Dęby Wilczkowskie

Rezerwat przyrody „Dęby Wilczkowskie” – florystyczny rezerwat przyrody w województwie zachodniopomorskim, w powiecie szczecineckim, w gminie Szczecinek^[1][2], 0,4 km na południe od jeziora Wilczkowo, 1 km na południowy zachód od Świątków (część miasta Szczecinek). Położony jest na terenie Obszaru Chronionego Krajobrazu Pojezierze Drawskie^[3][4].

Dęby Wilczkowskie

rezerwat florystyczny
Typ	fitocenotyczny[1][2]
Podtyp	zbiorowisk leśnych[1][2]
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Położenie	gmina Szczecinek
Mezoregion	Pojezierze Szczecineckie
Data utworzenia	12 lipca 1974
Akt prawny	M.P. z 1974 r. nr 28, poz. 172, §4
Powierzchnia	3,15 ha
Ochrona	czynna
Położenie na mapie gminy wiejskiej Szczecinek Dęby Wilczkowskie
Położenie na mapie Polski Dęby Wilczkowskie
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Dęby Wilczkowskie
Położenie na mapie powiatu szczecineckiego Dęby Wilczkowskie
53°40′36″N 16°39′45″E

Rezerwat został utworzony na mocy zarządzenia Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 12 lipca 1974, na powierzchni 1,62 ha^[5]. Na mocy Rozporządzenia Nr 10/2004 Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia 5 maja 2004 powiększono go do 3,09 ha^[6][7]. Obecnie podawana wielkość rezerwatu to 3,15 ha^[1][2].

Celem ochrony rezerwatu, według obowiązującego aktu prawnego, jest „zachowanie fragmentu lasu liściastego ze stanowiskiem rzadkiej rośliny, złoci pochwolistnej Gagea spathacea”^[1][2].

Przedmiotem ochrony jest starodrzew dębowy z kwaśną buczyną niżową (Luzulo pilosae-Fagetum) i grądem subatlantyckim (Stellario holosteae-Carpinetum betuli) z cennymi stanowiskami roślin chronionych i zagrożonych wyginięciem, przede wszystkim ze złocią pochwolistną oraz złocią małą, śnieżycą wiosenną, przytulią wonną, łuskiewnikiem różowym^[3]. Przy wschodniej granicy rezerwatu pomnik przyrody – lipa drobnolistna o wysokości 31 m i pierśnicy 151 cm^[8].

Rezerwat znajduje się na terenie Nadleśnictwa Szczecinek (obręb leśny Szczecinek, leśnictwo Janowo)^[7]. Nadzór nad rezerwatem sprawuje Regionalny Konserwator Przyrody w Szczecinie^[1][2]. Na mocy planu ochrony ustanowionego w 2007 roku (z późniejszymi zmianami), obszar rezerwatu objęty jest ochroną czynną^[2][3].

Turystyka

W Świątkach rozpoczyna się i kończy ścieżka przyrodnicza Las Klasztorny (długość 3,9 km)^[9]. Południową granicą rezerwatu prowadzą znakowane szlaki rowerowe:

• Dolina Parsęty (długość 51,1 km)
• Zaczarowane Pejzaże (długość 51,7 km)
• Nizica (długość 42,2 km)

Wszystkie szlaki rowerowe są okrężne, zaczynają się i kończą w Szczecinku.

W pobliżu ruiny schronów Wału Pomorskiego.

Przypisy

1. Zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Szczecinie z dnia 29 listopada 2017 r. w sprawie rezerwatu przyrody „Dęby Wilczkowskie”. [w:] Dz. Urz. Województwa Zachodniopomorskiego poz. 5143 [on-line]. 2017-12-08. [dostęp 2019-06-19].
2. Rezerwat przyrody Dęby Wilczkowskie. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2019-06-19].
3. Rozporządzenie Nr 67/2007 Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia 29 października 2007 r. w sprawie ustanowienia planu ochrony dla rezerwatu przyrody „Dęby Wilczkowskie”. [w:] Dz. Urz. Województwa Zachodniopomorskiego Nr 108, poz. 1868 [on-line]. 2007-11-08. [dostęp 2019-06-19].
4. Na podstawie interaktywnej mapy na stronie Geoserwisu
5. Zarządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 12 lipca 1974 r. w sprawie uznania za rezerwaty przyrody (M.P. z 1974 r. nr 28, poz. 172, §4)
6. Rozporządzenie Nr 10/2004 Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia 5 maja 2004 r. zmieniające zarządzenie w sprawie uznania za rezerwaty przyrody. [w:] Dz. Urz. Województwa Zachodniopomorskiego Nr 31, poz. 544 [on-line]. 2004-05-07. [dostęp 2019-06-19].
7. Nadleśnictwo Szczecinek Plan Urządzenia Lasu na okres od 1.01.2015 do 31.12.2024 r. Tom IB Program Ochrony Przyrody. Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Szczecinku, 2014. s. 21. [dostęp 2019-06-19].
8. Pomnik przyrody lipa drobnolistna - Tilia cordata. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2019-06-19].
9. Jerzy Kosacki, Bogdan Kucharski: Pomorze Zachodnie i Środkowe. Przewodnik. Warszawa: Sport i Turystyka, 2001, s. 229. ISBN 83-7200-583-4.