Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa

Bydgoskie Towarzystwo Wioślarskie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Bydgoskie Towarzystwo Wioślarskie
Remove ads

Bydgoskie Towarzystwo Wioślarskie (BTW) – klub sportowy założony 16 marca 1920 jako Towarzystwo Wioślarzy Tryton Bydgoszcz. Jest jednym z najstarszych polskich klubów sportowych w Bydgoszczy, a w okresie międzywojennym jednym z czołowych klubów wioślarskich w Polsce.

Szybkie fakty Pełna nazwa, Data założenia ...
Remove ads

Charakterystyka

Bydgoskie Towarzystwo Wioślarskie jest najstarszym polskim klubem w Bydgoszczy specjalizującym się w wioślarstwie. Siedziba klubu znajduje się przy ul. Żupy 2 w Bydgoszczy nad rzeką Brdą, gdzie zlokalizowana jest również przystań. Szkoleniem zawodników w różnych grupach wiekowych (seniorzy, juniorzy, młodzicy) zajmuje się około 4 trenerów. Klub podpisał umowę o współpracy z Zespołem Szkół nr 8 przy ul. Pijarów 4 w Bydgoszczy w sprawie szkolenia wioślarskiego w ramach klasy sportowej w Gimnazjum nr 33[3]. Od 2000 roku oprócz sekcji wioślarskiej istnieje również turystyczna sekcja kajakowa[4].

Remove ads

Historia

Podsumowanie
Perspektywa

Okres międzywojenny

16 marca 1920 roku w sali hotelu „Pod Orłem” grupa bydgoskich działaczy Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, przy udziale przedstawicieli Poznańskiego Towarzystwa Wioślarskiego „Tryton” podjęto uchwałę o założeniu Towarzystwa Wioślarskiego „Tryton” Bydgoszcz, które miało być przeciwwagą dla klubów niemieckich, głównie RC Frithjof[5]. Ustalono statut, zarząd i godło klubu[a], a w 1924 sztandar[6]. Jeszcze bez własnej siedziby i na wypożyczonych z Gimnazjum Humanistycznego łodziach, „Tryton” wystawił dwie załogi do pierwszych wszechpolskich regat w Brdyujściu w dniu 29 czerwca 1920 roku (jedna z nich zdobyła drugie miejsce)[6][7]. 31 sierpnia 1920 dla odróżnienia od poznańskiego „Trytonu” zmieniono nazwę na Bydgoskie Towarzystwo Wioślarskie[6]. W 1921 zakupiono z taboru Klubu Wioślarskiego w Poznaniu pierwszą łódź, której nadano imię fundatora „Henryk”. W 1921 towarzystwo posiadało już własną przystań przy moście Bernardyńskim oraz 6 łodzi[7]. 3 lipca 1921 na drugich regatach o mistrzostwo Polski w Brdyujściu załoga BTW: Leon Twardowski, Witecki, Gole i Paweł Twardowski w biegu czwórek zdobyła tytuł mistrza Polski wraz z pucharem „Sokoła Krakowskiego”[8]. Tę samą nagrodę załoga BTW otrzymała 15 sierpnia 1922[7].

Na otwarcie sezonu wioślarskiego w 1924 oddano do użytku przystań na torze regatowym w Brdyujściu, a tabor powiększono o 6 łodzi. Na regatach o mistrzostwo Polski nowo zbudowane trybuny zapełniła 5-tysięczna rzesza publiczności oraz prezydent Rzeczypospolitej Stanisław Wojciechowski[7]. Prasa krajowa określała bydgoski ośrodek wioślarski mianem „polskiego Henley”[9]. W 1924 sekcję wioślarską poszerzono o grupę uczniowską i wojskową[6]. Klub prowadził działalność promującą sporty wodne. Działacze BTW aktywnie pomagali w powstaniu w 1926 Bydgoskiego Klubu Wioślarek i Zrzeszenia Gimnazjalnych Towarzystw Wioślarskich z województw: poznańskiego i pomorskiego, w 1927 z inicjatywy działaczy klubu utworzono Pomorski Okręg Związku Pływackiego, a rok później Bydgoski Komitet Towarzystw Wioślarskich. W 1926 otwarto sekcje: sportów zimowych (hokej, łyżwiarstwo) i szermierczą. Sekcja pływacka założona w 1927 w pierwszym roku działalności zajęła pierwsze miejsce na Pomorzu[6]. W 1928 sekcja sportów zimowych BTW wstąpiła do Polskiego Związku Hokeja na Lodzie w Warszawie, należąc do pionierów hokeja na Kujawach i Pomorzu[10]. W 1930 do sekcji należało 72 członków BTW[6].

