കത്തോലിക്കാ സഭാ കൂട്ടായ്മയുടെ ഭാഗമായ 24 വ്യക്തിസഭകളിൽ, ലത്തീൻ സഭയ്ക്കും യുക്രേനിയൻ ഗ്രീക്ക് സഭയ്ക്കും ശേഷം, ഏറ്റവും വലിയ സഭയാണ് സിറോ-മലബാർ സഭ. ക്രിസ്ത്വബ്ദം 50-ൽ ഭാരതത്തിൽ വന്നു എന്ന് വിശ്വസിയ്ക്കപ്പെടുന്ന തോമാശ്ലീഹായിൽ നിന്ന് ക്രൈസ്തവ വിശ്വാസം സ്വീകരിച്ച മാർ തോമാ നസ്രാണികളുടെ പിൻ‌തലമുറയിൽ പെടുന്ന ഒന്നാണ് ഈ സഭ.[12][13]
ഇന്ത്യൻ മഹാസമുദ്രത്തിലെ പൗരസ്ത്യ സുറിയാനി മെത്രാപ്പോലീത്തൻ പ്രവിശ്യകൾ, രൂപതകൾ, സുമുദ്രാന്തര പാതകളിലെ മറ്റ് കേന്ദ്രങ്ങൾ എന്നിവ
യേശു ക്രിസ്തുവിന്റെ ശിഷ്യനായ തോമാശ്ലീഹാ സ്ഥാപിച്ചതാണ് കേരളത്തിലെ ആദ്യകാല ക്രൈസ്തവ സഭ എന്ന പാരമ്പര്യ വിശ്വാസത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കി കേരളത്തിലെ പരമ്പരാഗത ക്രിസ്ത്യാനികളെ മാർത്തോമാ നസ്രാണികൾ എന്ന് അറിയപ്പെടുന്നു.[14] നാലാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ മധ്യത്തോടെ കേരളത്തിലെ മാർത്തോമാ നസ്രാണികളുടെ സഭ പേർഷ്യയിലെ സഭയുമായി ബന്ധത്തിലെത്തി എന്ന് കരുതുന്നു. കേരളത്തിലെ സഭ തങ്ങളുടെ ആദ്ധ്യാത്മിക കാര്യങ്ങൾക്കായി പേർഷ്യയിലെ കിഴക്കിന്റെ സഭയുടെ കാതോലിക്കാ-പാത്രിയർക്കീസ് നിയോഗിച്ചിരുന്ന മെത്രാന്മാരെ ആശ്രയിച്ചു വന്നിരുന്നു.[15] അങ്ങനെ മധ്യ-പൗരസ്ത്യ ദേശത്തു നിന്നുള്ള മെത്രാന്മാർ സഭാപരമായ കാര്യങ്ങളിൽ ആത്മീയാധികാരികളായിരുന്നപ്പോഴും കേരള സഭയുടെ പൊതുഭരണം നിയന്ത്രിച്ചിരുന്നത് അർക്കദ്യാക്കോൻ അഥവാ ആർച്ച്ഡീക്കൻ എന്ന സ്ഥാനപ്പേരിൽ അറിയപ്പെട്ടിരുന്ന തദ്ദേശീയ പുരോഹിതനായിരുന്നു.[16] അദ്ദേഹത്തിനായിരുന്നു മാർ തോമാ നസ്രാണികളുടെ സാമുദായിക നേതൃത്വം.[17]ഒന്നിലേറെ വിദേശ മെത്രാന്മാർ നിലവിലിരുന്ന കാലഘട്ടങ്ങളിൽ പോലും അർക്കദ്യാക്കോൻ അഥവാ ആർച്ച്ഡീക്കൻ പദവിയിൽ ഒരാൾ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.[18]
പതിമൂന്നാം നൂറ്റാണ്ട് മുതൽ കേരളത്തിലെ സഭ കിഴക്കിന്റെ സഭയുമായി തുടർച്ചയായി ബന്ധപ്പെട്ടിരുന്നു എന്നു വേണം അനുമാനിക്കാൻ. മലബാറിലെ ചിങ്ങള (കൊടുങ്ങലൂർ ) പട്ടണത്തിൽ വച്ച് എഴുതിയ എം. എസ്. വത്തിക്കാൻ 22 എന്ന കൈയ്യെഴുത്തുപ്രതി പ്രകാരം മാർ യാകോബ് എന്നൊരു മെത്രാൻ അന്ന് മലബാറിലെ നസ്രാണികളുടെ മെത്രാൻ ആയിരുന്നു എന്ന് കാണാം.[19] അതെ രേഖയിൽ അന്നത്തെ കാതോലിക്കാ പാത്രിയാർക്കീസ് ആയിരുന്നു മാർ യാഹാബല്ല മൂന്നാമനെക്കുറിച്ച് എഴുതിയിരിക്കുന്നു. 1490-ൽ കേരളത്തിലെ സുറിയാനി ക്രിസ്ത്യാനികൾ വീണ്ടും ഒരു മെത്രാന് വേണ്ടി വീണ്ടും പാത്രിയാർക്കീസിനെ സമീപിച്ചു. സുപ്രസിദ്ധനായ യോഹന്നാൻ കത്തനാർ ഈ സംഘത്തിൽ അംഗമായിരുന്നു. ഈ സംഘത്തിന്റെ അപേക്ഷ പ്രകാരം പാത്രിയാർക്കീസ് മാർ യുഹനോൻ, മാർ തോമ എന്നീ മെത്രാന്മാരെ കേരളത്തിലേക്ക് അയച്ചു. അതിനു ശേഷം 1503-ആം ആണ്ടിൽ മാർ യാക്കോബ് എന്നൊരു മെത്രാൻ കേരളത്തിലെത്തി.
