Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pocztowa Kasa Oszczędności (w skrócie P. K. O.[1]) – instytucja państwowa powołana dekretem z 1919 r., której celem było ułatwienia obrotu pieniężnego na ziemiach Rzeczypospolitej Polskiej i dla roztoczenia opieki nad oszczędnościami najszerszych warstw ludowych. Kasę ustanowiono jako osobę prawną, mającą gwarancje i będącą pod kontrolą Państwa[2].
Gmach Centrali Pocztowej Kasy Oszczędności w Warszawie przy skrzyżowaniu ul. Marszałkowskiej i Świętokrzyskiej w 1939 r. | |
Data założenia |
1919 |
---|---|
Data likwidacji |
1949 |
Państwo | |
Siedziba |
Siedzibą Kasy była Warszawa.
Do podstawowej działalności Kasy należało:
Zwierzchnią władzę nad Kasą sprawował Prezes wraz z Komitetem Dyrekcyjnym.
Prezesa Kasy mianował Naczelnik Państwa na wniosek Rady Ministrów za inicjatywą Premiera.
Komitet Dyrekcyjny składał się z 6 członków, z których dwóch wybierał Sejm, dwóch mianował Minister Skarbu, a po jednym Minister Poczt i Telegrafów oraz Minister Przemysłu i Handlu.
Prezes Kasy zastępował Pocztową Kasę Oszczędności na zewnątrz i był odpowiedzialny za całą jej działalność wobec władz państwowych.
Do Prezesa Kasy należało:
Do Komitetu Dyrekcyjnego należała:
Dyrektor oddziału sprawował nad całym jego personelem taką samą władzę, jaką miał Prezes nad personelem Kasy w Warszawie i przedstawiał Prezesowi wnioski w przedmiocie przyjmowania i awansowania urzędników oddziału. Wdrażanie dochodzeń dyscyplinarnych przeciwko urzędnikom oddziału wymaga zatwierdzenia Prezesa.
Oddziały prowadziły rachunkowość swoją samoistnie, lecz miały obowiązek regularnego przesyłania każdego miesiąca swych bilansów miesięcznych do centrali w Warszawie.
Oddziały wykonywały polecenia Prezesa i nie miały prawa umieszczania kapitałów bez jego zgody.
Wszystkie urzędy pocztowe Rzeczypospolitej Polskiej były zbiornicami Pocztowej Kasy Oszczędności i jako takie miały prawo i obowiązek przyjmowania wszelkich wpłat na rachunek Kasy. Wypłat mogły one tylko dokonywać na podstawie przekazów, nadsyłanych z centrali Kasy w Warszawie lub z jej oddziałów.
Wyjątek od tego stanowiły doraźne zwroty oszczędności, wypłacane na podstawie książeczek wkładkowych.
Za wszystkie czynności, wykonywane przez urzędy pocztowe dla Kasy odpowiadały Zarząd Centralny Poczt i Telegrafów.
Działalność – w zakresie obrotu oszczędnościowego, czekowego i papierami wartościowymi, udzielanie pożyczek i wynajem skrytek bankowych, a od roku 1928 także ubezpieczenia na życie – prowadzona była oprócz urzędów pocztowych, także we własnych oddziałach (w Katowicach, Krakowie i Poznaniu) oraz pododdziałów (w Łodzi i Wilnie)[3].
W okresie przedwojennym bank ten gromadził wkłady oszczędnościowe na około 3,5 mln książeczkach[4]
W 1938 r. wkłady na książeczkach oszczędnościowych wynosiły 789 mln złotych, a wkłady na rachunkach czekowych – 305 mln złotych[5].
Podczas okupacji niemieckiej kasa funkcjonowała w Generalnym Gubernatorstwie pod zarządem niemieckim[5].
Po wojnie bank wznowił działalność, nie podjął jednak obsługi rachunków przedwojennych[6].
Dekretem Rady Ministrów z dnia 25 października 1948 r. o reformie bankowej dotychczasową Pocztową Kasę Oszczędności zlikwidowano[7][4]. Majątek i tradycje przejęła utworzona równocześnie Powszechna Kasa Oszczędnościowa[8].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.