Duże sukcesy przyniósł BTW rok 1926. Na mistrzostwach Europy w Lucernie, bydgoska ósemka zdobyła brązowy medal[10], pierwszy zdobyty przez Polskę w wioślarskich zawodach międzynarodowych[7]. Sukces ten przyniósł BTW rozgłos i spowodował, że w 1927 odbyły się w Brdyujściu pierwsze międzynarodowe regaty, w których startowali reprezentanci 10 klubów zagranicznych i 21 krajowych[7]. Osady BTW reprezentowały także Polskę w mistrzostwach Europy w 1931, 1933 i 1934 roku[8]. W 1927 BTW zdobyło pierwsze miejsce w klasyfikacji polskich klubów i towarzystw wioślarskich[5]. Największym sukcesem bydgoskiego i polskiego wioślarstwa w okresie międzywojennym było zdobycie przez czwórkę ze sternikiem BTW brązowego medalu na Igrzyskach Olimpijskich w Amsterdamie 1928[b][10].

16-19 sierpnia 1929 BTW zorganizowało na torze regatowym w Brdyujściu Mistrzostwa Europy w wioślarstwie. Dla tej imprezy magistrat rozbudował trybuny do pojemności 30 tys. widzów. W mistrzostwach wystartowało 11 reprezentacji ze 152 zawodnikami w 35 osadach. W klasyfikacji państw pierwsze miejsce zajęły Włochy (17 pkt.) przed Holandią i Polską (po 5 pkt). Jedna z polskich osad (czwórka bez sternika) złożona była z bydgoszczan, medalistów olimpijskich (szlakowego Bernarda Romanowskiego zastąpił Jerzy Braun). Osada w swoim wyścigu zdobyła brązowy medal[10]. W 1928 klub startował w siedmiu regatach, zajmując w nich ogółem 16 pierwszych miejsc, a rok później w siedmiu regatach zdobywając 15 pierwszych miejsc[11]. W 1930 BTW uhonorowano dyplomem przyznanym przez Związek Polskich Klubów Sportowych i Polski Komitet Olimpijski za zasługi w rozwoju sportu wioślarskiego w Polsce[6].

Na Igrzyskach Olimpijskich w Los Angeles 1932 były członek BTW Jerzy Braun zdobył srebrny medal w rywalizacji dwójek (partnerem był warszawianin Janusz Ślązak, a sternikiem Jerzy Skolimowski)[10] oraz brązowy w konkurencji czwórek (z Januszem Ślązakiem, Edwardem Kobylińskim, Stanisławem Urbanem i Jerzym Skolimowskim)[5]. Startował także w igrzyskach w Berlinie 1936 w dwójce ze sternikiem oraz zdobył srebrny medal w Mistrzostwach Europy w Budapeszcie w 1933 w dwójce ze sternikiem (ze Ślązakiem i Skolimowskim)[10].