മാർത്തോമാ നസ്രാണികളിലെ വിവിധ വിഭാഗങ്ങൾ
1552-ൽ കിഴക്കിന്റെ സഭയിൽ പിളർപ്പുണ്ടായി. മാർ യോഹന്നാൻ സുലാഖയുടെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള ഒരു വിഭാഗം കൽദായ കത്തോലിക്ക സഭ എന്ന പേരിൽ റോമിനോട് വിധേയത്വം പ്രഖ്യാപിച്ചു. അങ്ങനെ "നെസ്തോറിയൻ" ആയ കിഴക്കിന്റെ കാതോലിക്കാ-പാത്രിയർക്കീസ് സ്ഥാനത്തിനു സമാന്തരമായി റോമുമായി കൂട്ടായ്മയിലുള്ള "കൽദായ" പാത്രിയർക്കാ സ്ഥാനവും നിലവിൽ വന്നു. ഈ പിളർപ്പിനെ തുടർന്ന് ഇരു വിഭാഗവും അവരവരുടെ മെത്രാന്മാരെ കേരളത്തിലേക്ക് അയച്ചു തുടങ്ങി. അവരിൽ ആദ്യം കേരളത്തിലെത്തിയ പേർഷ്യൻ മെത്രാൻ മാർ അബ്രാഹം ആയിരുന്നു. ഇദ്ദേഹത്തെ കേരളത്തിലേക്ക് അയച്ചത് നെസ്തോറിയൻ കാതോലിക്കാ-പാത്രിയർക്കീസ് ആയിരുന്നു. ഏകദേശം ഇതേ കാലയളവിൽ കൽദായ കത്തോലിക്കാ പാത്രിയർക്കീസായിരുന്ന മാർ അബ്ദീശോ ആദ്യത്തെ കൽദായ കത്തോലിക്കാ പാത്രിയാർക്കീസിന്റെ സഹോദരനായ മാർ ജോസഫ് സുലാഖയ്ക്ക് മെത്രാൻ സ്ഥാനം നൽകി കേരളത്തിലേക്ക് നിയോഗിച്ചു. അങ്ങനെ പേർഷ്യൻ സഭയിലെ എതിർ വിഭാഗങ്ങളിൽ രണ്ടു മെത്രാന്മാരും കേരളത്തിൽ പ്രവർത്തിക്കുകയും ഭിന്നതകൾ ഉണ്ടാകുകയും ചെയ്തു. മാർ ജോസഫ് പോർട്ടുഗീസുകാരുടെ സഹായം തേടി.
