Loading AI tools
flamandzki malarz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Otto van Veen też Vaenius lub Venius (ur. ok. 1556 w Lejdzie, zm. 6 maja 1629 w Brukseli)[1] – flamandzki malarz i rysownik pochodzenia holenderskiego; nauczyciel Rubensa.
Pochodził z holenderskiej patrycjuszowskiej rodziny[1][2], wywodzącej się rzekomo od księcia Brabancji Jana III[3]; ojciec artysty był burmistrzem Lejdy[1][2]. Otto van Veen uczył się w szkole łacińskiej i jednocześnie pobierał nauki malarstwa w pracowni Isaaca Claesza van Swanenburgha. W 1572 został oddany na pazia na dwór księcia-biskupa Liège Gerarda de Groesbeecka, gdzie naukę malarstwa kontynuował u Domenicusa Lampsoniusa. Około 1575 wyjechał do Włoch, do Rzymu, gdzie przebywał do 1580. W kolejnych latach przebywał na dworze Rudolfa II w Pradze oraz u Wilhelma V Bawarskiego w Monachium, a następnie został malarzem nadwornym księcia bawarskiego Ernesta Wittelsbacha, elektora i arcybiskupa Kolonii[1][2].
W latach 1583–1584 van Veen przebywał w rodzinnej Lejdzie, a ok. 1587 objął stanowisko malarza nadwornego księcia Parmy i Piacenzy Aleksandra Farnese, namiestnika Niderlandów. W 1592 osiadł w Antwerpii, gdzie rok później wstąpił jako mistrz do gildii św. Łukasza; w 1602 został jej dziekanem. W Antwerpii prowadził duży warsztat, gdzie wykształcił wielu malarzy[1][2]. Był jednym z nauczycieli Rubensa (w latach 1596–1600)[3][4] i prawdopodobnie miał największy wpływ na jego wczesny rozwój[3]. Wśród uczniów van Veena byli także Frans Pourbus (młodszy), Jan Rol, Jacques Bousius i Adriaen Put[4].
W pierwszych latach XVII wieku van Veen zaangażował się w pisanie i ilustrowanie książek emblematycznych[1][2]. W 1604 roku został zatrudniony przez arcyksięcia austriackiego Albrechta i jego żonę arcyksiężną Izabelę jako inżynier w cytadeli antwerpskiej, a w 1612 jako inspektor mennicy w Brukseli. W 1615 przeniósł się do Brukseli[1][2]. Tworzył coraz mniej dzieł malarskich, dożywotnio korzystał z zapomogi przyznanej mu przez arcyksiążęcą parę[2].
Klasycyzujący van Veen chętnie nawiązywał do malarstwa renesansowego[1][2], zwłaszcza Rafaela[2], Correggia[1][2] i Parmigianina pod względem stylu i kolorystyki[1], co wyraźnie jest widoczne np. w portretach księcia Farnese, obrazie ołtarzowym kościoła kapucynów w Brukseli Mistyczne zaślubiny św. Katarzyny (1589)[2] oraz w ołtarzach katedry w Brukseli i kościoła dominikanów w Lowanium[1][2].
Malował obrazy olejne[4] o tematyce religijnej, portrety, sceny rodzajowe, pejzaże[3]. Ilustrował też książki, zwłaszcza emblematyczne, który wywarły wielki wpływ na barokowy język wizualny zarówno we Flandrii, jak i w Holandii[2].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
