Cervini – plemię ssaków z podrodziny jeleni (Cervinae) w obrębie rodziny jeleniowatych (Cervidae).
Szybkie fakty Domena, Królestwo ...
Cervini |
Goldfuss, 1820[1] |
|
Przedstawiciel plemienia – samiec jelenia szlachetnego (Cervus elaphus) |
Systematyka
|
Domena
|
eukarionty |
Królestwo
|
zwierzęta |
Typ |
strunowce |
Podtyp |
kręgowce |
Gromada |
ssaki |
Podgromada |
żyworodne |
Infragromada |
łożyskowce |
Rząd |
parzystokopytne |
Podrząd |
przeżuwacze |
Infrarząd |
Pecora |
Rodzina |
jeleniowate |
Podrodzina |
jelenie |
Plemię |
Cervini |
Typ nomenklatoryczny |
Cervus Linnaeus, 1758 |
Synonimy |
- Cervina[uwaga 1] Goldfuss, 1820[1]
- Cervidae: J.E. Gray, 1821[2]
- Cervina: J.E. Gray, 1825[3]
- Elaphidae[uwaga 2] Brookes, 1828[4]
- Platycerinidae[uwaga 3] Brookes, 1828[4]
- Axidae[uwaga 4] Brookes, 1828[5]
- Rusadae[uwaga 5] Brookes, 1828[5]
- Cervinae: S.F. Baird, 1857[6]
- Rusinæ: Blyth, 1863[7]
- Cervini: Winge, 1906[8]
- Cervi: Winge, 1906[9]
- Cervini: Weber, 1928[10]
- Cervoidae: Hay, 1930[11]
- Cervoidea: Simpson, 1931[12]
- Cervini: Frick, 1937[13]
- Eucervidae[uwaga 3] A.B. Bubenik, 1990[14]
|
|
Rodzaje |
12 rodzajów (w tym 5 wymarłych) – zobacz opis w tekście |
|
Zamknij
Plemię obejmuje gatunki występujące w Eurazji i Ameryce Północnej[15].
Podział systematyczny
Do plemienia należą następujące występujące współcześnie rodzaje[16][15][17]:
Opisano również rodzaje wymarłe:
- Arvernoceros Heintz, 1970[18]
- Eucladoceros Falconer, 1868[19]
- Haploidoceros Croitor, Bonifay & Brugal, 2008[20] – jedynym przedstawicielem był Haploidoceros mediterraneus (Bonifay, 1967)
- Metacervocerus Dietrich, 1938[21]
- Praeelaphus Portis, 1920[22]
Typ nomenklatoryczny: Elaphus C.H. Smith, 1827 (= Cervus Linnaeus, 1758).
Definiacja taksonu nie opiera się na nazwie rodzajowej.
Typ nomenklatoryczny: Axis C.H. Smith, 1827.
Typ nomenklatoryczny: Rusa C.H. Smith, 1827.
M. Weber: Die Säugetiere: Einführung in die Anatomie und Systematik der recenten und fossilen Mammalia. Jena: Gustav Fischer, 1928, s. 572. (niem.).
A.B. Bubenik: Epigenetical, morphological, physiologial, and behavioral aspects of evolution of horns, pronghorns, and antlers. W: G.A. Bubenik & A.B. Bubenik (redaktorzy): Horns, pronghorns and antlers. New York: Springer, 1990, s. 109. ISBN 978-1-4613-8968-2. (ang.).
N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-11-27]. (ang.).
Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 174–176. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
É. Heintz. Les cervidés villafranchiens de France et d’Espagne. Volume I : Texte et planches. „Mémoires du Muséum national d’histoire naturelle”. Série C, Sciences de la terre. 22, s. 241, 1970. (fr.).
R. Croitor, M. Bonifay & J. Brugal. Systematic revision of the endemic deer Haploidoceros n. gen. mediterraneus (Bonifay, 1967) (Mammalia, Cervidae) from the Middle Pleistocene of southern France. „Paläontologische Zeitschrift”. 82 (3), s. 328, 2008. DOI: 10.1007/BF02988899. (ang.).