Loading AI tools
pisarz angielski Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Algernon Charles Swinburne (ur. 5 kwietnia 1837 w Londynie, zm. 10 kwietnia 1909 tamże) – angielski poeta, dramaturg, powieściopisarz i krytyk[1]; łączył idee prerafaelitów z tradycją romantyczną. Pisał ballady, liryki, dramaty historyczne i poetyckie (Atalanta w Kalydonie), prace krytyczno- i historycznoliterackie. Był współautorem jedenastej edycji Encyklopedii Britanniki.
 Algernon Charles Swinburne | |
| Data i miejsce urodzenia |
5 kwietnia 1837 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
10 kwietnia 1909 |
| Narodowość | |
| Język | |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
| Ważne dzieła | |
|
Ballads and Poems | |
 | |
Pochodził z zamożnej, arystokratycznej rodziny; jego ojciec był admirałem, a matka, Lady Jane, córką hrabiego Ashburnam[2]. Wychowywał się w Anglii i Francji, poznając obie kultury. W 1859 roku opuścił Uniwersytet Oksfordzki bez uzyskania dyplomu. W tym czasie zaprzyjaźnił się z rodzeństwem Rossettich, Dantem Gabrielem i Christiną[2]. Był znawcą literatury francuskiej i jednym z pierwszych w Anglii popularyzatorów twórczości Charles’a Baudelaire’a.
Każde wakacje Swinburne spędzał w Northumberland, najwyżej położonym na północy angielskim hrabstwie, które uważał za swoje rodzinne miejsce i które opisywał w wielu swoich poematach, m.in. Northumberland i Grace Darling.
Był uzależniony od alkoholu. Z zagrażającego życiu poety nałogu wyrwał go przyjaciel, Theodore Watts-Dunton, który w podmiejskim domu w Putney odizolował go od trunku i szkodliwego towarzystwa[3][2].
Zaliczany jest zwyczajowo do poetów dekadenckich, jednak Oscar Wilde nazwał go „blagierem w sprawach występku, który zrobił wszystko, co mógł, aby przekonać swoich bliźnich o swoim homoseksualizmie i bestialstwie, nie będąc w najmniejszym stopniu homoseksualistą albo bestią”[4].
Wydane w 1866 roku Poems and Ballads wywołały sensację i do dziś pozostały najlepiej znanym dziełem Swinburne’a. Niektóre utwory z tego tomu odnosiły się do twórczości Safony (Anactoria, Sapphics); inne nawiązywały do motywów antycznych lub, podobnie jak twórczość prerafaelitów, średniowiecznych (Hymn to Proserpine, Dolores (Notre-Dame des Sept Douleurs)). W 1882 wydał zbiór Tristram of Lyonesse and Other Poems, zawierający tytułowy poemat Tristram of Lyonesse i cykl A Dark Month.
Był mistrzem formy – jego utwory charakteryzują się bogactwem i różnorodnością wersyfikacji[1]. Poeta pisał sonety i liryki w kształcie ballady francuskiej. wynalazł też roundel. Szczególnie często poeta sięgał po aliterację[5].
Nominowany był do literackiej Nagrody Nobla w latach 1903–1909[6], nigdy jednak nie otrzymał nagrody.
Fragment Ogrodu Persefony występuje w powieści Jacka Londona Martin Eden. Pojawia się on również u Stanisława Lema Głos Pana[7].
Dzieła Swinburne’a są znane w Polsce. Dramat Atalanta w Kalidonie przełożył na język polski Jan Kasprowicz. Poeta ten przetłumaczył również poemat Anaktoria. Fragmenty Atalanty w Kalidonie spolszczyła także Maria Konopnicka. Utwory Pielgrzymi, Dolores i Triady przełożył Antoni Lange. Jerzy Pietrkiewicz przyswoił roundel Wędrowny wiatru wiew, natomiast Stanisław Barańczak zamieścił w swojej antologii Od Chaucera do Larkina wiersz Ogród Persefony.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
