Koziołek skalny[9] (Oreotragus oreotragus) − gatunek ssaka z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae), często spotykana w ogrodach zoologicznych. Jest jedynym przedstawicielem rodzaju koziołek (Oreotragus).
Szybkie fakty Domena, Królestwo ...
Koziołek skalny
Oreotragus oreotragus |
(Zimmermann, 1783) |
|
|
Systematyka
|
Domena
|
eukarionty |
Królestwo
|
zwierzęta |
Gromada |
ssaki |
Podgromada |
żyworodne |
Infragromada |
łożyskowce |
Rząd |
parzystokopytne |
Podrząd |
przeżuwacze |
Infrarząd |
Pecora |
Rodzina |
wołowate |
Podrodzina |
antylopy |
Plemię |
Oreotragini Pocock, 1910[1] |
Rodzaj |
Oreotragus A. Smith, 1834[2] |
Gatunek |
koziołek skalny |
Synonimy |
Plemienia:
Rodzaju:
Gatunku:
- Antilope oreotragus A.E.W. Zimmermann, 1783
|
|
Podgatunki[7] |
- O. o. oreotragus (A.E.W. Zimmermann, 1783)
- O. o. transvaalensis Roberts, 1917
- O. o. stevensoni Roberts, 1946
- O. o. tyleri Hinton, 1921
- O. o. centralis Hinton, 1921
- O. o. aceratos Noack, 1899
- O. o. schillingsi O. Neumann, 1902
- O. o. aureus E. Heller, 1913
- O. o. saltatrixoides (Temminck, 1853)
- O. o. somalicus O. Neumann, 1902
- O. o. porteousi Lydekker, 1911
|
|
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[8] |
|
Zasięg występowania |
|
|
|
Zamknij
Niektóre ujęcia systematyczne traktują podgatunki O. oreotragus jako odrębne gatunki[10][11].
Zarośla górskie w środkowej, zachodniej i południowej Afryce[10][11][12] zamieszkując w zależności od podgatunku[10]:
- O. oreotragus oreotragus – południowy Prowincja Przylądkowa Północna, Prowincja Przylądkowa Zachodnia i Prowincja Przylądkowa Wschodnia, Południowa Afryka.
- O. oreotragus transvaalensis – KwaZulu-Natal i dawny Transwal, Południowa Afryka, Eswatini, południowo-wschodnie Zimbabwe i prawdopodobnie sąsiadujące okręgi w Botswanie i Mozambiku.
- O. oreotragus stevensoni – suche obszary w zachodnim Zimbabwe oraz w północnej i wschodniej Botswanie.
- O. oreotragus tyleri – południowo-zachodnia Angola i Namibia na południe do północnej Południowej Afryki.
- O. oreotragus centralis – południowo-zachodnia Tanzania, południowo-wschodnia Demokratyczna Republika Konga (Katanga), Zambia (w tym obszary rzeki Luangwa), północne Malawi i północne Zimbabwe.
- O. oreotragus aceratos – południowa Tanzania (na południe od rzeki Rufidżi) i Mozambik (na północ od rzeki Zambezi)
- O. oreotragus schillingsi – Kenia, na południe od góry Kenia, na zachód do Dodoth Hills (Uganda) i na południe do jeziora Rukwa w Tanzanii.
- O. oreotragus aureus – Wyżyna Kenijska i północna część rzeki Ewaso Ng’iro, od zachodu przez północną Kenię i region Ankole w południowo-zachodniej Ugandzie.
- O. oreotragus saltatrixoides – Etiopia, na południe do jeziora Rudolfa i na wschód do Harer.
- O. oreotragus somalicus – północny Sudan przez Erytreę i północną Somalię do północnej Etiopii.
- O. oreotragus porteousi – koziołek zachodni[9] – płaskowyż Dżos w środkowej Nigerii; populacja w Republice Środkowoafrykańskiej może, ale nie musi należeć do O. porteousi.
Więcej informacji Podstawowe dane ...
Zamknij
Ciało szare, brązowe lub żółtawooliwkowe z licznymi cętkami na grzbiecie. Mają duże oczy i uszy. Dorastające do 16 cm długości rogi, typowe dla samców, spotykane są również u samic podgatunku ze wschodniej Tanzanii. Koziołki skalne charakteryzują się pionowym ustawieniem racic, co znacznie ułatwia im poruszanie się po skalistym terenie. Wykazują aktywność wczesnym rankiem i późnym popołudniem. Są gatunkiem monogamicznym. Pary zajmują stałe terytorium, którego zdecydowanie bronią. W walkach uczestniczą zarówno samce, jak i samice. Przy niedoborze pokarmu tworzą małe stada złożone z kilku osobników. Mogą obyć się bez dostępu do wody. Zapotrzebowanie na wodę zaspokajają ze spożywanego pokarmu. Ciekawym zachowaniem jakie reprezentuje koziołek skalny jest skubanie ziemi z termitier i podgryzanie kości w celu wzbogacenia diety o sole mineralne[13].
Pisownia oryginalna, takson zdefiniowany jako podrodzina.
Typ nomenklatoryczny: Oreotragus A. Smith, 1834.
A. Smith. African Zoology. „South African quarterly journal”. 2, s. 212, 1834. (ang.).
G.E. Pilgrim. The fossil Bovidae of India. „Memoirs of the Geological Survey of India, Palaeontologia Indica”. 26, s. 23, 1939. (ang.).
T. Haltenorth: Klassifikation der Säugetiere: Artiodactyla. W: E. Thenius (red.): Handbuch der Zoologie. Cz. 8: Mammalia. Berlin: W. de Gruyter, 1963, s. 75. (niem.).
R. Broom. The age of Australopithecus. „Nature”. 125 (3161), s. 814, 1930. DOI: 10.1038/125814a0. (ang.).
Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 629. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 179. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
C. Groves, D. Leslie, B. Huffman, R. Valdez, K. Habibi, P. Weinberg, J. Burton, P. Jarman & W. Robichaud: Family Bovidae (Hollow-horned Ruminants). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 2: Hoofed Mammals. Barcelona: Lynx Edicions, 2011, s. 777–779. ISBN 978-84-96553-77-4. (ang.).
D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Oreotragus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-05-02]. (ang.).
José R.J.R. Castelló José R.J.R., Bovids of the world : antelopes, gazelles, cattle, goats, sheep, and relatives, Princeton 2016, ISBN 978-1-4008-8065-2, OCLC 933295477 [dostęp 2022-02-03]. Brak numerów stron w książce
Identyfikatory zewnętrzne: