pułkownik kawalerii Wojska Polskiego, zmarł w 1935 roku Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Głogowski (ur. 24 czerwca 1888 w Bojańcu[1], zm. 12 sierpnia 1935 we Lwowie[2]) – pułkownik kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 | |
 pułkownik | |
| Data i miejsce urodzenia |
24 czerwca 1888 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1911–1935 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
szef gabinetu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
             | |
.jpg)
Urodził się w rodzinie Aleksandra i Georgii z d. Dall[3]. Student Akademii Rolniczej w Wiedniu i Hohenheim[3]. W latach 1911–1918 służył w Armii Austro-Węgier; w 1913 brał udział w zawodach hippicznych jako podporucznik 1 pułku ułanów[4]. W listopadzie 1918 przyjęty do odrodzonego Wojska Polskiego. W czasie wojny z bolszewikami dowodził szwadronem i dywizjonem w 1 pułku ułanów, który 8 stycznia 1920 został przemianowany na 1 Pułk Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego, a także dwukrotnie dowodził tym oddziałem (od 29 kwietnia do 25 maja 1920 i od 25 czerwca do 15 sierpnia 1920) oraz IX Brygadą Jazdy w składzie 2 Dywizji Jazdy. 15 lipca 1920 został zatwierdzony w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 kwietnia 1920, w grupie oficerów kawalerii z byłej Cesarskiej i Królewskiej Armii.
„W opinii przełożonych: odznaczał się zawsze nadzwyczajna odwagą, zimna krwią i stanowczością w wykonywaniu otrzymanych rozkazów. Zawsze w pierwszym szeregu zagrzewał żołnierzy do walki. /.../ Za walki z Budionnym nad Styrem w awangardzie 4 B. jazdy /1 i 2 p.szwol., 8 i 16 p.uł/ stoczonymi od 25 V 1920, a szczególnie za wzięcie Smarzewa i szarżę na npla atakującego na tyły 16 p.uł /.../ otrzymał Order Virtuti Militari”[5].
Po zakończeniu działań wojennych, w okresie od 8 maja 1921 do 30 września 1926 ponownie dowodził 1 pułkiem szwoleżerów Józefa Piłsudskiego w garnizonie Warszawa, a następnie XII Brygadą Kawalerii w Ostrołęce. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 59. lokatą w korpusie oficerów jazdy, a 16 marca 1927 awansował do stopnia pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 i 4. lokatą w korpusie oficerów kawalerii. Z dniem 1 września 1928 został mianowany szefem Gabinetu Wojskowego Prezydenta Rzeczypospolitej[6][7].
Zmarł 12 sierpnia 1935 we Lwowie w sanatorium „Salus”[8] w wyniku zakażenia krwi[9]. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim[8]
Był żonaty z Jadwigą z d. Gieryng, nie mieli dzieci[8], jego bratem był ppłk Piotr Głogowski (ur. 1889).
9 grudnia 1936 w Katedrze Świętego Ducha w Warszawie została odsłonięta tablica upamiętniająca płk. Jana Głogowskiego i gen. Gustawa Orlicz-Dreszera[16][8].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
.png){kind=small}
