Kamienica przy ulicy św. Mikołaja 40 we Wrocławiu
kamienica we Wrocławiu Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamienica przy ulicy św. Mikołaja 40 – zabytkowa narożna kamienica o średniowiecznym rodowodzie znajdująca się przy ul. św. Mikołaja 40 we Wrocławiu[1][2][3], u wylotu ulicy Wszystkich Świętych; obecnie budynek plebanii parafii Narodzenia Przenajświętszej Bogurodzicy, należącej do Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.
 nr rej. A/3147/96 z 12.02.1962[1][2][3][4] | |
 Kamienica przy ulicy św. Mikołaja 40 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. św. Mikołaja 40 |
| Typ budynku |
kamienica |
| Styl architektoniczny | |
| Kondygnacje |
dwie |
| Ukończenie budowy |
1690 |
| Ważniejsze przebudowy |
1936 |
Położenie na mapie Wrocławia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
| 51,111397°N 17,023798°E | |
Kamienica wraz z trzema innymi przyległymi kamienicami została wzniesiona w okresie średniowiecza (pod koniec XIV wieku), a jej działka znajduje się pomiędzy dawnym pierwszym i drugim pasem umocnień w pobliżu Bramy Mikołajskiej[5]. W domu, w drugiej połowie XV wieku mieszkał Jan Jeger, opiekun szpitala św. Barbary mieszczący się naprzeciwko zespołowi kamienic, u zbiegu ulicy św. Mikołaja i Ruskiej. tym samym okresie kamienica była obciążona czynszem trzech grzywien należącym do osoby duchwnej[6].
Obecny budynek został wzniesiony w 1690 roku. Jego budowniczym – a być może i właścicielem – był Mathias Biener[7]. Dwukondygnacyjny budynek miał również dwukondygnacyjny szczyt wykonany w manierystycznym stylu[8], być może będącym pozostałością po wcześniejszym budynku[7]. Na nim znajdowała się data 1690[7]. Rollwerkowe manierystyczne motywy wykańczające szczyt zostały zaakcentowane niewielkimi jeszcze wolutami będącymi charakterystycznymi elementami architektonicznymi późniejszych barokowych fasad[9]. Fasada drugiej kondygnacji była trzyosiowa. Otwory okienne na wszystkich kondygnacjach miały uszakowe obramienia ustawione na cokołach ozdobionych lustrami o ćwierćkoliście wyciętych narożnikach[9]. Pomiędzy kondygnacjami znajdował się pasowy gzyms[9][8]. Plan budynku był trzytraktowy z klatką schodową w trakcie środkowym[8]. W 1874 zmianom uległy witryny[8].
W 1936 kamienica została wyremontowana i poddana pracom konserwatorskim, o czym informuje piaskowa tablica w wejściu do budynku. W tym samym czasie odsłonięto belkowy strop i przeniesiono z fasady barokowe drzwi z dekoracją snycerską na boczną elewację, w miejsce obramienia dawnego epitafium[10]. Drzwi, do dziś zachowane, są jedynym we Wrocławiu przykładem snycerskiej dekoracji wykorzystującej ornament chrząstkowo-małżowinowy. Ów ornament otacza ujęte w uszakową profilowana ramę środkowe pole, w którym pośrodku umieszczona jest figura przedstawiająca dym lub płomienie. Tego typu stylizacja mogła nawiązywać do biblijnej interpretacji obecności Boga („Księga Wyjścia”) lub do ognia jako ogniska domowego[11].
Wschodnia elewacja budynku była jednocześnie murem dawnego cmentarza św. Barbary, na którym znajdowały się epitafia[8]. Obecnie przylega bezpośrednio do ulicy Wszystkich Świętych.
Po 1945 wnętrza kamienicy pozbawiono wszelkich zabytkowych elementów architektonicznych. Wyremontowana została przylegająca oficyna i połączono ją z oficyną domu nr 42[5]. W pełni zachowana zabudowa działki nr 4 wraz z oficynami bocznymi i tylnymi jest unikalnym przykładem ciągłych zmian, przebudowań i przemian zabudowy mieszkalnej na przełomie kilku wieków[5].
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