W 1934 roku w ośmiu regatach załogi BTW odniosły 11 zwycięstw, a rok później 14 zwycięstw, plasując klub na trzecim miejscu tabeli punktacyjnej PZTW[6]. Zwyciężając po raz trzeci w mistrzostwach ósemek, BTW zdobyło na własność nagrodę Prezydenta Rzeczypospolitej[6]. Począwszy od 1936 regaty w Brdyujściu otwierały imprezy związane z Tygodniem Bydgoszczy. Miały one charakter ogólnopolski. W 1936 uczestniczyło w nich 77 osad z 27 klubów, łącznie 330 wioślarzy i 35 wioślarek. Zwyciężyło BTW zdobywając największą ilość punktów.

Szczytowe osiągnięcia BTW w okresie międzywojennym przypadły na rok 1937. Zawodnicy startowali w 13 regatach krajowych i zagranicznych[c][6], odnosząc 23 zwycięstwa. Dało to w klasyfikacji klubowej pierwsze miejsce w Polsce[8]. W tym roku liczba czynnych zawodników sięgnęła 240 osób[4]. W latach 1938 i 1939 palmę pierwszeństwa w wioślarstwie bydgoskim i krajowym przejął Kolejowy Klub Sportowy w Bydgoszczy, do którego przeszło m.in. kilku zawodników BTW[6]. Dzięki licznym zwycięstwom BTW, przynoszącym rozgłos miastu, Bydgoszcz zwano w dwudziestoleciu międzywojennym „miastem wioślarzy”. Nad Brdą na wschód od mostu Bernardyńskiego powstała tzw. dzielnica wioślarzy, gdzie swoje bazy i przestanie miały liczne kluby sportów wodnych.

W okresie okupacji niemieckiej klub nie mógł prowadzić działalności. W egzekucjach i na frontach II wojny światowej zginęło 27 członków BTW[4]. Medalista olimpijski Edmund Jankowski w październiku 1939 został rozstrzelany w Dolinie Śmierci pod Fordonem[12].

Galeria - okres międzywojenny

  • Thumb
    Czwórka bez sternika BTW - Mistrzowie Polski 1932
  • Thumb
    Mistrzowie Polski 1936 z ósemki BTW
  • Thumb
    Mistrzowie Polski z 1936
  • Thumb
    Przystań BTW Bydgoszcz w 1938
  • Thumb
    Poświęcenie klubowej ósemki w 1939

Okres powojenny

Podczas walk w styczniu 1945 spalona została dotychczasowa siedziba BTW, oraz zdewastowany tor regatowy w Brdyujściu. Jedyną szansą na odrodzenie BTW było przystąpienie do nowo tworzonego przy magistracie Bydgoskiego Klubu Sportowego i utworzenie w nim sekcji wioślarskiej[13]. Towarzystwo otrzymało wówczas w użytkowanie pałac dawnego niemieckiego Towarzystwa Wioślarskiego „Frithjof”. 7 października 1945 z BKS wyodrębniło się samodzielne Bydgoskie Towarzystwo Wioślarskie działające przy Związku Walki Młodych z prezesem Witoldem Czajkowskim na czele[13]. Byłe działaczki i zawodniczki Bydgoskiego Klubu Wioślarek zrzeszono w sekcji wioślarstwa kobiecego BTW[14]. 12 sierpnia 1945 BTW zorganizowało w Bydgoszczy pierwsze po wojnie mistrzostwa Polski w wioślarstwie. Uczestniczyło w nich 226 zawodników z 16 klubów. Czwórka kobiet BTW wywalczyła mistrzostwo, czwórka mężczyzn – wicemistrzostwo, a ósemka mężczyzn brązowy medal[13].

