Loading AI tools
polski lekarz, prezes Naczelnej Izby Lekarskiej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konstanty Radziwiłł (ur. 9 stycznia 1958 we Wrocławiu[1]) – polski lekarz, polityk i dyplomata, doktor nauk medycznych, działacz samorządu lekarskiego. Prezes Naczelnej Izby Lekarskiej w latach 2001–2010, od 2015 do 2018 minister zdrowia w rządach Beaty Szydło oraz Mateusza Morawieckiego, senator IX kadencji, w latach 2019–2023 wojewoda mazowiecki, od 2023 do 2024 ambasador RP na Litwie.
 Konstanty Radziwiłł (2015) | |
| Data i miejsce urodzenia |
9 stycznia 1958 |
|---|---|
| Prezes Naczelnej Rady Lekarskiej | |
| Okres |
od 2001 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister zdrowia | |
| Okres |
od 16 listopada 2015 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Wojewoda mazowiecki | |
| Okres |
od 25 listopada 2019 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Ambasador RP na Litwie | |
| Okres |
od 18 kwietnia 2023 |
| Poprzednik | |
| Odznaczenia | |
    | |
W 1973 ukończył Szkołę Podstawową nr 205 w Warszawie, a w 1977 VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie[2]. W latach 1977–1983 studiował na I Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Warszawie, gdzie uzyskał dyplom lekarza. Specjalizował się w medycynie ogólnej (1993) i medycynie rodzinnej (1994)[2]. Ukończył podyplomowe studium ekonomiki zdrowia na UW oraz podyplomowe studium bioetyki na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie[1]. W 2011 w Wojskowym Instytucie Medycznym uzyskał stopień doktora nauk medycznych na podstawie napisanej pod kierunkiem Jerzego Kruszewskiego pracy pt. Ocena wielkości efektu placebo w leczeniu chorób alergicznych i astmy na podstawie metaanalizy opublikowanych wysokiej jakości badań skuteczności leków[3].
W latach 1980–1981 był prezesem Niezależnego Zrzeszenia Studentów na Akademii Medycznej i członkiem Krajowej Komisji Koordynacyjnej NZS. Po wprowadzeniu stanu wojennego uczestniczył w podziemnych działaniach NZS[4][5]. Był także działaczem Ruchu Wolność i Pokój, w ramach którego od 1986 wchodził w skład Rady Funduszu Ruchu WiP[6].
Po studiach w latach 1983–1984 pracował jako lekarz stażysta na Ursynowie, następnie jako lekarz podstawowej opieki zdrowotnej w tej samej dzielnicy. Do 1989 zatrudniony również w stołecznym pogotowiu ratunkowym. W latach 1986–1991 był lekarzem zakładowym w przedsiębiorstwach przemysłowych. W 1996 został właścicielem niepublicznego zakładu opieki zdrowotnej pod nazwą Przychodnia Medycyny Rodzinnej[1][2]. Wykładał w Szkole Wyższej Przymierza Rodzin w Warszawie (2001–2003), a w 2005 został asystentem w Katedrze i Zakładzie Medycyny Rodzinnej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego[2].
Od 1993 był działaczem samorządu lekarskiego[2]. Należał do Komitetu Łącznikowego Europejskiego Forum Organizacji Medycznych i Światowej Organizacji Zdrowia. Zajmował różne funkcje w warszawskiej Okręgowej Izbie Lekarskiej i Naczelnej Radzie Lekarskiej. W NRL pełnił m.in. funkcje sekretarza (1997–2001 oraz 2014–2015), prezesa (2001–2010) i wiceprezesa (2010–2014)[2][7]. Z członkostwa w Naczelnej Radzie Lekarskiej zrezygnował w 2017[8]. W latach 2010–2012 był prezydentem Stałego Komitetu Lekarzy Europejskich[9]. Współzałożyciel i wiceprezes Związku Dużych Rodzin „Trzy Plus”[10]. W 2010 został ekspertem Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia, a w 2013 przewodniczącym rady nadzorczej centrum medycznego[2]. Także w 2013 podjął współpracę z Jarosławem Gowinem[11], został ekspertem Polski Razem[12].
W wyborach w 2015 wystartował do Senatu z ramienia PiS (jako kandydat Polski Razem[13]) w okręgu nr 41, uzyskując mandat senatora IX kadencji[14] (otrzymał blisko 100 tys. głosów). 16 listopada 2015 został powołany na ministra zdrowia w rządzie Beaty Szydło[15]. W maju 2016 wstąpił do Prawa i Sprawiedliwości[16]. W okresie pełnienia funkcji ministra zdrowia przeprowadził reformę wprowadzającą sieć szpitali i zmiany w POZ. Pod koniec urzędowania prowadził bezskuteczne rozmowy z protestującymi rezydentami[17].
11 grudnia 2017 objął stanowisko ministra zdrowia w nowo utworzonym rządzie Mateusza Morawieckiego[18]. 9 stycznia 2018 został odwołany[19]. Bez powodzenia kandydował w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2019[20]. W wyborach w tym samym roku nie uzyskał senackiej reelekcji[21].
25 listopada 2019 został przez premiera Mateusza Morawieckiego powołany na stanowisko wojewody mazowieckiego[22]. 15 marca 2023 mianowany ambasadorem RP na Litwie[23][24]. 31 marca tegoż roku zakończył pełnienie funkcji wojewody[25]. 18 kwietnia 2023 objął stanowisko ambasadora w Wilnie[26][27]. Urzędowanie zakończył 31 lipca 2024[28].
Wywodzi się z polskiego rodu książęcego Radziwiłłów herbu Trąby. Jest wnukiem Konstantego Mikołaja Radziwiłła, właściciela Zegrza, synem Alberta Hieronima Radziwiłła i Anny Marii z domu Czartoryskiej, bratem Macieja i Zofii Bocheńskiej oraz kuzynem Dominika Radziwiłła[34].
Jest żonaty z Joanną Małgorzatą z domu Dąbrowską. Ma czterech synów i cztery córki[1]: Marię (ur. 1983), Macieja (ur. 1984), Annę (ur. 1986), Elżbietę (ur. 1987), Jana (ur. 1989), Michała (ur. 1991), Karola (ur. 1993) i Barbarę (ur. 2000)[34][35].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
