Lech Emfazy Stefański

Lech Emfazy Stefański ps. Emfazy (ur. 2 lipca 1928 w Warszawie, zm. 21 grudnia 2010 w Załubicach^[1]) – polski pisarz, publicysta, tłumacz literatury pięknej, autor i współautor książek z dziedziny parapsychologii i zjawisk paranormalnych. Aktor, reżyser i scenograf^[2]^[3]. Powstaniec warszawski, fascynat znawisk paranormalnych^[4], współzałożyciel i główny ofiarnik Rodzimego Kościoła Polskiego^[5].

Szybkie fakty Kraj działania, Data i miejsce urodzenia ...

Lech Emfazy Stefański w Warszawie (15 czerwca 2008)

Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

2 lipca 1928
Warszawa

Data i miejsce śmierci

21 grudnia 2010
Załubice

Miejsce pochówku

Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie

Ofiarnik Generalny

Okres sprawowania

1995-2008

Wyznanie

rodzimowierstwo słowiańskie

Kościół

Rodzimy Kościół Polski

Podpis na liście założycielskiej Towarzystwa Radiestetów, 1976

Multimedia w Wikimedia Commons

Zamknij

Życiorys

Podsumowanie

Perspektywa

W czasie trwania II wojny światowej ukończył zawodową szkołę chemiczną. Brał udział w powstaniu warszawskim, w ramach Armii Krajowej, kiedy to jego pseudonim konspiracyjny Emfazy stał się również pseudonimem artystycznym^[4].

Po wojnie w roku 1967 ukończył studia reżyserii w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie. Pracował następnie w teatrze: wraz z Mironem Białoszewskim współtworzył w latach 1954-1955 awangardowy „Teatr na Tarczyńskiej”^[4], w tygodniku „Po prostu”, pisał książki, artykuły, scenariusze, był reżyserem widowisk i spektakli, a także tłumaczył poezje i prozę^[2]^[3]^[6]. W latach 1980 zajmował się psychotroniką, którą sprowadził do Polski z jej międzynarodowych kongresów (głównie z Czech), będąc współtwórcą,działaczem i prezesem Polskiego Towarzystwa Psychotronicznego^[7]. Po odejściu z niego założył Warsztaty Psychotroniczne ATHANOR^[8]. Był także wtedy tajnym współpracownikiem Służby Bezpieczeństwa^[4].

Współzałożyciel i główny ofiarnik zarejestrowanego w 1995 roku w rejestrze kościołów i innych związków wyznaniowych związku wyznaniowego – Rodzimego Kościoła Polskiego^[5]. Opracował podstawowe założenia programowe oraz liturgie związku, znowelizowane i rozszerzone następnie w 2013 roku w głównej mierze przez Ratomira Wilkowskiego pod nadzorem merytorycznym Kazimierza Mazura^[9], do roku 2008, kiedy to zrezygnował z funkcji ofiarnika generalnego ze względu na wiek.

Został pochowany 28 grudnia 2010 roku na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie na Woli przy ul. Młynarskiej^[10].

Książki i publikacje

Alchemicy, Nasza Księgarnia 1955.
Biały pył, Nasza Księgarnia 1956.
Od magii do psychotroniki. Czyli Ars magica, współautor Michał Komar, Wiedza Współczesna 1980, wersja z 1996.
Świat widziany trzecim okiem, „Trzecie Oko” Nr 3/1984, s. 31-32, Polskie Towarzystwo Psychotroniczne Warszawa.
Intersubiektywne kryterium estetyczne w magii i sztuce, „Trzecie Oko” Nr 4/1984, s. 1-5, Polskie Towarzystwo Psychotroniczne Warszawa.
Budzenie i rozwijanie zdolności parapsychicznych metodą DU, „Trzecie Oko” Nr 10/1986, s. 1-5, Polskie Towarzystwo Psychotroniczne Warszawa.
Doznawanie Otwarcia Wrót - materiały szkoleniowe do użytku wewnętrznego, opracowanie na podstawie przekładów Jerzego Rajgrodzkiego, Polskie Towarzystwo Psychotroniczne, Warszawa 1986.
Zastosowania praktyczne i metody zespołowego jasnowidzenia w warszawskiej grupie wizjonerów w Psychotronika 87. Materiały na IV Ogólnopolską Konferencję Polskiego Towarzystwa Psychotronicznego, s. 185-190, Polskie Towarzystwo Psychotroniczne, Warszawa 1987.
Postrzeganie pozazmysłowe, „Trzecie Oko” Nr 2/1987, s. 7-11, Polskie Towarzystwo Psychotroniczne Warszawa.
Zakłócenia rozpoznania jasnowidczego, „Trzecie Oko” Nr 11/1987, s.30-32, Polskie Towarzystwo Psychotroniczne Warszawa.
Tworzywo i struktura wiadomości nabytej parapsychicznie, „Trzecie Oko” Nr 12/1987, s.15-18, Polskie Towarzystwo Psychotroniczne Warszawa.
Parapsychiczne rozpoznanie osoby zmarłej, „Trzecie Oko” Nr 2-3/1988, s.15-20, Polskie Towarzystwo Psychotroniczne Warszawa.
Kurs doskonalenia umysłu. Podręcznik, Athanor, Warszawa 1991.
Lewitujący z Oćmawy, Przedświt 1992.
Prognostigon. Krąg magiczny z Pergamonu, Athanor, Warszawa 1993.
Psychotronika (encyklopedia), współautorzy Leszek Matela i Jan Antoni Szymański, Wydawnictwo Czasopism i Książek Technicznych SIGMA NOT 1993.
Wyrocznia Słowiańska, Athanor, Warszawa 1993.
Podróże w mikrokosmosie, Athanor, Warszawa 1996.
Magia run, Studio Astropsychologii, Warszawa 2001.
Niebieski pies (b.r.w., b.m.w.).