30 września 1945 w siedzibie BTW reaktywowano Polski Związek Towarzystw Wioślarskich, który do 1948 miał swoją siedzibę w Bydgoszczy[15]. W końcu 1947 roku BTW posiadało 408 członków i zaliczało się do największych klubów sportowych w Bydgoszczy[15]. W latach 1946–1950[d] klub zajmował pierwsze miejsca w drużynowej klasyfikacji PZTW, a w 1948 czwórka klubowa ze sternikiem poprawiła pochodzący z 1929 rekord toru regatowego w Brdyujściu[4]. Na krajowych torach dominowała czwórka ze sternikiem BTW w składzie: sternik Egon Szyperski oraz Henryk i Teodor Kocerkowie, Zygmunt Kościelniak i Ludwik Suligowski, lecz z braku finansów nie wysłano jej w 1948 na Igrzyska Olimpijskie w Londynie[15]. W 1949 wojewódzkie władze bezpieczeństwa wprowadziły tajnych agentów do BTW, celem zdyskredytowania działaczy uchodzących za niechętnych nowej władzy. Obiektem szczególnych ataków był jeden ze współzałożycieli BTW Witold Czajkowski. Z inspiracji Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego negatywne opinie polityczne w 1951 wystawiono m.in. Ludwikowi Suligowskiemu i Henrykowi Kocerce, którzy zostali odsunięci od wyjazdów zagranicznych, m.in. na olimpiadę w Helsinkach 1952[15].

W 1949 po reorganizacji polskiego sportu na wzór sowiecki, BTW zostało podporządkowane zrzeszeniom sportowym, początkowo ZS Związkowiec, a po jego rozwiązaniu, od 1 stycznia w 1951 – pionowi sportowemu Związku Zawodowego Metalowców „Stal” pod patronatem Zjednoczonych Zakładów Rowerowych Romet oraz Zakładów Elektromechanicznych Belma[13]. Wioślarską wizytówką Towarzystwa w tych latach była dwójka bez sternika: Bogdan Poniatowski i Henryk Kocerka, a drużynowo osiągnięto 2. i 3. miejsce w kraju (1953, 1954)[13]. W latach 1945–1956 zawodnicy zdobyli 21 złotych medali mistrza kraju w konkurencji mężczyzn oraz 3 w zawodach kobiet, zaś tor regatowy w Brdyujściu był widownią najważniejszych zawodów wioślarskich w kraju[15].

Po przełomie październikowym 1956 BTW odzyskało swoją tożsamość. W tym okresie liczba członków klubu wzrosła dziesięciokrotnie, a sekcja kobieca usamodzielniła się reaktywując Bydgoski Klub Wioślarek[13]. Najwybitniejszym wychowankiem BTW w latach 1948–1960 i jednym z najwybitniejszych polskich sportowców był Teodor Kocerka[e]. Zdobył on dwa brązowe medale olimpijskie (Helsinki 1952 – w barwach AZS Warszawa i Rzym 1960 – w barwach AZS Szczecin), 19 tytułów mistrza Polski w jedynce, dwójce podwójnej, czwórkach i ósemce. We wszystkich mistrzostwach Europy w latach 1953–1960 zdobywał medale. W latach 1956 i 1957 sięgnął dwukrotnie po prestiżową nagrodę „Diamentowych wioseł” za zwycięstwa w jedynce podczas królewskich regat w Henley na Tamizie[13].

W 1962 w Mistrzostwach Świata brało udział 4 zawodników BTW, a w mistrzostwach Europy w latach 1954–1974 dalszych 10, w tym: Bogdan Poniatowski – 5 razy, Henryk Kocerka, Antoni Rosołowicz po 3 razy, Teodor Kocerka, Benedykt Augustyniak, Marian Lewandowski po 2 razy oraz Kazimierz Neumann, Wanda Laskowska, Jachowska, Zielińska[5]. Od 1967 seniorskie osady BTW nie brały już udziału w międzynarodowych regatach, mistrzostwach świata, ani w olimpiadach[13]. Zawodnicy zaczęli odnosić sukcesy dopiero w latach 90. XX w. W 1995 Paprocki w jedynce zdobył tytuł Mistrza Świata w Kategorii Masters, a w 1997 został mistrzem w jedynce i wicemistrzem Europy w dwójce podwójnej[4]. Natomiast w 1998 klubowa dwójka podwójna w składzie: Ratkowski, Pawłowski zdobyła 1. miejsce w Młodzieżowych Mistrzostwach Polski[4].

