Loading AI tools
radziecki generał Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paweł Iwanowicz Batow, ros. Павел Иванович Батов (ur. 20 maja?/1 czerwca 1897 we wsi Filisowo, pow. rybiński, gubernia jarosławska, zm. 19 kwietnia 1985 w Moskwie) – radziecki dowódca wojskowy, generał armii (1955), szef Sztabu Zjednoczonych Sił Zbrojnych Państw Stron Układu Warszawskiego (1962–1965), dwukrotny Bohater Związku Radzieckiego (1943, 1945), deputowany do Rady Najwyższej ZSRR 1., 2., 4., 5. i 6. kadencji.
generał armii | |
Pełne imię i nazwisko |
Paweł Iwanowicz Batow |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
1 czerwca 1897 |
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Stanowiska |
dowódca 3. i 65 Armii, szef Sztabu Zjednoczonych Sił Zbrojnych Państw Stron Układu Warszawskiego |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa,
|
Odznaczenia | |
|
Urodził się w rodzinie chłopskiej. Od 1915 w armii carskiej. Walczył w I wojnie światowej w stopniu podoficerskim. Od sierpnia 1918 jako ochotnik służył w Armii Czerwonej. Uczestniczył w wojnie domowej w Rosji (1918–1920). Walczył w wojnie domowej w Hiszpanii (1936–1937) oraz w kampanii fińskiej (1939–1940).
W 1927 zakończył kurs „Wystrieł”, w 1950 Wyższy Kurs Akademicki w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR. Od 1937 dowódca Korpusu. W 1939 roku dowodził 3 Korpusem Piechoty który 17 września wkroczył na terytorium państwa polskiego, wspierając wojska niemieckie i słowackie uczestniczące w agresji na Polskę[1]. W latach 1940 do czerwca 1941 zastępca dowódcy Zakaukaskiego Okręgu Wojskowego. W czasie wojny radziecko-niemieckiej 1941–1945 zajmował stanowiska dowódcze. Początkowo był dowódcą IX Korpusu Piechoty (na czele którego latem 1941 miał dokonać desantu morskiego na wybrzeżu rumuńskim), następnie: zastępca dowódcy 51 Armii (czerwiec 1941 – styczeń 1942), zastępca dowódcy wojsk Krymu. Od grudnia 1941 do października 1942 dowódca 3 Armii i zastępca dowódcy Frontu Briańskiego do spraw formowania. Później dowodził 65 Armią w bitwach pod Stalingradem, Kurskiem, w bitwie o Dniepr, w operacjach na Białorusi i północnych ziemiach polskich, w tym w rejonie Serocka.
Uczestniczył w operacji pomorskiej, 6 marca 1945 dowodzone przez niego wojsko zdobyło Grudziądz po blisko dwumiesięcznym oblężeniu. 65 Armia, wchodząca w skład 2 Frontu Białoruskiego, zdobyła Szczecin 26 kwietnia 1945. Komendant wojenny Wałbrzycha i dowódca garnizonu Armii Czerwonej w tym mieście. Walczył w operacji berlińskiej.
Po wojnie Batow pełnił szereg funkcji w centralnych instytucjach Ministerstwa Obrony ZSRR. W latach 1955–1962 dowodził kolejno Przykarpackim i Nadbałtyckim Okręgiem Wojskowym. W latach 1962–1965 był szefem Sztabu Zjednoczonych Sił Zbrojnych Państw Stron Układu Warszawskiego. Wieloletni deputowany do Rady Najwyższej ZSRR, 1. i 2. oraz od 4. do 6. kadencji. 23 listopada 1965 w Grupie Inspektorów Sił Zbrojnych ZSRR.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.