Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kuty (ukr. Кути) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim, w rejonie kosowskim, nad Czeremoszem. W 2018 roku liczyło 4080 mieszkańców[1]. Miejscowość jest uzdrowiskiem klimatycznym oraz ośrodkiem przemysłu drzewnego i lokalnego rzemiosła artystycznego (tkactwo, hafciarstwo, garncarstwo).
Ratusz | |||
| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Obwód | |||
Rejon | |||
Powierzchnia |
4,9 km² | ||
Populacja (2018) • liczba ludności |
| ||
Nr kierunkowy |
+380 3478 | ||
Kod pocztowy |
78665 | ||
Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego | |||
Położenie na mapie Ukrainy | |||
48°15′26″N 25°10′02″E |
Od nazwy miejscowości pochodzi nazwa regionu Pokucie, którego de facto są stolicą. Kuty znajdują się też w południowo-wschodniej części Galicji (a dokładniej w Galicji Wschodniej), naprzeciw miasta Wyżnica, należącego przed II wojną światową do Rumunii.
Kuty otrzymały prawa miejskie w r. 1715 od króla Augusta II Mocnego, za sprawą Józefa Potockiego, kasztelana krakowskiego i wojewody kijowskiego. Wcześniej, wraz z okolicznymi wsiami stanowiły starostwo niegrodowe. Ludność zajmowała się uprawą roli, sadownictwem, kupiectwem, produkcją safianu, garncarstwem, rękodziełem artystycznym. Do końca XVIII w. były tu warzelnie soli. Od XIX wieku Kuty stały się znanym letniskiem dzięki malowniczemu położeniu nad dużą rzeką, otoczeniu górami (nad miasteczkiem góra Owidiusz), ciepłemu klimatowi i bogactwu owoców, a także dobrej bazie mieszkaniowej (liczne dworki w ogrodach). Corocznie w dniu 13 czerwca odbywały się tu sławne odpusty ormiańskie, ściągające Ormian z Polski, Bukowiny, Mołdawii, a nawet Armenii.
Po I rozbiorze Polski w 1772 r. Kuty znalazły się pod zaborem austriackim, w Galicji.
Zabytki Kut to kościół rzymskokatolicki z przełomu XVIII/XIX w., malowniczo położony kościół ormiańskokatolicki z XIX w. i cerkiew greckokatolicka, rynek z ratuszem i uliczki z ładną zabudową z przełomu wieków, a także cmentarz XIX-wieczny, którego najciekawsza część to kilkadziesiąt zachowanych dotąd nagrobków rodzin ormiańskich (napisy wyłącznie polskie). Kuty liczyły w latach 30. XX w. ok. 7 tys. mieszkańców, z czego obok rdzennych Polaków dużą część stanowili polscy Ormianie (Polacy pochodzenia ormiańskiego, katolicy obrządku ormiańskiego, przybyli tu od XVI w. z Mołdawii). Kuty stanowiły największe skupisko Ormian w Polsce. Żyli tu także Żydzi i Rusini, w okolicy Huculi. W latach 1857–1862 burmistrzem miasta Kuty był pochodzący z ormiańskiego rodu szlacheckiego baron Piotr Romaszkan[4].
W okresie międzywojennym miejscowość znalazła się ponownie w granicach państwa polskiego i była siedzibą komisariatu Straży Celnej „Kuty”. Ulokowano tu też placówkę Straży Celnej, a następnie po reorganizacji stacjonowała tu placówka Straży Granicznej I linii „Kuty”[5]. Przez Kuty we wrześniu 1939 r. ewakuowali się do Rumunii żołnierze Wojska Polskiego oraz wysocy urzędnicy RP, w tym prezydent Ignacy Mościcki i wódz naczelny Edward Rydz-Śmigły[6].
Od września 1939 do czerwca 1941 r. Kuty znajdowały się pod okupacją sowiecką, a potem do 1944 r. pod niemiecką.
Żydzi podczas okupacji niemieckiej zostali eksterminowani. Według sowieckich danych zabito 2239–2350 mieszkańców Kut narodowości żydowskiej[7].
Po II wojnie światowej Polacy (w tym Ormianie) zostali wysiedleni, miasteczko mimo napływu nowej ludności liczy mniej mieszkańców. W 1956 r. w Kutach zmarł ostatni polski proboszcz ormiańskokatolicki Samuel Manugiewicz, który do wybuchu wojny piastował również funkcje burmistrza miasta i senatora II RP.[8]
Kościół rzymskokatolicki, bardzo zniszczony, został zwrócony wiernym w r. 1990 i zabezpieczony dzięki funduszom zebranym przez warszawską TV[9]. Z kolei kościół ormiański został przekształcony w cerkiew prawosławną[10].
W 1989 liczyło 4698 mieszkańców[11].
W 2013 liczyło 4073 mieszkańców[12].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.