Loading AI tools
polski historyk Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Waldemar Łazuga (ur. 21 stycznia 1952 w Świdwinie[3]) – polski historyk, profesor nauk humanistycznych. Specjalizuje się w historii powszechnej XIX i XX wieku.
Waldemar Łazuga (2006) | |
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
profesor nauk humanistycznych | |
Specjalność: historia powszechna XIX-XX w. | |
Alma Mater | |
Doktorat |
1979 – historia |
Habilitacja |
1990[1] – historia |
Profesura |
14 grudnia 1999[1] |
Polska Akademia Umiejętności | |
Status |
członek korespondent |
nauczyciel akademicki | |
Uczelnia |
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu |
Okres zatrudn. |
od 1975[2] |
Odznaczenia | |
Strona internetowa |
Ukończył studia historyczne na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu – praca magisterska pod kierunkiem prof. dra hab. Janusza Pajewskiego, rozszerzone o dyscypliny prawnicze, historię sztuki i socjologię. W 1975 otrzymał dyplom ukończenia studiów z wyróżnieniem. Następnie asystent i starszy asystent w Instytucie historii UAM. W 1979 – doktorat z wyróżnieniem na podstawie pracy: Michał Bobrzyński. Myśl historyczna a działalność polityczna (trzy edycje) [promotor: Janusz Pajewski]. W 1990 uzyskał habilitację z wyróżnieniem na podstawie pracy: „Rządy polskie” w Austrii: Gabinet Kazimierza hr. Badeniego.
Od 1990 – profesor nadzwyczajny UAM, od 1999 – profesor tytularny. Autor 13 książek i podręczników szkolnych (do szkoły podstawowej, gimnazjum, liceum). Napisał m.in.: Zrozumieć dzieje. Wiek XIX, Gabriel Narutowicz. Pierwszy prezydent II Rzeczypospolitej (wespół z prof. dr hab. Januszem Pajewskim), Przeszłość z bliska, Rzeczy mniejsze i większe, Jarogniew Drwęski. Pierwszy prezydent Poznania oraz kilkadziesiąt artykułów naukowych w pracach zbiorowych poświęconych zwłaszcza myśli politycznej XIX i XX w. Laureat nagród ministerialnych i rektora UAM wygłaszał wykłady we wszystkich większych ośrodkach akademickich w kraju, a także w Wiedniu, Berlinie, Rzymie, Pradze, Brnie, Kijowie, Lwowie i Mińsku. Od 1996 przez dwie kadencje dyrektor Centrum Studiów Otwartych na UAM. Od 2003 jest kierownikiem Pracowni (obecnie od maja 2008 Zakładu Kultury i Myśli Politycznej) na UAM. W latach 1999–2002 członek Komitetu Nauk Historycznych PAN, inicjator i pomysłodawca wielu spotkań i konferencji.
W czerwcu 2022 został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności[4].
Prorektor, a następnie – od października 2002 do sierpnia 2008 – rektor Wyższej Szkoły Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa w Poznaniu. Wiceprzewodniczący Konferencji Rektorów Uczelni Niepaństwowych, a następnie od 2005 wiceprzewodniczący Konferencji Rektorów Zawodowych Szkół Polskich. Wiceprzewodniczący Rady Naukowej Instytutu Zachodniego. Inicjator nagrody Amicus hominis et veritatis przyznawanej przez WSNHiD. (laureaci to: Jacek Kuroń, Jan Twardowski, Jacek Łuczak, Agnieszka Holland, Maria Janion).
Był działaczem i członkiem władz Unii Demokratycznej i Unii Wolności. Był członkiem Rady Krajowej Platformy Obywatelskiej.
Zaangażowany w życie miasta i regionu. Doradca marszałka województwa wielkopolskiego, Marka Woźniaka. Piątą kadencję przewodniczy Radzie Programowej OTVP. Stale współpracuje z prasą, radiem i telewizją. Autor felietonów w „Głosie Wielkopolskim”. Publikuje nadto w „Gazecie Poznańskiej”, „Rzeczypospolitej”, „Gazecie Wyborczej” i „Przeglądzie Politycznym”. Od 2003 – wiceprezes Towarzystwa Opieki Paliatywnej i współpracownik prof. Jacka Łuczaka, któremu pomaga zbierać fundusze. Członek, a od stycznia 2005 przewodniczący kapituły „Złotego Hipolita” przy Towarzystwie im. Hipolita Cegielskiego. Autor lub współautor kilkudziesięciu audycji radiowych i telewizyjnych. Ekspert Centralnej Komisji Egzaminacyjnej i Komisji do spraw nowej matury. Recenzent wielu programów edukacyjnych. W 2020 został ekspertem ds. rozwoju kompetencji kluczowych w projekcie Cyfrowa Szkoła Wielkopolsk@ 2020[5].
W 2003 otrzymał Medal Komisji Edukacji Narodowej. W 2004 odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za „wybitne zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej oraz za działalność społeczną”[6]. W maju 2005 otrzymał medal Labor Omnia Vincit, przyznawany przez prezydenta (prezesa) Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego. W październiku 2005 został odznaczony „Medalem za zasługi dla Województwa Wielkopolskiego”. W 2011 odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[7][8]. Za Kalkulować… otrzymał dwie prestiżowe nagrody historyczne: warszawską „Clio” i krakowską imienia Wacława Felczaka i Henryka Wereszyckiego.
Jego uczniami są historycy: Grzegorz Kucharczyk, Rafał Dobek, Mariusz Menz, Damian Szymczak, Sebastian Paczos, Piotr Napierała, Sandra Užule-Fons[potrzebny przypis].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.