Od 1999 po przeprowadzce do nowej siedziby nadszedł okres pomyślnego rozwoju. W oparciu o powołane UKS przy szkołach podstawowych nr 18 i 66 zwiększono liczbę zawodników do ok. 100 w 2003 roku[16]. W 2000 w Gimnazjum nr 33 powstała sportowa klasa wioślarska[16]. W 2004 zanotowano pierwszy po kilkudziesięciu latach sukces seniorów BTW, gdy dwójka ze sternikiem (Piotr Hojka i Rafał Piecuch) zdobyła mistrzostwo Polski[4]. Sukcesy odnosili wychowankowie klubu: Michał Stawowski – dwukrotny olimpijczyk (Ateny 2004, Pekin 2008), członek reprezentacyjnej ósemki ze sternikiem, Piotr Hojka – członek dwójki bez sternika, medalista mistrzostw Europy, olimpijczyk z Pekinu 2008, Jakub Jabłoński – młodzieżowy mistrz świata (ósemka)[17]. Dawid Kalinowski w 2008 został akademickim mistrzem Europy w 2008, a brązowym medalistą tej imprezy w roku 2009 w konkurencji jedynek wagi lekkiej. Sukcesy w mistrzostwach Polski w kategorii juniorów uzyskiwali również członkowie czwórki ze sternikiem, w obsadzie męskiej i żeńskiej)[17]. W 2011 na MP juniorów klub zdobył 6 medali i zajął drużynowo 3. miejsce, a rok później zdobył 16 medali MP różnych kategorii i zajął 5. miejsce w klasyfikacji Drużynowego Mistrza Polski PZTW[4].

Nazwy

  • 1920 – Towarzystwo Wioślarzy Tryton Bydgoszcz
  • 1920–1939 – Bydgoskie Towarzystwo Wioślarskie
  • 1945–1948 – BTW-Związek Walki Młodych
  • 1949–1950 – BTW-Związkowiec
  • 1951–1956 – BTW-Związek Zawodowy Metalowców Stal
  • od 1956 – Bydgoskie Towarzystwo Wioślarskie

Prezesi

Poniżej niepełna lista prezesów BTW:

  • 1920–1921 – Antoni Wittig
  • 1945–1949 – Witold Czajkowski
  • 1949–1950 – Stanisław Lehmann
  • 1950 – Zajączkowski
  • 1950–1956 – Brzoskowski
  • 1956–1980 – Nikodem Nowak
Remove ads

Sekcja turystyki kajakowej

Tradycje turystyki kajakowej w BTW sięgają okresu międzywojennego, kiedy organizowano spływy Brdą. W latach 60. XX w. spływano rzeką od Jeziora Charzykowskiego do Bydgoszczy. W 2000 roku wznowiono sekcję turystyki kajakowej za sprawą prezesa BTW Antoniego Rosołowicza. W sezonie letnim organizowano spływy Brdą, Drwęcą, Notecią poprzez Gopło do Warty, Wisłą do Bałtyku, czy też wędrówki jeziorami Borów Tucholskich[16].

Baza sportowa

Podsumowanie
Perspektywa
  • Thumb
    Przystań BTW w okresie dwudziestolecia międzywojennego
  • Thumb
    Siedziba w latach 1945–1996 (pałac byłego niemieckiego Klubu Wioślarskiego Frithjof
  • Thumb
    Przystań Bydgoskiego Towarzystwa Wioślarskiego od 1999

