Loading AI tools
Pilot, oficer Wojska Polskiego, dowódca 141, 143 i i 152 eskadry myśliwskiej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Włodzimierz Mikołaj Łazoryk (ur. 27 sierpnia 1904 w Kołomyi, zm. 8 stycznia 1995 w Chicago) – oficer Wojska Polskiego, pilot Polskich Sił Powietrznych, uczestnik bitwy o Anglię, kawaler Virtuti Militari. Dowódca 141., 143. i 152. eskadry myśliwskiej. Zastępca dowódcy 301. dywizjonu bombowego, dowódca eskadry w dywizjonie 305.
major pilot | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki |
41 eskadra liniowa |
Stanowiska |
dowódca eskadry |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
W 1927 r. rozpoczął naukę w Oficerskiej Szkole Lotnictwa w Dęblinie, którą ukończył w 1929 r. jako podporucznik obserwator z 46 lokatą. Otrzymał przydział do 41. eskadry liniowej w 4. pułku lotniczym[1]. W 1931 r. ukończył kurs pilotażu w Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa oraz Kurs Wyższego Pilotażu. Po ukończeniu szkolenia otrzymał w 1932 r. przydział do 141. eskadry myśliwskiej, od 27 listopada 1934 r. do 17 stycznia 1935 r. był jej dowódcą[2][3].
20 września 1937 r. został dowódcą 143. eskadry myśliwskiej[4]. Po reorganizacji polskiego lotnictwa został przeniesiony do 5. pułku lotniczego w Lidzie, gdzie objął dowództwo nad 152. eskadrą myśliwską[5][6]. W 1938 r. otrzymał awans na stopień kapitana[7]. Na stanowisku dowódcy 152. em zastał go wybuch II wojny światowej[8][9].
W czasie kampanii wrześniowej jego eskadra wspierała działania wojsk Armii „Modlin”[10]. Po agresji ZSRR na Polskę wykonał rozkaz ewakuacji do Rumunii, dowodził rzutem kołowym eskadry[11]. Następnie dotarł do Francji i został mianowany dowódcą grupy pilotów skierowanych do Tours na szkolenie na samolotach Potez 540[12]. Ostatecznie znalazł się w jednej z pierwszych grup polskich lotników skierowanych do Wielkiej Brytanii, wstąpił do Polskich Sił Powietrznych i otrzymał numer służbowy RAF P-1000[13]. Po przeszkoleniu na brytyjskim sprzęcie został 9 października 1940 r. przydzielony do 607. dywizjonu myśliwskiego RAF. W jego składzie walczył podczas bitwy o Anglię[14].
15 lutego 1941 r. został przeniesiony do 308 dywizjonu, w którym służył do 30 listopada 1941 r. Podjął decyzję o przejściu do lotnictwa bombowego, w styczniu 1942 r. ukończył kurs w 3 Flying Training School w South Cemey, następnie szkolił się w 18 Operational Training Unit w Bramcote. Po ukończeniu szkolenia 15 czerwca 1942 r. otrzymał przydział do dywizjonu 301. Pełnił funkcję zastępcy dowódcy eskadry „A”, a od 22 lipca zastępcy dowódcy dywizjonu[15]. W nocy z 24 na 25 sierpnia wziął udział w nalocie na Frankfurt. Jego Wellington (nr ser. 21890, znaki GR-J) był trzykrotnie atakowany przez niemieckie myśliwce nocne, jednak Łazoryk zdołał doprowadzić uszkodzony samolot na macierzyste lotnisko[16].
W lutym 1943 r. został przeniesiony do dywizjonu 305, gdzie objął stanowisko dowódcy eskadry „B”[17]. 6 marca został odznaczony przez gen. Władysław Sikorskiego Krzyżem Srebrnym Virtuti Militari[18]. Od 22 lipca pełnił obowiązki oficera łącznikowego w 9. Grupie Bombowej, następnie otrzymał przydział do 53. Skrzydła 9. Armii Lotniczej USA[19].
W styczniu 1945 r. rozpoczął naukę w Wyższej Szkole Lotniczej, którą ukończył we wrześniu[20]. Następnie służył w Dowództwie Polskich Sił Powietrznych, stamtąd został przeniesiony do WSL na stanowisko wykładowcy. Został zdemobilizowany w 1946 r. i wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. Służbę w Polskich Siłach Zbrojnych zakończył w polskim stopniu majora i angielskim Squadron Leadera[19]. Zmarł 8 stycznia 1995 r. w Chicago[21]. Został pochowany w Doylestown, w Narodowym Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej[22].
Za swą służbę otrzymał odznaczenia[23]:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.