Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Urosz II Milutin, serb. Стефан Урош II Милутин (ur. w 1253, zm. 29 października 1321) – król serbski w latach 1282–1321, syn Stefana Urosza I.
 | |
 | |
| król Serbii | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Helena d’Anjou |
| Dzieci | |
W 1276 roku jego starszy brat Stefan Dragutin zdetronizował ojca. Próbując umocnić swoją pozycję zawarł sojusz z Karolem Andegaweńskim dążącym do wskrzeszenia zlikwidowanego przez Greków w 1261 roku Cesarstwa Łacińskiego. W 1282 roku, w którym Nieszpory sycylijskie położyły kres tym planom Andegaweńczyka, Sabor serbski w Deževie zmusił Dragutina do abdykacji na rzecz Stefana Urosza II Milutina. Dragutin zachował posiadłości na północy państwa nad Zachodnią Morawą i wokół Rudnika, połączone terytorialnie z ziemiami, które otrzymał w lenno od króla węgierskiego – banatem Maczwy, obejmującym dolinę rzeki Kolubary i ziemię belgradzką. Strącony z tronu serbskiego utworzył w północnej części ziem serbskich własne państwo. Przyłączył Usorę i Soli w północnej Bośni, a następnie przy pomocy Milutina zajął ziemię braniczewską[1].
Po objęciu władzy Stefan Milutin podjął ekspansję na południe w stronę Macedonii, którą Michał VIII Paleolog, jeszcze jako dowódca bizantyński, zdobył w 1259 roku częściowo na Epirze, a częściowo na Serbii (w 1258 roku Stefan Urosz I przejściowo opanował bowiem Skopje, Prilep i Kiczewo). W 1282 i 1283 Milutin podbił północną Macedonię ze Skopjem, lecz dopiero po trwającej wiele lat wojnie w 1299 roku uzyskał ostatecznie od cesarza Andronika II jako wiano córki cesarskiej Symonidy Paleologiny, która została czwartą żoną Milutina[1]. W 1308 Stefan Milutin ustalił przebieg granicy z Cesarstwem zajmując ziemie debarskie do Mat, ziemię kiczewską do granic Ochrydu, prilepską do miasta Prilep i do granic Proseka, a w końcu ziemię owczenską po miasto Sztip. Domagał się też przyznania mu Sztipu, który zdobył już wcześniej, ale bez powodzenia. Mimo ustaleń granica była stale naruszana, a jej okolice niespokojne[2].
Przyłączenie do Serbii znacznych obszarów, których ludność posługiwała się greką i pielęgnowała greckie obyczaje, a także przybycie do Serbii młodej królowej greckiej z licznym dworem wywołało przewrót obyczajowy najpierw na dworze Milutina, a stopniowo w całym państwie. W dokumentach serbskich pojawiły się odtąd nieznane wcześniej greckie terminy dotyczące podatków i stanowisk urzędowych. W nowy sposób z bizantyńskim przepychem zorganizowano dwór królewski. Wzrastające stale dochody czerpane głównie z eksploatacji kopalń srebra pozwoliły też Milutinowi na wznoszenie coraz okazalszych fundacji kościelnych pod kierunkiem sprowadzonych z Konstantynopola artystów. Milutin założył monaster w Nagorczino koło Kumanowa w Macedonii (przetrwała z niego cerkiew z zespołem fresków wykonanym na polecenie władcy[3]) oraz wokół głównych centrów swojego państwa, które w tym czasie przesunęły się z Raszki na Kosowe Pole i do Hvosna zwanego coraz częściej Metohią (od „metoh” - posiadłość cerkiewna). Na Kosowym Polu powstała „zadužbina” Milutina – monaster w Graczanicy, a w Metohii – monastery nad rzeką Banjską i w Prizrenie. Poza Serbią wzniósł Milutin monastery : Chilandar na Atosie, w Tesalonice, w Konstantynopolu oraz monaster św. Michała Archanioła w Jerozolimie[4].
Na początku XIV wieku, wspierany przez króla węgierskiego Karola Roberta i papieża Stefan Dragutin wypowiedział wojnę Milutinowi, która zakończyła się po kilku latach ugodą przyznającą synowi Dragutina Władysławowi następstwo tronu serbskiego. Dragutin zmarł w 1316 roku. Po jego śmierci Milutin złamał ugodę i podbił państwo bratanka, wyjąwszy banat Maczwy i Belgrad, który w 1319 roku opanowali Węgrzy[4].
Zmarł po upadku z łóżka, 29 października 1321 roku, nie wyznaczywszy swego następcy, co doprowadziło do wojny domowej pomiędzy jego dwoma synami i bratankiem[5].
Stefan Milutin był czterokrotnie żonaty:
Miał czworo dzieci:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
