6 Gwardyjski Korpus Pancerny
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
6 Berliński Gwardyjski Korpus Pancerny odznaczony Orderem Lenina, Czerwonego Sztandaru, Suworowa i Bohdana Chmielnickiego (ros. 6-й гвардейский танковый Берлинский ордена Ленина, Краснознамённый, орденов Суворова и Богдана Хмельницкого корпус) – jednostka pancerna Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1942 |
| Rozformowanie |
1945 |
| Tradycje | |
| Rodowód | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
gen. mjr Mitrofan Zińkowicz |
| Ostatni |
gen. por. Wasilij Mitrofanow |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
| Skład |
51 Gwardyjska Brygada Pancerna |
| Odznaczenia | |
    [1] | |
Historia
Podsumowanie
Perspektywa
6 Gwardyjski Korpus Pancerny został sformowany w 1942, z przemianowania 12 Korpusu Pancernego[2]. Uczestnicząc w walkach na froncie wschodnim wchodził w skład 3 Gwardyjskiej Armii Pancernej. Dowodzony był przez gen. mjr Wasilija Nowikowa[3]. W 1944 uczestniczył w operacji lwowsko-sandomierskiej Armii Czerwonej uczestnicząc w walkach o Przemyśl. Następnie brał udział w walkach na przyczółku baranowsko-sandomierskim. Pod Oględowem oddział ze składu 53 Gwardyjskiej Brygady Pancernej dowodzony przez Aleksandra Oskina powstrzymał niemieckie natarcie przeprowadzone z użyciem czołgów ciężkich Tiger II[4].
W czasie operacji wiślańsko-odrzańskiej 6 Korpus prowadząc natarcie (po sforsowaniu rzeki Pilicy) 17 stycznia 1945 dotarł na przedpola Piotrkowa Trybunalskiego, będącego silnym punktem obrony niemieckiej. Razem z innymi jednostkami uczestniczył w walkach o miasto, które zostało zdobyte w dniu następnym[5]. Kontynuując ofensywę uczestniczył w walkach o Wieruszów, Lubań, Chocianów i Zgorzelec[6], a zakończył w rejonie czeskiej Pragi[7]. Wcześniej w składzie 3 Gwardyjskiej Armii Pancernej 6 Gwardyjski Korpus Pancerny zdobył stolicę III Rzeszy[8].
Dowództwo korpusu
Dowódcy:
- gen. mjr Mitrofan Zińkowicz[9] (26.07.1943 - 24.09.1943†)
- gen. mjr Iwan Suchow (24.09.1943 - 05.10.1943),
- gen. por. Aleksiej Panfiłow (05.10.1943 - 25.04.1944),
- gen. por. Wasilij Nowikow[3][10] (04.04.1944 - 06.01.1945)
- gen. por. Wasilij Mitrofanow (06.01.1945 - 30.06.1945)[11]
Szefowie sztabu:
- płk Beniamin Czernow (26.07.1943 - 06.11.1943)
- płk Paweł Pinczuk (07.11.1943 - 30.04.1944)
- płk Siergiej Lebiediew (01.04.1944 - 30.06.1945)[12]
Struktura organizacyjna
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.