Z końcem 1920 BTW licząc już stu członków poczyniło starania o zdobycie własnej siedziby. Magistrat Bydgoszczy wydzierżawił towarzystwu szałas przy moście Bernardyńskim naprzeciw murowanej siedziby niemieckiego Klubu Wioślarskiego Frithjof[6]. Latem 1923 założono światło elektryczne, telefon i ogrodzenie[6]. Własnością BTW były także tereny w otoczeniu toru regatowego w Brdyujściu, gdzie w 1924 wydzierżawiono „letnisko wioślarskie”, a 3 sierpnia 1924 oddano do użytku drewniane trybuny wybudowane własnym kosztem przez BTW, a rozbudowane przez magistrat w 1929 roku[6]. Klub z ramienia PZTW był organizatorem mistrzostw Polski rozgrywanych w Brdyujściu w latach 1920–1937, a także mistrzostw Europy w sierpniu 1929 roku. W 1929 urządzono lodowisko klubowe, na którym zimą zawodnicy rozgrywali mecze hokejowe oraz uprawiali łyżwiarstwo. Przystań klubowa co roku była punktem startu i mety biegu propagandowego „Wpław przez Bydgoszcz”. W 1936 przystań wyremontowano oraz zbudowano pomost dostosowany do wymogów klubu regatowego[6]. W czasie okupacji niemieckiej przystań BTW wraz z całym taborem i wyposażeniem została przyznana Stowarzyszeniu Wioślarek Niemieckich[16].

23 stycznia 1945 przystań spłonęła, gdy opuszczające Bydgoszcz oddziały Wehrmachtu wysadziły w powietrze most Bernardyński. Po wojnie władze miasta przyznały klubowi pałac wioślarski byłego niemieckiego Klubu Frithjof. W 1996 roku magistrat sprzedał obiekt chińskiej spółce z Szanghaju, a BTW w 1999 roku przeniosło się do odkupionych od firmy Dräger pomieszczeń przy ul. Żupy 2 na zapleczu siedziby Budowlanego Klubu Sportowego[5]. W miejscu tym w latach 2001–2007 dzięki funduszom miasta Bydgoszczy i Ministerstwa Edukacji i Sportu[16] wzniesiono nową przystań wraz z salą treningową, siłownią, hangarami na łodzie krótkie i długie, nabrzeżem i pływającym pomostem[4].

Remove ads

Sportowcy BTW

Podsumowanie
Perspektywa
Z tym tematem związana jest kategoria: Wioślarze Bydgoskiego Towarzystwa Wioślarskiego.

Olimpijczycy z BTW

Thumb
Czwórka ze sternikiem BTW - brązowi medaliści olimpijscy z 1928

Osiągnięcia drużynowe

  • Drużynowe Mistrzostwa Polski w wioślarstwie[18]:
    • pierwsze miejsce w latach 1926, 1937, 1946, 1947, 1948, 1950
    • drugie miejsce w latach 1927, 1928, 1929, 1930, 1954, 1959, 1966
    • trzecie miejsce w latach 1931, 1933, 1934, 1935, 1936, 1945, 1953, 1957, 1960
  • czwórki ze sternikiem – mistrzowie Polski w latach 1921, 1922, 1926, 1927, 1934, 1935, 1936, 3 razy wicemistrzostwo Polski
  • czwórki bez sternika – mistrzowie Polski w latach 1929, 1932, 4 razy wicemistrzostwo Polski
  • ósemki ze sternikiem – mistrzowie Polski w latach 1933–1935, 1936[19] i 1937, 8 razy wicemistrzostwo Polski
Impreza ZŁOTO SREBRO BRĄZ
Mistrzostwa Europy seniorów 2
Drużynowe Mistrzostwa Polski 8 6 9
Regaty o Mistrzostwo Polski 8 2 5
Mistrzostwa Polski różnych
kategorii wiekowych (2001-2010)[20]		 9 16 10

Bydgoskie Towarzystwo Wioślarskie do 1937 roku dominowało wśród 12 działających w okresie międzywojennym w Bydgoszczy klubów wioślarskich i należało do czołówki krajowej[5]

