Obóz jeniecki NKWD w Griazowcu
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Obóz jeniecki NKWD w Griazowcu – obóz jeniecki właściwy Ludowego Komisariatu Spraw Wewnętrznych ZSRR dla przetrzymywania jeńców polskich z tw. pierwszej grupy.
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Położenie na mapie obwodu wołogodzkiego | |
Położenie na mapie Rosji | |
58°53′N 40°15′E |
Mieścił się w mieście Griazowiec pod Wołogdą, na linii kolejowej Jarosław – Wołogda, w zlikwidowanym monasterze Korniliewsko-Komelskim ok. 8 km od miasta i stacji kolejowej (później był tu m.in. dom wczasowy przedsiębiorstwa Siewierolies[potrzebny przypis]).
Od jesieni 1939 polscy jeńcy wojenni aresztowani po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 przetrzymywani byli w specjalnych obozach NKWD w Kozielsku, Ostaszkowie i Starobielsku. Zdecydowaną większość z nich na wiosnę 1940 funkcjonariusze NKWD rozstrzelali w ramach zbrodni katyńskiej. Niewielka część z przetrzymywanych Polaków nie trafiła do miejsc kaźni, lecz wywieziona została do obozu w Juchnowie, a następnie do obozu NKWD w Griazowcu, który stanowił miejsce gromadzenia jeńców wyselekcjonowanych przez NKWD z obozów specjalnych do realizacji perspektywicznych planów (w maju 1940 było ich 395).
Pierwotnie powstała lista przetrzymywanych w Griazowcu, którą stworzył jeden z jeńców, ówczesny podchorąży Jerzy Turski (ur. 1920); liczyła 432 osoby[1]. Wśród nich było dwóch duchownych rzymskokatolickich: ks. Kamil Kantak i ks. Franciszek Tyczkowski, którzy do Griazowca został przewiezieni z więzień moskiewskich Butyrki i Łubianka.
W następnych latach w obozie w Griazowcu byli przetrzymywani inni polscy żołnierze.
W wyniku podpisania układu Sikorski-Majski i tworzenia Armii Polskiej w ZSRR, jeńcy polscy opuścili obóz w Griazowcu 2 września 1941[2].
Komendantem obozu jenieckiego NKWD w Griazowcu był por. bp Michał Filippow.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.