George Bancroft
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
George Bancroft (ur. 3 października 1800 w Worcester, zm. 17 stycznia 1891 w Waszyngtonie) – amerykański polityk, historyk i dyplomata.
Ten artykuł dotyczy amerykańskiego historyka i dyplomaty. Zobacz też: George Bancroft (aktor). |
George Bancroft (ok. 1860 r.) | |||
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
Sekretarz Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych | |||
Okres |
od 11 marca 1845 | ||
Przynależność polityczna | |||
Poprzednik |
John Y. Mason | ||
Następca |
John Y. Mason | ||
|
Kształcił się w Phillips Academy, na Harvardzie, w uniwersytetach w Heidelbergu, Getyndze i Berlinie. Po powrocie pracował bez sukcesów jako pastor, następnie na Harvardzie. Nie odnalazłszy tam swojego miejsca, założył z Josephem Cogswellem nowoczesną szkołę średnią Round Hill School[1].
Ze względu na swoje poglądy skłaniał się ku Partii Demokratycznej, mimo pochodzenia z rodziny wigowskiej; pod wpływem krewnych i powinowatych zrezygnował z miejsca w stanowej legislaturze oraz nominacji na sekretarza stanu Massachusetts. Jego pierwszym poważnym stanowiskiem była pozycja nadzorcy urzędu podatkowego w Bostonie, na którą mianował go prezydent Martin Van Buren[1].
W 1845 prezydent James Polk mianował go sekretarzem marynarki, które to stanowisko pełnił do 1846, pod koniec pełniąc także przez miesiąc obowiązki sekretarza wojny. Jako sekretarz marynarki ustanowił Akademię Marynarki Wojennej w Annopolis. W latach 1846–1849 pracował jako poseł w Londynie, a w latach 1868–1874 był ambasadorem amerykańskim w Berlinie, gdzie wynegocjował istotne umowy dotyczące naturalizacji i podwójnego obywatelstwa[1] (tzw. umowy Bancrofta).
Jako historyk był zapalonym kolekcjonerem dokumentów; zgromadził i przywiózł wielką kolekcję kopii brytyjskich archiwów dotyczących historii Stanów Zjednoczonych. W swoich pracach dbał o przedstawienie i ocenę postaci w ich własnym kontekście oraz starannie odróżniał użycie źródeł pierwotnych i wtórnych, aczkolwiek ze względów stylistycznych często skracał cytaty i starał się bardziej, by celnie przedstawić wydarzenie, niż katalogować fakty[1].