Miejsca w Drużynowych Mistrzostwach Polski w latach 1925–1939

W dwudziestoleciu międzywojennym, w poszczególnych latach BTW uzyskało następujące wyniki w klasyfikacji klubowej (dane według tabel punktacyjnych PZTW za poszczególne lata - podane zostało miejsce i ilość klubów, które zdobyły w regatach punkty i oficjalnie je sklasyfikowano):

  • w 1925 - 5. miejsce na 12 klubów[21],
  • w 1926 - 1. miejsce na 14 klubów[21],
  • w 1927 - 2. miejsce na 15 klubów[21],
  • w 1928 - 2. miejsce na 13 klubów[22],
  • w 1929 - 2. miejsce na 19 klubów[23],
  • w 1930 - 2. miejsce na 22 kluby[24],
  • w 1931 - 3. miejsce na 27 klubów[25],
  • w 1932 - 8. miejsce na 27 klubów[26],
  • w 1933 - 3. miejsce na 42 kluby[27],
  • w 1934 - 3. miejsce na 41 klubów[28],
  • w 1935 - 3. miejsce na 46 klubów[29],
  • w 1936 - 3. miejsce na 42 kluby[30],
  • w 1937 - 1. miejsce na 41 klubów[31],
  • w 1938 - 6. miejsce na 44 kluby[32],
  • w 1939 - 11. miejsce na 36 klubów[33].

Warto przy tym zauważyć, iż w poszczególnych latach wiele klubów w rywalizacji tej nie uczestniczyło lub nie zdołało zdobyć punktów.

Miejsca w Drużynowych Mistrzostwach Polski w latach 1997–2019

Według punktacji Polskiego Związku Towarzystw Wioślarskich, klub w ostatnich latach zajął następujące miejsca w klasyfikacji drużynowej:

  • w roku 1997 – 21. miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów[34],
  • w roku 1998 – 24. miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów[35],
  • w roku 1999 – 19. miejsce na 32 sklasyfikowane kluby[36],
  • w roku 2000 – 27. miejsce na 33 sklasyfikowane kluby[36],
  • w roku 2001 – 26. miejsce na 33 sklasyfikowane kluby[36],
  • w roku 2002 – 19. miejsce na 33 sklasyfikowane kluby[36],
  • w roku 2003 – 23. miejsce na 34 sklasyfikowane kluby[36],
  • w roku 2004 – 21. miejsce na 34 sklasyfikowane kluby[36],
  • w roku 2005 – 14. miejsce na 36 sklasyfikowanych klubów[36],
  • w roku 2006 – 19. miejsce na 34 sklasyfikowane kluby[36],
  • w roku 2007 – 23. miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów[36],
  • w roku 2008 – 19. miejsce na 37 sklasyfikowanych klubów[36],
  • w roku 2009 – 13. miejsce na 38 sklasyfikowanych klubów[36],
  • w roku 2010 – 18. miejsce na 37 sklasyfikowanych klubów[36],
  • w roku 2011 – 13. miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów[36],
  • w roku 2012 – 5. miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów[36],
  • w roku 2013 – 5. miejsce na 38 sklasyfikowanych klubów[36],
  • w roku 2014 – 4. miejsce na 36 sklasyfikowanych klubów[37],
  • w roku 2015 – 10. miejsce na 38 sklasyfikowanych klubów[38],
  • w roku 2016 – 10. miejsce na 37 sklasyfikowanych klubów[39],
  • w roku 2017 – 12. miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów[40],
  • w roku 2018 – 10. miejsce na 33 sklasyfikowane kluby[41],
  • w roku 2019 – 16. miejsce na 38 sklasyfikowanych klubów[42].

Osiągnięcia indywidualne

W latach 1921–1977 zawodnicy BTW zdobyli 48 indywidualnych tytułów mistrza Polski seniorów[5]. W rozgrywkach krajowych łącznie zdobyto ponad 600 medali[5].

