Mojesz
wieś w województwie dolnośląskim Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mojesz (niem. Mois) – rozciągająca się na odcinku przeszło dwóch kilometrów, wzdłuż potoku Srebrna, to wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lwóweckim, w gminie Lwówek Śląski. Leżąca w dolinie Pogórza Izerskiego wieś historycznie dzieliła się na Mojesz Dolny i Mojesz Górny. Od północy Mojesz graniczy z Lwówkiem Śląskim i znajdującą się na jego terenie Szwajcarią Lwówecką.
| wieś | |
 Dom szachulcowy w Mojeszu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
215-240[1] m n.p.m. |
| Liczba ludności (III 2011) |
285[2] |
| Strefa numeracyjna |
75 |
| Kod pocztowy |
59-600[3] |
| Tablice rejestracyjne |
DLW |
| SIMC |
0190845 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu lwóweckiego  | |
Położenie na mapie gminy Lwówek Śląski  | |
 51°05′29″N 15°35′44″E[4] | |
| Strona internetowa | |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.
W Mojeszu znaleziono toporek kamienny typowy dla kultury pucharów lejkowatych (3700–1900 p.n.e.). Odkryto tu także cmentarzysko z okresu kultury łużyckiej. W X lub XI w. istniała tu osada górnicza związana z wydobyciem złota w okolicach Lwówka Śląskiego. Niemieckie opracowania wskazywały na słowiańskie pochodzenie Mojesza[1]. W roku 1217 Henryk I Brodaty przekazał Dolny Mojesz Lwówkowi Śląskiemu z zastrzeżeniem, że czynsz (rocznie po 24 korce pszenicy, żyta i owsa) ma być przekazywany na ręce lwóweckiego proboszcza. Później czynsz otrzymywała lwówecka komenda rycerzy maltańskich. Mieszkańcy lwóweccy otrzymali od Henryka Brodatego przywilej monopolu na sprzedaż własnego piwa we wsi oraz dochody z barci ze sprzedaży miodu i wosku, dochód z folwarku i z 50 łanów ziemi. Ponadto każdy w mieszkańców Mojesza, który złamał prawo, był sądzony przez lwóweckiego wójta. Miejski folwark w Mojeszu miał 800 mórg gruntów, w tym 400 mórg ziemi ornej. Górny Mojesz był własnością szlachecką[5]. Jakaś część zarówno Górnego, jak i Dolnego Mojesza należała do cystersów z Lubiąża. W 1344 r. zapłacili oni Bolkowi I za prawa sądownicze w swoich włościach przekazując mu 100 grzywien srebra czynszu z Dolnego i 72 grzywien z Górnego Mojesza. Od II poł. XIII wieku Mojesz Górny stanowił własność benedyktynek z Lubomierza[1]. Zakonnice zadbały o to, by we wsi można było prowadzić jedynie wyszynk ich lub lwóweckiego alkoholu[6]. Mojesz Górny był zależny prawnie i finansowo od klasztoru w Lubomierzu aż do czasu kasacji klasztorów na Śląsku w 1810 r.19 sierpnia 1813 kula armatnia wystrzelona podczas bitwy pod Dębowym Gajem wbiła się w ścianę mojeskiej karczmy, która od tej pory nazywała się „Pocisk”. Właściciel umieścił nad kulą pamiątkowy napis z datą. 15 października 1885 Mojesz uzyskał połączenie kolejowe z Lwówkiem i Gryfowem Śląskim. W 2014 r. i wybrana ponownie w 2018 r., burmistrz Lwówka Śląskiego, została dotychczasowa sołtys i mieszkanka wsi Mojesz - Mariola Szczęsna[7].
Skarb
Dawni mieszkańcy Mojesza z pokolenia na pokolenie przekazywali sobie legendę, gdy w pobliżu wsi, Kozacy ze sprzymierzonej armii prusko-rosyjskiej złupił konwój francuski, przewożący transport złota lub innych kosztowności. Według podań, Kozacy musieli szybko uciekać i ukryli w okolicy wsi drogocenny i do dziś nieodkryty skarb. Rosyjski raport gen. Alexandra Andraulta de Langerona wymieniając poszczególne zdobycze bitewne, nie wymienia żadnej kasy dywizyjnej. W 1830 r. bezskuteczne poszukiwania tego skarbu prowadził obywatel Francji, a w 1925 roku, w okolicy, powołano specjalną komisję niemiecko-francuską, która również nie odnalazła łupu[8].
Wieś występowała w dokumentach pod różnymi formami nazw Mojesz i Ujazd. I tak w 1204 r. pojawiła się jako Moysi, w 1217 r. – Mogez, 1241 r. – Vyazd. W 1344 r. odróżniano Moyes superiori i Moyes inferiori. W 1352 r. nazwę zapisywano Moyges, w 1667 r. Mois, w 1687 r. villa Vgaz i villa Ujazd, w 1765 r. Mois, w 1786 r. Ober-, Nieder-Mois, a w 1918 r. Mois bei Löwenberg. W 1945 r. wieś uzyskała nazwę Ujazdowo, którą zmieniono w 1947 r. na Mojesz[1].
Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) Mojesz liczył 285 mieszkańców[2].
Populacja
1 października 2004 otwarto trasę rowerową z Lwówka Śląskiego do Pławnej Dolnej, wykorzystującą nieużywane od trzydziestu lat torowisko.
Od 2010 r.[11] każdego roku, w sierpniu lub na początku września, w Mojeszu, odbywa się Biwak Napoleoński[12] (Piknik Napoleoński[13]) pod nazwą „Niecodzienne Jarmarki Dziedzicowe”[14]. Wydarzenie nawiązuje do historii kampanii napoleońskiej o Śląsk w 1813 r. Wówczas to w najbliższej okolicy stacjonowały wojska napoleońskie, a 24 sierpnia 1813 r., Aleksander Fredro wszedł w Lwówku Śląskim w czynną służbę. Wyczerpane walkami wojska napoleońskie oraz rosyjsko-pruskie zawarły rozejm. Wówczas, wzdłuż linii Bobru rozlokowane były oddziały francuskie, a jeden z nich stacjonował na polach Mojesza[15]. Wydarzenie kulturalne przypominające tę historię rozpoczyna się od przemarszu wojsk napoleońskich z rynku w Lwówku Śląskim do Mojesza[16]. Podczas imprezy grupy rekonstrukcyjne i mieszkańcy wsi przebierają się w stroje z epoki[17], odbywają się pokazy historyczno-militarne, ma miejsce inscenizacja bitwy, która rozegrała się tutaj w 1813 roku[18]. Po inscenizacji, w świetlicy wiejskiej, odbywa się prelekcja na temat walk z 1813 roku. Po prelekcji, na zgromadzonych, czekają liczne konkursy (m.in. na najsmaczniejszą napoleonkę, [należy przynieść blachę ciasta własnoręcznie upieczonego] oraz na najlepiej przebraną rodzinę lub grupę [obowiązują stroje stylem nawiązujące do pierwszej połowy XIX wieku][19]), kuchnia polowa i biesiada pod gwiazdami[15].
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
