Loading AI tools
polski muzyk i polonistka, badaczka dziejów polskiej kultury muzycznej, życia operowego i biografii artystów Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Małgorzata Komorowska (ur. 9 czerwca 1939 w Warszawie) – muzyk i polonistka, badaczka dziejów polskiej kultury muzycznej, życia operowego i biografii artystów, publicystka, recenzentka, komentatorka koncertów.
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| doktor habilitowany nauk humanistycznych | |
| Specjalność: historia teatru muzycznego w Polsce | |
| Alma Mater |
Akademia Muzyczna im. Fryderyka Chopina |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina |
W dzieciństwie pobierała lekcje gry na fortepianie u Haliny Kukiel, w jej klasie ukończyła podstawową szkołę muzyczną (1954). Ukończyła średnią szkołę muzyczną w klasie fortepianu Wandy Łosakiewicz.
Absolwentka Wydziału Filologii Polskiej na Uniwersytecie Warszawskim (1962, magisterium u Jana Kotta) i Wydziału Wychowania Muzycznego (obecnie Edukacji) w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie (obecnie Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina) (1964, magisterium u Pawła Beylina).
Po ukończeniu studiów była nauczycielką przedmiotu wychowanie muzyczne w Szkole Podstawowej nr 15 w Warszawie na Saskiej Kępie (1964-1971), następnie instruktorką w Młodzieżowym Domu Kultury „Żoliborz” (1971-1978)[1]. Jednocześnie prowadziła chóry: pracowników PSS Społem w Grójcu (1964-1968) i akademicki SGPiS (jako asystentka Wita Zawirskiego).
Wykładała w Studium Nauczycielskim i na Wydziale Pedagogicznym Uniwersytetu Warszawskiego.
Od 1982 roku wykładała na Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie (obecnie UMFC), w latach 2003-2009 na stanowisku profesora nadzwyczajnego.
W latach 1985–1992 była pracownikiem Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk, uzyskała tam stopień doktora hauk humanistycznych w zakresie historii teatru (1988 – promotor Michał Bristiger) i stopień doktora habilitowanego (1998).
Stypendystka Ministerstwa Kultury i Fundacji Kościuszkowskiej.
W latach 2003–2006 była członkiem Rady Naukowej ISPAN, współpracuje tam z Redakcją Słownika Biograficznego Teatru Polskiego (t. 2. 1994, t. 3. 2016) jako autorka ok. 400 biogramów artystów z dziedziny teatru muzycznego i kierowniczka grantów.
Była komentatorką koncertów organizowanych przez WTM, SPAM, Krajowe Biuro Koncertowe, Referat ds. Kultury Urzędu Dzielnicy Ursynów (cykl Koncerty na Ursynowie, 1996-2006), Impresariat Mazowieckiego Instytutu Kultury (m.in. cykl "Mazowsze w koronie", 2001-2014).
Od 2011 roku jest członkiem kapituły muzycznej Nagrody im. Cypriana Kamila Norwida przyznawanej rokrocznie przez samorząd województwa mazowieckiego.
W latach 2012–2014 była koordynatorem ds. digitalizacji archiwaliów operowych w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej.
Jest autorką wielu książek o tematyce muzycznej.
Od 1965 roku liczne publikacje w prasie specjalistycznej (Teatr, 1969–1987, Dialog, Wychowanie muzyczne w szkole, Taniec, Théâtre en Pologne, www.teatralny.pl) i w periodykach społeczno-kulturalnych (Przekrój, nowojorski Przegląd Polski); nieprzerwanie w dwutygodniku (obecnie miesięcznik) Ruch Muzyczny – również w wydawnictwach zbiorowych (leksykony, encyklopedie), na portalach internetowych (www.taniecpolska.pl, www.teatrwielki.pl, portalu Maestro) oraz udział w sesjach naukowych i konferencjach muzykologicznych, teatrologicznych i interdyscyplinarnych w kraju (Duszniki, Wrocław, Poznań, Warszawa, Stawisko, Katowice) i za granicą (Innsbruck, Bolton Landing i Nowy Jork, Ankara).
W latach 1955–1956 była aktorką prywatnego teatru poetów i malarzy - Teatru na Tarczyńskiej (tytułowa rola w Narodzinach Afrodyty L.E. Stefańskiego, obok Mirona Białoszewskiego w roli Igraszka[2]).
Córka, Malina Sarnowska (ur. w 1972) skrzypaczka, pracuje w Dziale Edukacji Filharmonii Narodowej; jest prelegentką i autorką programów koncertów dla dzieci i młodzieży (cykle Poranki i Popołudnia dla Małych Melomanów, Koncerty dla Dzieci).
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
