionej |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) NP-01 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu puckiego  | |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Puck  | |
 54°42′49″N 18°17′06″E | |
Geneza jaskini jest złożona. Rozwinęła się w gruboziarnistych piaskowcach i zlepieńcach scementowanych spoiwem kalcytowym[9]. Przesączające się wody wymywały luźniejszy materiał (sufozja) tworząc niewielkie, początkowo podziemne pustki. Przyotworowe partie jaskini kształtowane były m.in. przez procesy erozji wodnej i eolicznej. Dalsze partie powstały w wyniku działalności człowieka polegającej na rozkopywaniu i poszerzaniu pierwotnych pustek. Dowodzi tego m.in. porównanie planów jaskini z różnych lat. Dno jaskini pokrywa piaszczyste namulisko, obecnie w części udostępnionej do zwiedzania przysypane sztucznie dostarczonym żwirem.
Jaskinia posiada kilka otworów; charakterystyczne są skalne kolumny z piaskowca o większej odporności. Prześwity pomiędzy nimi prowadzą do dalszych części, w tym dosyć rozległej salki, gdzie kończy się trasa turystyczna. W głąb wzgórza morenowego biegnie niski korytarz kilkudziesięciometrowej długości. Występują w nim formy naciekowe: niewielkie stalaktyty, żebra i polewy, częściowo zabarwione na kolor czerwony, dzięki obecności związków żelaza rozpuszczonych w wodzie.
Najstarsza wzmianka o jaskini w Mechowie pochodzi z 1818 roku[10], była ona jednak znana okolicznej ludności już znacznie wcześniej[2]. Wtedy też dokonano jej pierwszych pomiarów. W 1908 roku władze pruskie uznały ją za pomnik natury. Po II wojnie światowej odkopano zasypane fragmenty, dokonano zabezpieczenia otworu wejściowego i fragmentu zagrożonego oberwaniem. Przez dziesięciolecia jaskinia wzbudzała duże zainteresowanie krajoznawców i naukowców, którzy m.in. starali się ustalić jej wiek i genezę. Współcześnie dla turystów udostępniona jest tylko niewielka, przyotworowa część jaskini, ponieważ pozostałe partie są trudno dostępne. Zwiedzanie trasy oświetlonej elektrycznie trwa kilka minut i jest płatne.
- Cyprysik Lawsona w Mechowie – pomnik przyrody w pobliżu
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
