Loading AI tools
Pilot szybowcowy i samolotowy, wykładowca akademicki Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiesława Łanecka-Makaruk (ur. 31 maja 1933 w Białymstoku, zm. 29 lipca 2020) – nauczyciel akademicki, pilot szybowcowy doświadczalny, pilot samolotowy oraz skoczek spadochronowy.
 | |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
31 maja 1933 |
| Data śmierci |
29 lipca 2020 |
| Doktor nauk technicznych | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Odznaczenia | |
  | |
Córka Franciszka i Franciszki Łaneckich. W 1951 roku w Opolu zdała egzamin maturalny i rozpoczęła naukę na Wydziale Lotniczym Politechniki Warszawskiej[1]. Z szybownictwem zapoznała się już w 1950 roku, a w 1952 ukończyła kurs szybownictwa. W 1954 roku spełniła potrzebne wymagania i otrzymała Srebrną Odznakę Szybowcową, a rok później Złotą. 5 maja 1957 roku wzięła udział w grupowym przelocie szybowców Aeroklubu Warszawskiego z Warszawy do Niemanicy w Związku Radzieckim, pokonując odległość 555 km. W 1957 roku uzyskała uprawnienia pilota samolotowego[2]. Była bohaterką okładki Magazynu Lotniczego „Skrzydlata Polska” z 6 marca 1958 roku[3]. W czerwcu 1958 roku brała udział w VII Kongresie OSTIV jako delegatka Politechniki Warszawskiej. 27 lutego 1959 roku otrzymała tytuł magistra inżyniera i następnie rozpoczęła pracę w charakterze asystentki na katedrze Mechaniki Lotu PW[4].
18 marca 1959 roku, po starcie z lotniska w Jeżowie osiągnęła przewyższenie 5050 metrów i spełniła ostatni warunek do otrzymania Złotej Odznaki Szybowcowej z trzema diamentami[5]. Była to szósta taka odznaka na świecie i trzecia w Polsce[6][7].
Brała udział w oblatywaniu konstrukcji Szybowcowego Zakładu Doświadczalnego, m.in. latała na szybowcach SZD-17 Jaskółka i SZD-12 Mucha 100. W latach 1956–1959 uczestniczyła w opracowaniu projektu amatorskiego motoszybowca AW-31 (AW-5L)[8]. W 1961 roku ukończyła kurs i uzyskała uprawnienia szybowcowego pilota doświadczalnego. W 1966 roku otrzymała zespołową nagrodę Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego za obliczenia związane z flatterem szybowców[9]. Pracowała również na Wydziale Lotniczym Politechniki Warszawskiej jako wykładowca w katedrze aerodynamiki, w 1976 obroniła doktorat. Jest autorką książek „Mechanika lotu”, „Mechanika lotu szybowców” oraz „Mechanika lotu szybowców. Szkolenie szybowcowe”[10].
Była żoną szybownika i pilota doświadczalnego Sławomira Makaruka, matką podróżnika Sławomira Makaruka.
Pochowana 7 sierpnia 2020 na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera B12-8-27)[11].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
