Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hannover CL.V – niemiecki dwumiejscowy samolot myśliwski z okresu I wojny światowej.
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Hannoversche Waggonfabrik |
| Typ | |
| Konstrukcja |
dwupłat |
| Załoga |
2 osoby |
| Historia | |
| Data oblotu |
1918 |
| Lata produkcji |
1918 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | |
| Moc | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
10,49 m |
| Długość |
7 m |
| Wysokość |
2,84 m |
| Powierzchnia nośna |
28,5 m² |
| Masa | |
| Własna |
720 kg |
| Startowa |
1080 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
175 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
7 min na 2000 m |
| Pułap |
9000 m |
| Zasięg |
450–550 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2 stałe km lMG 08/15 (7,92 mm) i 1 ruchomy km Parabellum 7,92mm | |
| Użytkownicy | |
| Cesarstwo Niemieckie, Norwegia, Polska | |
Oblatany wiosną 1918 roku dwupłatowiec myśliwski Hannover CL.V był rozwinięciem udanego samolotu Hannover CL.II. Nie wprowadzono poważniejszych zmian w konstrukcji - zmieniono tylko słupki łączące płaty z podwójnych na pojedyncze oraz wyposażono w ten sam silnik, co Fokker D.VII, dzięki czemu samolot miał wysoką prędkością poziomą i wznoszenia oraz dobrą zwrotność dorównując Albatrosowi D.III. Istniały dwie odmiany różniące się usterzeniem – dwupłatowym adaptowanym z modelu CL.II i prostym z pojedynczym sterem i statecznikiem poziomym. Do końca wojny wyprodukowano tylko 46 maszyn, po rozejmie – dalsze 62 sztuki. Produkcję licencyjną tego samolotu rozpoczęła po wojnie Norwegia, budując 14 sztuk pod nazwą Kjeller FF7 Hauk.
W połowie maja 1919 roku jeden egzemplarz samolotu został „przemycony” z Prus Wschodnich do Polski. Dotarł lotem do Ciechanowa, gdzie dokonano odbioru technicznego. Był to egzemplarz z późniejszych serii produkcyjnych, wyposażony w silnik Mercedes D.III o mocy 160 KM. Samolot był wyposażony do standardu wielozadaniowego – posiadał 2 stałe karabiny maszynowe pilota, radiostację i stały aparat fotograficzny zamontowany w luku bombowym. Samolot został skierowany na przegląd do Centralnych Zakładów Lotniczych, podczas którego wymieniono w nim silnik na inny egzemplarz oraz zdemontowano radiostację i karabiny maszynowe pilota. Maszyna została skierowana do eksploatacji w Oficerskiej Szkole Obserwatorów Lotniczych. W marcu 1920 roku, w związku z potrzebami jednostek frontowych, samolot został przydzielony 9. eskadrze wywiadowczej. Podczas próbnego lotu 1 kwietnia 1920 roku, na lotnisku mokotowskim, samolot został uszkodzony i skierowany do CWL na naprawę oraz montaż uzbrojenia. Prace zostały zakończone 10 września i został przydzielony 12. eskadrze wywiadowczej, gdzie wykonał ok. 50 lotów bojowych, głównie wywiadowczych. Intensywne użytkowanie wykazało szereg wad konstrukcji, niemożliwych do usunięcia w warunkach polowych. 12 października samolot zdjęto ze stanu 12. ew i przesłano do Stacji Lotniczej Ławica. Tam został poddany ocenie, uznany za nieprzydatny do dalsze służby i skasowany[1].
Był to dwumiejscowy dwupłat konstrukcji drewnianej. Kadłub skorupowy pokryty sklejką formowaną na gorąco, aluminiowa osłona silnika. Chłodnica czołowa. Skrzydła dwudźwigarowe, połączone słupkami, pokryte płótnem. Lotki skompensowane, na górnym płacie. Uzbrojenie: 2 stałe zsynchronizowane karabiny maszynowe Spandau lMG 08/15 7,92 mm umieszczone na grzbiecie kadłuba z zapasem 500 naboi na k.m. oraz jeden ruchomy km Parabellum 7,92 mm na obrotnicy.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
