Loading AI tools
polski aktor Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bogdan Niewinowski (ur. 15 sierpnia 1923 w Łodzi, zm. 3 marca 1996 w Warszawie) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, piosenkarz, wykonywał m.in. „Wielkie bulwary”, „Akacje”, „Zakochałem się niechcący” czy „Magdalenka”.
Urodził się w rodzinie Eugeniusza[1] i Ireny z Końkowskich. W Łodzi ukończył gimnazjum. Podczas II wojny światowej walczył w szeregach Armii Krajowej (ps. Dan), uczestniczył w powstaniu warszawskim. Następnie wstąpił jako ochotnik do ludowego Wojska Polskiego. W grudniu 1944 wystawił Jasełka żołnierskie w 1 Brygadzie Moździerzy. Brał udział w walkach o Wał Pomorski, Szczecin i Berlin. W 1946 rozpoczął studia aktorskie na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie (z tymczasową siedzibą w Łodzi), podczas których działał w studenckim ruchu kulturalnym, w latach 1947–1949 był członkiem zespołu łódzkiego Teatru Akademickiego „Gęsie Pióro”[2]. Po ukończeniu w 1949 studiów podjął pracę u Erwina Axera w Teatrze Współczesnym w Warszawie, gdzie grał w latach 1950–1954. Następnie występował na scenach stołecznych: Teatru Domu Wojska Polskiego (1955), Teatru Młodej Warszawy (1955/1956) i Teatru Komedia (1956/1957 oraz od 1960 do przejścia na emeryturę). Od 1949 występował w słuchowiskach Teatru Polskiego Radia. W latach 50. XX w. pracował jako lektor Polskiej Kroniki Filmowej.
Wystąpił również w Teatrze Telewizji, m.in. w spektaklach: Karabiny matki Carrar Bertolta Brechta w reż. Konrada Swinarskiego i Przemysława Zielińskiego (1954), Powrót taty Leszka Proroka w reż. Tadeusza Byrskiego (1962), Maturzyści Zdzisława Skowrońskiego w reż. Józefa Słotwińskiego (1964), Stawka większa niż życie Andrzeja Zbycha w reż. Andrzeja Konica (1965), Współczynnik wyobraźni Zbigniewa Safjana w reż. Stanisława Wohla (1966), Kryptonim Maks Edwarda Szustera i Jerzego Bindera w reż. Józefa Słotwińskiego (1969), Mieszczanin szlachcicem Moliera w reż. Jerzego Gruzy (1969) oraz w Lecie w Nohant Jarosława Iwaszkiewicza jako Jan (1980) i Przedstawieniu Hamleta we wsi Głucha Dolna Ivo Brešana jako chłop (1985) – oba przedstawienia w reż. Olgi Lipińskiej, a także w sztuce Racja głodowa Jerzego Niemczuka w reż. Sylwestra Chęcińskiego w roli wuja (1995).
Był mężem aktorek: od 31 grudnia 1951 do 19 listopada 1965 - Jadwigi Anny Swirtun (1928–2014), potem od 8 października 1974 Aliny Izabelli Bartoszewicz-Hrebnickiej z Krawczyków (1930–2016)[2].
Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Wawrzyszewskim (kwatera 2A-III-47)[3].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
