Jan Lachowicz[a] (ur. 24 sierpnia 1896 w Kłodnie Wielkim, zm. 13 sierpnia 1973 w Londynie) – żołnierz Legionów Polskich, pułkownik piechoty Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych, w 1964 roku mianowany przez prezydenta RP na uchodźstwie generałem brygady, minister obrony narodowej w latach 1969–1972 w Rządzie RP na uchodźstwie.
 pułkownik piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia |
24 sierpnia 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
13 sierpnia 1973 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1947 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
3 Pułk Piechoty |
| Stanowiska |
dowódca batalionu piechoty |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
         | |
.png){kind=small}
| Data i miejsce urodzenia |
24 sierpnia 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
13 sierpnia 1973 |
| Minister Obrony Narodowej na uchodźstwie | |
| Okres |
od 20 lipca 1970 |
| Okres |
od 14 lipca 1972 (p.o) |
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Jan Lachowicz urodził się 24 sierpnia 1896 roku w Kłodnie Wielkim[1]. Był synem Marii. Przed 1914 kształcił się w gimnazjum.
Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. Służył w szeregach 3 pułku piechoty w składzie II Brygady. Został wzięty do niewoli rosyjskiej[2]. W 1916 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum w Żółkwi[2].
U kresu wojny jako student brał udział w obronie Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej[3].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej[3]. Został awansowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z 1 czerwca 1919[4][5][6]. W latach 20. i 30. był oficerem 54 pułku piechoty w Tarnopolu, w tym w 1928 pełnił funkcję komendanta obwodowego przysposobienia wojskowego[7][8][9][10]. Na majora został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 roku i 61. lokatą w korpusie oficerów piechoty[11]. W marcu 1933 został sekretarzem komitetu budowy pomnika Marszałka Józefa Piłsudskiego Tarnopolu[12].
W maju 1933 roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy batalionu KOP „Snów”. We wrześniu 1933 roku został przeniesiony do batalionu KOP „Wołożyn” na stanowisko dowódcy batalionu. W kwietniu 1935 roku został przeniesiony do batalionu KOP „Słobódka” na stanowisko dowódcy batalionu[13]. Na podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1939 roku w korpusie oficerów piechoty.
12 kwietnia 1939 roku objął dowództwo batalionu KOP „Słobódka II”, który 1 września 1939 roku został przemianowany na III batalion 3 pułku piechoty KOP[1]. Na czele tego oddziału walczył w kampanii wrześniowej. 23 września 1939 roku we wsi Radoszyn, w gminie Hołoby (powiat kowelski), dostał się do niewoli radzieckiej. 30 września 1939 roku został przetransportowany z Kowla do Szepietówki, a w dniach 2–5 października 1939 roku do kopalni torfu w obwodzie sumskim. W dniach 1–2 listopada 1939 roku został przewieziony do obozu w Kozielsku[14]. Od 1940 roku był osadzony w obozie NKWD w Griazowcu[15][16]. Na mocy układu Sikorski-Majski z 30 lipca 1941 odzyskał wolność, po czym wstąpił do formowanej Armii Polskiej w ZSRR gen. Władysława Andersa.
We wrześniu 1941 roku został organizatorem i dowódcą 18 pułku piechoty[17]. W kwietniu 1942 roku został przeniesiony na stanowisko dowódcy 15 pułku piechoty[18]. W październiku 1942 roku został organizatorem i dowódcą 5 batalionu ciężkich karabinów maszynowych. Od 1 sierpnia 1943 roku do 25 sierpnia 1944 roku sprawował funkcję zastępcy dowódcy 6 Lwowskiej Brygady Piechoty[19][20]. Wziął udział w kampanii włoskiej. Walczył w bitwie o Monte Cassino[21]. W sierpniu 1944 roku objął dowództwo 2 Brygady Strzelców Karpackich i sprawował je przez kolejnych 12 miesięcy. Na pułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 listopada 1944 roku w korpusie oficerów piechoty.
Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. W listopadzie 1945 roku został przeniesiony do 7 Dywizji Piechoty. Od lutego 1946 roku do maja 1947 roku był komendantem Szkoły Podchorążych Piechoty w Centrum Wyszkolenia Armii.
Był członkiem Kapituły Krzyża Orderu Wojennego Virtuti Militari, powoływany 7 marca 1960[22], do 7 marca 1962[23], ponownie od 7 marca 1964[24], 7 marca 1964[24], 7 marca 1966[25][26]. Prezydent RP na uchodźstwie August Zaleski mianował go generałem brygady (11 listopada 1964 roku), ministrem obrony narodowej w rządzie Aleksandra Zawiszy (15 września 1969 roku[27]) oraz ministrem obrony narodowej w rządzie Zygmunta Muchniewskiego (20 lipca 1970 roku[28]). 14 lipca 1972 roku prezydent RP na uchodźstwie Stanisław Ostrowski zwolnił go z urzędu ministra obrony narodowej i powierzył mu sprawowanie obowiązków do czasu powołania nowego rządu, co nastąpiło cztery dni później[29].
15 grudnia 1954 roku został członkiem Rady RP powołanym przez prezydenta RP na uchodźstwie Augusta Zaleskiego[30]. 25 marca 1958 roku został członkiem II Rady RP powołanym przez prezydenta RP na uchodźstwie Augusta Zaleskiego[31]. 28 października 1968 roku prezydent RP na uchodźstwie August Zaleski powołał go na członka IV Rady RP[32].
Zmarł 13 sierpnia 1973 roku w Londynie. Jego żona zmarła rok później[3]. Prochy zostały potajemnie przewiezione do Polski i pochowane na cmentarzu w miejscowości Smardy Górne[3], a po ok. 30 latach przeniesione na cmentarz komunalny w Opolu (1G/1/40)[33][3].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Złoty Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 94[34]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 10255[35]
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (3 maja 1972)[36]
- Krzyż Niepodległości (9 listopada 1931)[37]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (3 maja 1960)[38]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie) „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918–1921”
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie) „za czyny męstwa i odwagi wykazane w wojnie rozpoczętej 1 września 1939 roku”
- Złoty Krzyż Zasługi (16 lutego 1938)[39]
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[40]
- Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino nr 17626[41]
Uwagi
- W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Jan II Lachowicz” w celu odróżnienia od innego oficera o tym samym imieniu i nazwisku.
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.