Loading AI tools
oficer dyplomowany Wojska Polskiego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Albin Wiatr (ur. 25 lipca 1889 w Sidzinie, zm. 22 maja 1977 w Farnborough) – generał brygady Polskich Sił Zbrojnych.
Józef Wiatr w mundurze podpułkownika KOP | |
generał brygady | |
Data i miejsce urodzenia |
25 lipca 1889 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
22 maja 1977 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1914–1947 |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki |
Sztabu Naczelnego Wodza |
Stanowiska |
generalny kwatermistrz |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Urodził się 25 lipca 1889 w Sidzinie, w rodzinie Ludwika i Marii z Koprowskich[1]. Ukończył gimnazjum i Akademię Handlową w Krakowie oraz uzyskał absolutorium na wydziale prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego[2]. Przed I wojną światową był członkiem Polskich Drużyn Strzeleckich[3]. W okresie od 4 sierpnia 1914 do lipca 1917 służył w I batalionie 1 pułku piechoty Legionów Polskich[2]. Po kryzysie przysięgowym wcielony został do armii austro-węgierskiej i wysłany na front włoski[2]. Od lutego 1918 pełnił funkcję komendanta obwodu i czasowo okręgu krakowskiego Polskiej Organizacji Wojskowej[2].
Od listopada 1918 w Wojsku Polskim. Listopad 1918 – marzec 1919 adiutant batalionu Odsieczy Lwowa, a potem 5 pułku piechoty Legionów[2]. Marzec – lipiec 1919 adiutant I Brygady Piechoty Legionów. Lipiec 1919 – styczeń 1920 szef gabinetu I wiceministra Spraw Wojskowych. W latach 1919–1921 słuchacz II Kursu Wojennego Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego. Kwiecień 1920 – styczeń 1921 szef Oddziału IV Sztabu 3 Armii na froncie bolszewickim[2]. Od stycznia 1921 był oficerem Oddziału IV Sztabu Generalnego WP[2].
W październiku 1927 mianowany został dowódcą II batalionu 4 pułku Strzelców Podhalańskich w Cieszynie[4]. 26 kwietnia 1928 roku wyznaczony został na stanowisko zastępcy dowódcy 75 pułku piechoty[2] w Chorzowie[5]. 5 listopada 1928 roku otrzymał przeniesienie do składu osobowego II zastępcy szefa Sztabu Generalnego[6]. Lipiec 1929 – październik 1934 dowódca pułku KOP „Wilejka”[2]. Październik 1934 – styczeń 1936 dowódca 86 pułku piechoty w Mołodecznie. Styczeń 1936 – wrzesień 1939 szef Oddziału I Sztabu Głównego WP. Pod jego kierownictwem został opracowany plan mobilizacyjny „W”. W kampanii wrześniowej 1939 pełnił służbę na stanowisku generalnego kwatermistrza – III zastępcy szefa Sztabu Naczelnego Wodza.
Po agresji ZSRR na Polskę przeszedł wraz ze sztabem Naczelnego Wodza granicę polsko-rumuńską. Zbiegł z internowania i przedostał się na Bliski Wschód. Początkowo w Ośrodku Zapasowym Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich w Palestynie. Wrzesień 1942 – sierpień 1943 dowódca Etapów Armii Polskiej na Wschodzie. Sierpień 1943 – luty 1944 dowódca Bazy i Etapów Armii Polskiej na Wschodzie. Luty 1944 – marzec 1945 Generalny Kwatermistrz Armii Polskiej na Wschodzie. Marzec 1945 – 1947 dowódca Jednostek Wojskowych na Środkowym Wschodzie. Z ramienia Ligi Niepodległości Polski wszedł do pozostającej w opozycji do Prezydenta RP Augusta Zaleskiego, utworzonej w 1954 roku Tymczasowej Rady Jedności Narodowej[7]. Po przybyciu do Wielkiej Brytanii i demobilizacji osiadł w Londynie.
Od 24 kwietnia 1918 był mężem Zofii z Szumińskich[3].
Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 315a pod murem-1-4)[8].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.