Edward Gruszka

Edward Jan Gruszka (ur. 13 października 1957^[2] w Bielsku-Białej) – polski żołnierz w stopniu generała broni. 27 stycznia 2017 zakończył zawodową służbę wojskową i przeszedł w stan spoczynku.

Edward Gruszka

generał broni w st. spocz.
Data i miejsce urodzenia	13 października 1957 r. Bielsko-Biała
Przebieg służby
Siły zbrojne	Siły Zbrojne PRL Siły Zbrojne RP
Jednostki	6 BDSz, 18 bdsz, PKW Syria (POLBATT), PKW Bośnia i Hercegowina, NORDPOLBDE, 25 BKPow, 2 KZ, PKW Irak, MND C-S, DWS, DWLąd, DOSZ, IWsp SZ
Stanowiska	m.in. dowódca Wielonarodowej Dywizji Sił Stabilizacyjnych w Iraku, Dowódca Operacyjny Sił Zbrojnych, Szef Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych
Główne wojny i bitwy	UNDOF, IFOR/SFOR, Stabilizacja Iraku
Późniejsza praca	doradca ministra obrony narodowej (2024– )[1]
Odznaczenia

Awanse

• generał brygady – 2002^[3]
• generał dywizji – 2006^[4]
• generał broni – 2010^[5].

Wykształcenie

• Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Zmechanizowanych – 1980;
• Wyższy Kurs Doskonalenia Oficerów – 1985;
• Akademia Obrony Narodowej – 1991;
• Podyplomowe Studium Operacyjno-Strategiczne (AON), Warszawa – 2000.

Stanowiska

• dowódca plutonu rozpoznawczego – 6 Brygada Desantowo-Szturmowa;
• dowódca kompanii szturmowej – 6 Brygada Desantowo-Szturmowa;
• oficer operacyjny – 6 Brygada Desantowo-Szturmowa;
• szef sztabu – 18 Bielski Batalion Desantowo-Szturmowy;
• szef wydziału operacyjnego – 6 Brygada Desantowo-Szturmowa;
• szef sztabu – PKW Syria – POLBATT;
• dowódca – PKW Syria – POLBATT;
• dowódca – PKW Bośnia i Hercegowina;
• szef wydziału szkolenia bojowego – Krakowski Okręg Wojskowy;
• zastępca dowódcy – Brygada Nordycko-Polska w Bośni i Hercegowinie;
• dowódca – 25 Brygada Kawalerii Powietrznej;
• szef sztabu – 2 Korpus Zmechanizowany w Krakowie
• styczeń-lipiec 2004 dowódca polskiej brygady w Wielonarodowej Dywizji-Centrum Południe w Iraku
• styczeń-lipiec 2006 dowódca Wielonarodowej Dywizji-Centrum Południe w Iraku
• od 1 stycznia 2007 – Dowódca Wojsk Specjalnych
• od 5 listopada 2007 – dowódca 2 Korpusu Zmechanizowanego^[6]
• Szef Sztabu – Zastępca Dowódcy Wojsk Lądowych^[7]
• Dowódca Wojsk Lądowych p.o.^[7]
• Dowódca Operacyjny Sił Zbrojnych (od 20 maja 2010 do 20 maja 2013)^[8]
• Szef Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych w Bydgoszczy (od 15 sierpnia 2013 do 04 marca 2016)^[a]

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 2006^[9]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 2004^[10]
• Złoty Krzyż Zasługi – 2002^[11]
• Wojskowy Krzyż Zasługi – nadanie 2011^[12], dekoracja 2012^[13]
• Gwiazda Iraku
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Odznaka Instruktora Spadochronowego Wojsk Powietrznodesantowych I klasy
• Odznaka pamiątkowa Dowództwa Wojsk Lądowych (nr 604) – 2009
• Odznaka pamiątkowa 25 BKPow
• Odznaka pamiątkowa 2 KZ
• Odznaka pamiątkowa Dowództwa Operacyjnego Sił Zbrojnych
• Odznaka pamiątkowa IWsp SZ
• Odznaka honorowa „Husarz Polski” (nr 10) – 2005
• Kordzik Honorowy Sił Zbrojnych RP – 2014^[14]
• Odznaka absolwenta Podyplomowego Studium Operacyjno-Strategicznego AON
• Medal „Zasłużony dla Wojsk Inżynieryjnych” – 2013^[15][16]
• Medal „Za zasługi dla Stowarzyszenia Kombatantów Misji Pokojowych ONZ” – 2011^[17]
• Krzyż „Pro Mari Nostro” (LMiR) – 2012^[18][19]
• Medal Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego "Unitas Durat Palatinatus Cuiaviano-Pomeraniensis" – 2014^[20]
• Medal Pamiątkowy Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe w Iraku
• Odznaka „Za wierną służbę pod sztandarami” – Bułgaria
• Medal Pamiątkowy 60. Rocznicy Zakończenia II Wojny Światowej – Słowacja
• Officer Legii Zasługi – Stany Zjednoczone
• Army Achievement Medal – Stany Zjednoczone
• Army Parachutist Badge (Master) – Stany Zjednoczone
• Odznaka / Wyróżnienie Ministerstwa Obrony Ukrainy – „Znak Honoru” – Ukraina
• Medal NATO za misję IFOR/SFOR (z okuciem „4”)
• Medal ONZ za misję UNDOF (z okuciem „3”)

Uwagi

1. Mianowany przez Prezydenta RP (M.P. z 2013 r. poz. 771), odwołany z dniem 1 stycznia 2014 (M.P. z 2014 r. poz. 35) i ponownie powołany z dniem 1 stycznia 2014 – tym razem przez Ministra Obrony Narodowej. W wyniku zmiany tzw. "ustawy pragmatycznej" IWsp SZ przeszedł spod podległości Szefowi SG WP pod DG RSZ, a jego szefa powołuje nie prezydent, lecz minister.