Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czesław Ludwik Rybiński (ur. 1 listopada 1872 w Dobrzelinie, zm. 1 października 1928 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, inżynier.
generał brygady | |
Data i miejsce urodzenia |
1 listopada 1872 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
1 października 1928 |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska |
członek trybunału |
Główne wojny i bitwy |
bitwa pod Mikulińcami |
Późniejsza praca | |
Odznaczenia | |
Jego ojcem był powstaniec styczniowy. Po ukończeniu szkoły w Skopinie k. Riazania w 1892 wstąpił do armii carskiej. Był uczestnikiem ekspedycji wojskowej, którą Rosja wysłała w celu stłumienia powstania bokserów. Stopniowo awansował, w 1914 otrzymał stopień podpułkownika. Równolegle studiował na Mikołajewskiej Akademii Inżynieryjnej w Petersburgu, po jej ukończeniu został skierowany do Turkiestanu na Dalekim Wschodzie, w celu odbycia służby wojskowej. Brał tam czynny udział w życiu miejscowej Polonii.
Podczas I wojny światowej walczył na froncie kaukaskim, był dowódcą sekcji inżynieryjnej twierdzy Erzurum. W 1918 roku wyjechał do Odessy, gdzie został przywódcą Związku Wojskowych Polaków. Następnie w randze pułkownika dowodził oddziałem mikulinieckim (nazywanym oddziałem pułkownika Rybińskiego), który przedostał się do wschodniej Małopolski i kierował się do Lwowa. Po wyruszeniu 21 listopada 1918 z Jarmoliniec oddział stoczył pod Mikulińcami nierówny bój z Ukraińcami i został tam rozbity. Czesław Rybiński wraz z innymi dostał się do niewoli i był więziony do czerwca 1919, kiedy to więzienie zostało rozbite podczas walk w zachodniej Galicji.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości otrzymał stanowisko szefa Departamentu Wojsk Technicznych Ministerstwa Spraw Wojskowych. 8 sierpnia 1920 został szefem Inżynierii i Saperów przy Naczelnym Dowództwie Wojska Polskiego. Na tym stanowisku 30 lipca 1920 został mianowany z dniem 1 kwietnia 1920 generałem podporucznikiem, w korpusie inżynierii i saperów, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[1]. W sierpniu 1920, w czasie Bitwy Warszawskiej, kierował robotami fortyfikacyjnymi na przedpolach Warszawy. 22 września 1920 został mianowany pomocnikiem szefa Departamentu II Ministerstwa Spraw Wojskowych[2]. 1 października 1924 został członkiem Oficerskiego Trybunału Orzekającego.
Z dniem 30 kwietnia 1925 został przeniesiony w stan spoczynku. Mieszkał w Warszawie przy ulicy Pięknej 52 m. 4[3].
Był jednym z organizatorów Komitetu Budowy Osiedla dla Wojska na warszawskich Bielanach, a następnie prezesem tego komitetu. Zmarł 1 października 1928 na nowotwór płuc w wieku 56 lat i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 265-I/8/9)[4].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.