4 Dywizja Piechoty (PSZ)
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
4 Dywizja Piechoty (4 DP) – wielka jednostka piechoty Polskich Sił Zbrojnych w Wielkiej Brytanii.
 odznaka rozpoznawcza dywizji | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Tradycje | |
| Rodowód |
1 Brygada Strzelców |
| Kontynuacja | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
gen. bryg. Kazimierz Glabisz |
| Organizacja | |
| Dyslokacja |
Melrose, Broughty Ferry, Banf, Comrie |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Dowództwo dywizji stacjonowało w Szkocji w Melrose, a następnie kolejno w Broughty Ferry, Banf i Comrie. Udziału w walkach nie wzięła.
12 marca 1943 roku na błoniach na północ od Alloa odbył się ostatni przegląd 1 Samodzielnej Brygady Strzelców przed jej rozwiązaniem. Brygada zmuszona była oddać swych żołnierzy do innych związków taktycznych. Na podstawie rozkazu Naczelnego Wodza L.dz. 370 z 20 marca 1943 przemianowano 1 Brygadę Strzelców w kadrową 1 Dywizję Grenadierów[1]. Niedługo potem została przemianowana na 2 Dywizję Grenadierów Pancernych (Kadrową).
20 maja 1944 roku Naczelny Wódz nadał dywizji nazwę „Dywizja Grenadierów Pancernych (kadrowa)”. Po dymisji Naczelnego Wodza gen. broni Kazimierza Sosnkowskiego, szef sztabu NW przejął kompetencje między innymi w zakresie kierowania sprawami organizacji i wyszkolenia sił zbrojnych. W dniu 22 listopada 1944 r. gen. dyw. S. Kopański konferował z zastępcą Szefa Sztabu Imperialnego gen. Nye na temat przerzucenia do Europy Pn.-Zach. z Włoch 2 KP i wysłania na front dwóch dywizji pancernych w składzie 1 KP. W trakcie tej konferencji i uzyskał stanowisko Sztabu Imperialnego i War Office, iż strona brytyjska nie widzi takiej potrzeby. Natomiast jest zainteresowana utworzeniem w najkrótszym możliwie czasie dywizji piechoty[2]. Podczas wizyt w Sztabach Dowódcy 21 GA marsz. Montgomerego 14 grudnia 1944 r. i Dowództwie Alianckich Sił Ekspedycyjnych gen. Eisenhower’em w dniu 16 grudnia 1944 r. gen. Kopański nie uzyskał poparcia dla propozycji strony polskiej. Z uwagi na to 27 grudnia 1944 r. nakazał formować dywizję piechoty z napływających Polaków jeńców i dezerterów z armii niemieckiej oraz wyzwolonych robotników OT. Już 21 stycznia 1945 w szeregach dywizji znalazło się ok. 400 oficerów i 8394 szeregowych. 2 lutego 1945 r. W War Office odbyła się ponowna konferencja z udziałem brytyjskiego gen. Steele i gen. Kopańskiego, w trakcie której strona brytyjska zwróciła się z prośbą o przyspieszenie formowania dywizji piechoty i innych jednostek przewidzianych I Fazą Planu Rozbudowy Wojska, przekazując stronie polskiej stosowne etaty organizacyjne: osobowe, uzbrojenia, materiałowe itp. Tego samego dnia organizacja dywizji nabrała rozmachu. Już w dniu 5 lutego na podstawie rozkazu nr 150 Szefa Sztabu Naczelnego Wodza gen. dyw. Stanisława Kopańskiego została zmieniona nazwa dywizji na „4 Dywizja Piechoty”, 16 Brygada Pancerna została wyłączona z jej składu otrzymując tytuł „Samodzielna”, ustalono skład formowanej dywizji i jednostek dowództwa I Korpusu i korpuśnych dla obsługi 4 DP i 1 DPanc[3]. Poszczególne jej brygady przejęły tradycje jednostek polskich z Francji: 1 Brygada – b. 1 Dywizji Grenadierów, 2 Brygada – b. 2 Dywizji Strzelców Pieszych, 8 Brygada – b. 3. i 4 Dywizji Piechoty[4]. Etat dywizji przewidywał 922 oficerów 17 721 szeregowych, a wraz z I uzupełnieniem 1 028 oficerów i 19 668 szeregowych. W dniu 6 marca w skład 4 DP wchodziło 594 oficerów i 13 740 szeregowych, 13 marca odpowiednio 613 i 14 742 żołnierzy. Napływało uzbrojenie, wyposażenie, prowadzono szkolenie szeregowych i oficerów na kursach w dywizji i poza nią, zmagano się z brakiem kadry podoficerskiej i oficerów w piechocie, służbach: sanitarnej i warsztatowej. W trakcie konferencji w dniu 16 marca w War Office na żądanie strony brytyjskiej gen Kopański zobowiązał się, że dywizja osiągnie pełne stany osobowe przewidziane etatem w dniu 25 marca 1945 r. Rozkaz ten został wykonany, jednocześnie 1 czerwca dywizja miała osiągnąć pełną gotowość bojową do działań[5]. 4 Dywizja Piechoty nie wzięła udziału w walkach. W czerwcu dywizja posiadała niedobór zaledwie 18 oficerów, a liczba szeregowych przekroczyła stan etatowy o 3025 żołnierzy[6]. W obliczu kapitulacji Niemiec ambitne zamierzenia rozwoju dywizji zostały jednak zaniechane. W 1947 roku dywizja została rozformowana.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