  • Leon Birkholc – 4-krotny mistrz Polski (1926 w czwórce ze sternikiem, 1929 w czwórce bez sternika, 1933 i 1935 w ósemce), 8-krotny wicemistrz i 2-krotny brązowy medalista
  • Jerzy Braun – 13- krotny mistrz Polski (1929-1939), z tego 5-krotnie w barwach BTW oraz 4-krotny wicemistrz
  • Franciszek Bronikowski – 3-krotny mistrz Polski (1936 w czwórce ze sternikiem, 1939 w czwórce bez sternika, 1946 w dwójce ze sternikiem) i 4-krotny wicemistrz
  • Edmund Jankowski – 2-krotny mistrz Polski (1927, 1929) i 3-krotny wicemistrz
  • Teodor Kocerka – 19-krotny mistrz Polski w jedynkach, dwójkach podwójnych, czwórkach i ósemkach
  • Bernard Ormanowski – 4-krotny mistrz Polski (1932-1935), 4-krotny wicemistrz
  • Antoni Rosołowicz – 5-krotny mistrz Polski (1953-1960)
  • Jan Świątkowski – 9-krotny mistrz Polski w barwach BTW
  • Stanisław Wieśniak – 4-krotny mistrz Polski (1949-1951)
  • Bogdan Poniatowski – 15-krotny mistrz Polski (1948-1964)[43]
Remove ads

Ciekawostki

  • W latach 1926–1939 i 1945–1957 klub był z kilkoma wyjątkami nieprzerwanym medalistą Drużynowych Mistrzostw Polski w wioślarstwie
  • W latach 30. XX w. na przystani BTW ze sportem wioślarskim zapoznawał się późniejszy twórca Kabaretu Starszych Panów – Jeremi Przybora[44]
  • W 2002 roku ustanowiono nagrodę „Laur Bydgoskiego Towarzystwa Wioślarskiego” przyznawaną osobom i instytucjom szczególnie zasłużonym dla klubu[4].
  • W 2010 roku z okazji 90-lecia BTW Muzeum Okręgowe im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy prezentowało wystawę „Bydgoskie Towarzystwo Wioślarskie 1920-2010”, na którą składały się: fotografie, materiały archiwalne, nagrody i trofea oraz sprzęt wioślarski treningowy i wyczynowy[45]
Remove ads

Zobacz też

Uwagi

  1. [a]
    Jako godło towarzystwa ustalono białą czworokątną chorągiewkę, która dzieliła dwa krzyżujące się pasy na cztery równe pola. W miejscu krzyżowania się pasów mieścił się monogram B.T.W.
  2. [b]
    Osada wygrała ćwierćfinał z Belgami, lecz przegrała półfinał ze Szwajcarią, startując „z marszu” po biegu ćwierćfinałowym
  3. [c]
    W 1937 roku ósemka klubowa BTW reprezentowała Polskę na meczu z Węgrami, a czwórka na międzynarodowych regatach w Kopenhadze. Czwórka w składzie: Dudziński, Leu, Świątkowski, Figiel, ustanowiła rekord w wioślarstwie polskim, uzyskując piętnaście zwycięstw w sezonie
  4. [d]
    z wyjątkiem roku 1949
  5. [e]
    Teodor Kocerka kilkukrotnie zmieniał barwy klubowe. W barwach BTW startował od 1945 do stycznia 1950, następnie przez miesiąc reprezentował AZS Poznań, a od lutego 1950 do 1952 – AZS Warszawa. Jesienią 1952 powrócił do Bydgoszczy, gdzie wraz z kilkoma wioślarzami startował w barwach AZS Bydgoszcz aż do grudnia 1956, kiedy powrócił do Bydgoskiego Towarzystwa Wioślarskiego. Od stycznia 1959, aż do zakończenia kariery wyczynowej w końcu 1960 roku startował w barwach AZS Szczecin
Remove ads

Przypisy

Bibliografia

Loading content...

Linki zewnętrzne

Loading content...
Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads