Szwajcaria w Konkursie Piosenki Eurowizji

Szwajcaria uczestniczy w Konkursie Piosenki Eurowizji od samego początku, czyli od 1956. Od czasu debiutu konkursem w kraju zajmuje się szwajcarski nadawca publiczny SRG SSR^[1].

Szwajcaria

w Konkursie Piosenki Eurowizji

3 3 4 9
Informacje ogólne
Nadawca	SRG SSR
Rok i miejsce debiutu	1956, Lugano
Liczba udziałów	63 (52 finały)
Organizacja konkursu	3 razy w 1956, 1989, 2025
Historia preselekcji Obecnie wybór wewnętrzny 2011–2018 Die Grosse Entscheidungsshow 1958, 1962, 1971, 1994, 1996–1997, 2005–2010, od 2019 wybór wewnętrzny 1956–1957, 1959–1961, 1963–1970, 1972–1993, 1998, 2000, 2002, 2004 Concours Eurovision
Najlepsze rezultaty Półfinał 1. miejsce w 2021 Finał 1. miejsce w 1956, 1988, 2024
Najgorsze rezultaty Półfinał ostatnie miejsce w 2004, 2010, 2015, 2016 Finał ostatnie miejsce w 1964, 1967, 1974, 1998, 2011
Strona internetowa

Szwajcarscy reprezentanci trzykrotnie wygrali konkurs: w 1956 (Lys Assia z utworem „Refrain”), w 1988 (Céline Dion z „Ne partez pas sans moi”) oraz w 2024 (Nemo z „The Code”)^[1].

Z powodu słabych wyników osiągniętych w poprzednich latach, nadawca kraju nie wziął udziału w finale konkursu w 1995^[2], 1999^[3], 2001^[4] i 2003^[5].

Uczestnictwo

Lys Assia podczas 3. Konkursu Piosenki Eurowizji (1958)

Piero Esteriore podczas 49. Konkursu Piosenki Eurowizji (2004)

DJ Bobo podczas 52. Konkursu Piosenki Eurowizji (2007)

Paolo Meneguzzi podczas 53. Konkursu Piosenki Eurowizji (2008)

Michael von der Heide podczas 55. Konkursu Piosenki Eurowizji (2010)

Anna Rossinelli podczas 56. Konkursu Piosenki Eurowizji (2011)

Takasa podczas 58. Konkursu Piosenki Eurowizji (2013)

Sebalter podczas 59. Konkursu Piosenki Eurowizji (2014)

Rykka podczas 61. Konkursu Piosenki Eurowizji (2016)

Zibbz podczas 63. Konkursu Piosenki Eurowizji (2018)

Luca Hänni podczas 64. Konkursu Piosenki Eurowizji (2019)

Remo Forrer podczas 67. Konkursu Piosenki Eurowizji (2023)

Nemo, zwycięzca 68. Konkursu Piosenki Eurowizji (2024)

Szwajcaria uczestniczy w Konkursie Piosenki Eurowizji od 1956. Poniższa tabela uwzględnia wszystkich szwajcarskich reprezentantów, tytuły ich konkursowych piosenek oraz wyniki w poszczególnych latach^[1].

Rok	Artysta	Piosenka	Finał		Półfinał
			Miejsce	Punkty	Miejsce	Punkty
1956[uwaga 1]	Lys Assia	„Refrain”	1	N/K	Brak rundy półfinałowej
	Lys Assia	„Das alte Karussell”	2[uwaga 2]	N/K
1957		„L’enfant que j’étais”	8	5
1958		„Giorgio”	2	24
1959	Christa Williams	„Irgendwoher”	4	14
1960	Anita Traversi	„Cielo e terra”	8	5
1961	Franca Di Rienzo	„Nous aurons demain”	3	16
1962	Jean Philippe	„Le retour”	10	2
1963	Esther Ofarim	„T’en va pas”	2	40
1964	Anita Traversi	„I miei pensieri”	13	0
1965	Yovanna	„Non, à jamais sans toi”	8	8
1966	Madeleine Pascal	„Ne vois-tu pas?”	6	12
1967	Géraldine	„Quel cœur vas-tu briser?”	17	0
1968	Gianna Mascoio	„Guardando il sole”	13	2
1969	Paola del Medico	„Bonjour, bonjour”	5	13
1970	Henri Dès	„Retour”	4	8
1971	Peter, Sue and Marc	„Les illusions de nos vingt ans”	12	78
1972	Veronique Müller	„C’est la chanson de mon amour”	8	88
1973	Patrick Juvet	„Je vais me marier, Marie”	12	79
1974	Piera Martell	„Mein Ruf nach dir”	14	3
1975	Simone Drexel	„Mikado”	6	77
1976	Peter, Sue and Marc	„Djambo, Djambo”	4	91
1977	Pepe Lienhard Band	„Swiss Lady”	6	71
1978	Carole Vinci	„Vivre”	9	65
1979	Peter, Sue and Marc	„Trödler und Co”	10	60
1980	Paola	„Cinéma”	4	104
1981	Peter, Sue and Marc	„Io senza te”		121
1982	Arlette Zola	„Amour on t’aime”	3	97
1983	Mariella Farré	„Io così non ci sto”	15	28
1984	Rainy Day	„Welche Farbe hat der Sonnenschein?”	16	30
1985	Mariella Farre i Pino Gasparini	„Piano piano”	12	39
1986	Daniela Simmons	„Pas pour moi”	2	140
1987	Carol Rich	„Moitié, moitié”	17	26
1988	Céline Dion	„Ne partez pas sans moi”	1	137
1989	Furbaz	„Viver senza tei”	13	47
1990	Egon Egemann	„Musik klingt in die Welt hinaus”	11	51
1991	Sandra Simo	„Canzone per te”	5	118
1992	Daisy Auvray	„Mister Music Man”	15	32
1993	Annie Cotton	„Moi, tout simplement”	3	148	Kvalifikacija za Millstreet
1994	Duilio	„Sto pregando”	19	15	Brak rundy półfinałowej
1996	Kathy Leander	„Mon cœur l’aime”	16	22	8[uwaga 3]	67
1997	Barbara Berta	„Dentro di me”	22	5	Brak rundy półfinałowej
1998	Gunvor Guggisberg	„Lass’ ihn”	25	0
2000	Jane Bogaert	„La vita cos'è”	20	14
2002	Francine Jordi	„Dans le jardin de mon âme”	22	15
2003	Brak reprezentanta
2004	Piero & The MusicStars	„Celebrate!”	–		22	0
2005	Vanilla Ninja	„Cool Vibes”	8	128	8	114
2006	Six4one	„If We All Give a Little”	16	30	Top 11[uwaga 4]
2007	DJ Bobo	„Vampires Are Alive”	–		20	40
2008	Paolo Meneguzzi	„Era stupendo”			13	47
2009	Lovebugs	„The Highest Heights”			14	15
2010	Michael von der Heide	„Il pleut de l’or”			17	2
2011	Anna Rossinelli	„In Love for a While”	25	19	10	55
2012	Sinplus	„Unbreakable”	–		11	45
2013	Takasa	„You and Me”			13	41
2014	Sebalter	„Hunter of Stars”	13	64	4	92
2015	Mélanie René	„Time to Shine”	–		17	4
2016	Rykka	„The Last of Our Kind”			18	28
2017	Timebelle	„Apollo”			12	97
2018	Zibbz	„Stones”			13	86
2019	Luca Hänni	„She Got Me”	4	364	4	232
2020	Gjon’s Tears	„Répondez-moi”	Konkurs odwołany
2021		„Tout I’univers”	3	432	1	291
2022	Marius Bear	„Boys Do Cry”	17	78	9	118
2023	Remo Forrer	„Watergun”	20	92	7	97
2024	Nemo	„The Code”	1	591	4	132
2025					Organizator[uwaga 5]

Legenda:

     1. miejsce

Historia głosowania w finale (1956–2023)

Poniższe tabele pokazują, którym krajom Szwajcaria przyznaje w finale najwięcej punktów oraz od których państw szwajcarscy reprezentanci otrzymują najwyższe noty^[6]

Kraje, którym Szwajcaria przyznała najwięcej punktów: Lp. Kraj Punkty 1  Włochy 241 2  Wielka Brytania 218 3  Francja 204 4  Niemcy 193 5  Szwecja 192

Kraje, od których Szwajcaria otrzymała najwięcej punktów: Lp. Kraj Punkty 1  Wielka Brytania 179 2  Holandia 171 3  Austria 168 4  Finlandia 150 5  Belgia 144

Legenda:      1. miejsce      2. miejsce      3. miejsce

Organizacja

Szwajcaria był gospodarzem Konkursu Piosenki Eurowizji dwa razy: w 1956 i 1989. Pierwszy finał imprezy odbył się w Teatro Kursaal w Lugano^[7], a 34. – w Palais de Beaulieu w Lozannie^[8].

Rok	Miejsce	Arena	Prowadzący
1956	Lugano	Teatro Kursaal	Lohengrin Filipello
1989	Lozanna	Palais de Beaulieu	Lolita Morena Jacques Deschenaux
2025	Bazylea	St. Jakobshalle

Nagrody im. Marcela Bezençona

Nagroda Artystyczna (zwycięzcę wybierają komentatorzy konkursu)

Rok	Piosenka	Wykonawca
2024	„The Code”	Nemo

Nagroda Kompozytorów (zwycięzcę wybierają kompozytorzy biorący udział w konkursie)

Rok	Piosenka	Wykonawca	Autor(zy)
2021	„Tout I’univers”	Gjon’s Tears	Gjon Muharremaj Nina Sampermans Wouter Hardy Xavier Michel
2024	„The Code”	Nemo	Nemo Mettler Benjamin Alasu Lasse Midtsian Nymann Linda Dule

Gratulacje: 50 lat Konkursu Piosenki Eurowizji

W październiku 2005 odbył się koncert jubileuszowy Gratulacje: 50 lat Konkursu Piosenki Eurowizji zorganizowany przez Europejską Unię Nadawców (EBU). W trakcie koncertu odbył się plebiscyt na najlepszą piosenkę w historii konkursu. 10. miejsce w plebiscycie zajęła szwajcarska propozycja „Ne partez pas sans moi” Céline Dion, zwycięski utwór z 1988^[9].

Uwagi

1. Była to jedyna edycja konkursu, kiedy poszczególne kraje wystawiały po dwie propozycje w rywalizacji o Grand Prix.
2. Ze względu na brak szczegółowych wyników pierwszej edycji Konkursu Piosenki Eurowizji (oficjalnie podano tylko zwycięzcę, czyli Lys Assię z utworem „Refrain”), uznaje się, że wszystkie pozostałe propozycje konkursowe zajęły ex aequo 2. miejsce.
3. Podczas konkursu w 1996 zorganizowano rundę kwalifikacyjną, mającą na celu zmniejszenie liczby państw biorących udział w finale. Etap eliminacyjny nie był ani transmitowany w telewizji, ani nagrywany, krajowe komisje jurorskie przesłuchiwały wersje studyjne wszystkich konkursowych propozycji i przyznawały im punkty. Spośród 30 utworów nadesłanych przez publicznych nadawców, do finału zakwalifikowały się 22 propozycje. Jedynym krajem, który nie brał udziału w rundzie kwalifikacyjnej był gospodarz konkursu, czyli Norwegia.
4. Zgodnie z regulaminem, w konkursie w latach 2004–2007 kraje z pierwszej dziesiątki poprzedniego konkursu były automatycznie kwalifikowane do sobotnigo finału bez konieczności rywalizacji w półfinale. W przypadku rezygnacji z udziału w konkursie jednego z państw z Top 10 zeszłego roku lub w przypadku kiedy któreś z państw Wielkiej Czwórki zajęło miejsce w przedziale 1-10, wówczas automatyczna kwalifikacja przypadała na miejsca poza pierwszą dziesiątką, tj. 11. bądź 12.
5. Kraj wygrał finał konkursu w 2024, dlatego nie musiał rywalizować w półfinałach w 2025.

Przypisy

1. Switzerland in the Eurovision Song Contest. [w:] EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-11-25]. (ang.).
2. Eurovision Song Contest 1995. [w:] EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-11-25]. (ang.).
3. Eurovision Song Contest 1999. [w:] EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-11-25]. (ang.).
4. Eurovision Song Contest 2001. [w:] EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-11-25]. (ang.).
5. Eurovision Song Contest 2003. [w:] EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-11-25]. (ang.).
6. Points to and from SWITZERLAND. [w:] Eurovision Covers [on-line]. www.eurovisioncovers.co.uk. [dostęp 2013-11-25]. (ang.).
7. Eurovision Song Contest 1956. [w:] EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-11-25]. (ang.).
8. Eurovision Song Contest 1989. [w:] EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-11-25]. (ang.).
9. Congratulations. [w:] EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-07-05]. (ang.).