Loading AI tools
Tadeusz Jemioło (ur. 26 kwietnia 1940 w Zapolu) – polski żołnierz i teoretyk wojskowości, generał broni Wojska Polskiego, profesor nauk wojskowych, poseł na Sejm X kadencji, członek centralnych władz PZPR.
 generał broni | |
| Data i miejsce urodzenia |
26 kwietnia 1940 |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1959–2000 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Stanowiska |
dowódca dywizjonu, dowódca pułku, dowódca brygady rakietowej OPK, komendant szkoły oficerskiej, dowódca korpusu OPK, zastępca szefa Sztabu Generalnego WP, komendant Akademii Sztabu Generalnego, komendant-rektor Akademii Obrony Narodowej |
| Odznaczenia | |
           | |
Wykształcenie
W 1962 ukończył Oficerską Szkołę Radiotechniczną w Jeleniej Górze, a w 1968 studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Śląskiej w Gliwicach. W 1974 został absolwentem Akademii Sztabu Generalnego im. gen. broni Karola Świerczewskiego. W 1984 obronił doktorat na Wydziale Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej Kraju ASG. W 1990 otrzymał tytuł profesora nauk wojskowych.
Służba wojskowa i działalność dydaktyczna
Po ukończeniu szkoły oficerskiej przechodził kolejne szczeble kariery w Ludowym Wojsku Polskim, obejmując szereg stanowisk dowódczych w wojskach rakietowych i artylerii oraz wojskach radiotechnicznych Wojsk Obrony Powietrznej Kraju. Początkowo służył w na stanowisku technika aparatury wyliczania komend zestawu rakietowego w 16 Dywizjonie Rakietowym Obrony Powietrznej w Bytomiu. Od 1967 był zastępcą dowódcy tego dywizjonu do spraw technicznych. Od 1969 służył w dowództwie 1 Dywizji Artylerii OPK na stanowisku inżyniera do spraw startowych sekcji eksploatacji wydziału technicznego. Od 1972 pełnił obowiązki dowódcy 18 Dywizjonu Artylerii Rakietowej OPK w Pszczynie. Od 1974 pełnił obowiązki, a od 1976 był dowódcą 3 pułku zakłóceń radioelektronicznych w Lidzbarku Warmińskim. Jako pułkownik dyplomowany w latach 1978–1981 dowodził 4 Brygadą Artylerii Obrony Powietrznej Kraju im. Obrońców Wybrzeża (zatwierdzony na stanowisku w 1980). Od 1981 do 1984 był komendantem Wyższej Oficerskiej Szkoły Radiotechnicznej im. kpt. Sylwestra Bartosika w Jeleniej Górze. W latach 1984–1988 był dowódcą 1 Korpusu Obrony Powietrznej Kraju.
W 1988 został zastępcą dowódcy Wojsk Obrony Powietrznej Kraju do spraw techniki i zaopatrzenia, po czym w grudniu 1988 objął stanowisko zastępcy szefa Sztabu Generalnego WP do spraw systemów kierowania. W 1990 był ostatnim komendantem Akademii Sztabu Generalnego, następnie do 2000 zajmował stanowisko komendanta-rektora Akademii Obrony Narodowej. Jako komendant AON kierował pracami nad opracowaniem i wdrożeniem nowych programów kształcenia na studiach dyplomowych i podyplomowych. Zainicjował i rozwinął kontakty z różnymi uczelniami wojskowymi państw NATO, m.in. w Waszyngtonie.
W 2000 przeszedł w stan spoczynku. Pozostał pracownikiem Instytutu Bezpieczeństwa Narodowego AON i profesorem zwyczajnym tej uczelni. Został też profesorem zwyczajnym na Uczelni Techniczno-Handlowej im. Heleny Chodkowskiej w Warszawie i wykładowcą ALMAMER Szkoły Wyższej w Warszawie[1].
Działalność polityczna
W okresie stanu wojennego w Polsce (1981–1983) był pełnomocnikiem Komitetu Obrony Kraju – komisarzem wojskowym na województwo jeleniogórskie[2].
Działacz Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1981–1986 był członkiem Komitetu Centralnego PZPR[3]. W latach 1986–1990 członek Centralnej Komisji Kontrolno-Rewizyjnej PZPR[4].
W latach 1989–1991 sprawował mandat posła na Sejm X kadencji z ramienia PZPR. Został wybrany w okręgu szczecineckim, w trakcie kadencji przystąpił do Klubu Posłów Wojskowych. Zasiadał w Komisji Obrony Narodowej oraz w Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej.
- porucznik – 1965
- kapitan – 1969
- major – 1973
- podpułkownik – 1978
- pułkownik – 1980
- generał brygady – 1983 (nominację wręczył przewodniczący Rady Państwa PRL Henryk Jabłoński)
- generał dywizji – 1990 (nominację wręczył prezydent RP Wojciech Jaruzelski)
- generał broni – 1997 (nominację wręczył prezydent RP Aleksander Kwaśniewski)
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2000)[5]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1988)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1981)
- Złoty Krzyż Zasługi (1975)
- Srebrny Krzyż Zasługi (1971)
- Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1982)
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1979)
- Krzyż Komandorski Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (Niemcy, 2001)
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