പോർട്ടുഗീസുകാർ മാർ അബ്രാഹമിനെ പിടികൂടി കടൽ വഴിയായി യൂറോപ്പിലേക്കു കൊണ്ടുപോയെങ്കിലും വഴി മദ്ധ്യേ അദ്ദേഹം തടവുചാടി. പോർട്ടുഗീസ് മേൽക്കോയ്മയിലിയിരുന്ന കേരളത്തിൽ മാർപ്പാപ്പയുടെ അംഗീകാരമില്ലാതെ നിലനിൽക്കാനാവില്ലെന്ന ബോധ്യമായ മാർ അബ്രാഹം ഉത്തര ഇറാക്കിലെ മൊസൂലിലെത്തി, മാർപ്പാപ്പയോടു വിധേയത്വം പ്രഖ്യാപിച്ചിരുന്ന കൽദായ പാത്രിയർക്കീസ് മാർ അബ്ദീശോയെ സമീപിച്ചു.[20] മാർ അബ്ദീശോയുടെ നിർദ്ദേശം പ്രകാരം അദ്ദേഹം റോമിലെത്തി പയസ് നാലാമൻ മാർപാപ്പയെ സന്ദർശിച്ചു. റോമിൽ വെച്ച് വീണ്ടും മെത്രാനായി വാഴിക്കപ്പെട്ട[21] മാർ അബ്രാഹമിന് മാർപാപ്പ അങ്കമാലിയുടെ മെത്രാപ്പോലീത്തയെന്ന അധികാരപദവി നൽകുകയും[22] കേരളത്തിലെ മാർത്തോമ ക്രിസ്ത്യാനികളുടെ ഭരണചുമതല മാർ അബ്രാഹമിനും മാർ ജോസഫിനുമായി വീതിച്ചു നൽകുവാൻ അബ്ദീശോ പാത്രിയർക്കീസിനോട് നിർദ്ദേശിക്കുകയും ചെയ്തു. എന്നാൽ 1569-ൽ മാർ ജോസഫ് അന്തരിച്ചതിനാൽ ഈ ഭരണവിഭജനം നടപ്പാക്കേണ്ടി വന്നില്ല.[23] 1570-ൽ വീണ്ടും കേരളത്തിലെത്തിയ മാർ അബ്രാഹം അങ്കമാലി ആസ്ഥാനമാക്കി മാർത്തോമ ക്രിസ്ത്യാനികളുടെ മെത്രാപ്പോലീത്തയായി ഭരണം നടത്തി.
1597-ൽ മാർ അബ്രാഹം അന്തരിച്ചു. ഇതിനെ തുടർന്ന് ഗോവയിലെ ആർച്ചു ബിഷപ്പായിരുന്ന അലെക്സൊ ഡെ മെനസിസ് അങ്കമാലി അതിരൂപതയെ ഗോവാ അതിരൂപതയുടെ സഫ്രഗൻ രൂപതയായി തരം താഴ്ത്തുകയും പിന്നീട് 1599 ജൂണിൽ ഉദയം‌പേരൂരിൽ വെച്ചു കൂടിയ സൂനഹദോസിലൂടെ കേരളത്തിലെ സഭയെ പൂർണ്ണമായും ലത്തീൻ സഭയുടെ അധികാരത്തിൻ കീഴിൽ കൊണ്ടു വരികയും ചെയ്തു. പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടുവരെയുള്ള ഈ സഭയുടെ ചരിത്രത്തെപറ്റി രണ്ട് അഭിപ്രായങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു. ചില സഭാ ചരിത്രകാരന്മാർ വാദിക്കുന്നത് പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടിന് മുൻപു തന്നെ ഈ സഭ കത്തോലിക്കാ സഭയുടെ കൂട്ടായ്മയിലായിരുന്നു എന്നാണ്. എന്നാൽ റോമൻ സാമ്രാജ്യത്തിനു വെളിയിലായിരുന്നതിനാൽ ഈ സഭയ്ക്ക് റോമുമായി ശക്തമായ ബന്ധങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല എന്നു വേണം കരുതാൻ. മാത്രമല്ല, പേർഷ്യൻ സാമ്രാജ്യത്തിലെകിഴക്കിന്റെ സഭയുമായി ശക്തമായ ബന്ധമുണ്ടായിരുന്നതായി കരുതപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. അതിനാൽ പല പാശ്ചാത്യ ചരിത്രകാരന്മാരുടെയും അഭിപ്രായത്തിൽ 1599-ലെ ഉദയം‌പേരൂർ സൂനഹദോസാണ് സിറോ മലബാർ സഭയെ കത്തോലിക്കാ സഭയുമായി ഐക്യപ്പെടുത്തിയത്.
ഉദയം‌പേരൂർ സൂനഹദോസോടു കൂടി കേരളത്തിലെ മാർത്തോമാ നസ്രാണികൾപദ്രുവാദോ ഭരണത്തിൻ കീഴിലായി. അവരുടെ സഭാഭരണത്തിലും പരമ്പരാഗത പൗരസ്ത്യ സുറിയാനി ആരാധനാക്രമത്തിലും ലത്തീൻവൽക്കരണങ്ങൾ നടപ്പിലായി. 1653-ലെ കൂനൻകുരിശ് സത്യത്തെ തുടർന്ന് മാർത്തോമാ നസ്രാണികൾ രണ്ടു വിഭാഗങ്ങളായി പിരിഞ്ഞു. റോമിനോടുള്ള ബന്ധത്തിൽ തുടർന്ന സുറിയാനി കത്തോലിക്കർ 19-ആം നൂറ്റാണ്ടോടു കൂടി സിറോ-മലബാർ സഭ എന്ന പേരു സ്വീകരിച്ചു.[24][൧] തോമാ അർക്കദ്യാക്കോന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ ലത്തീൻ അധികാരത്തെ എതിർത്തവർ പൗരസ്ത്യ പാരമ്പര്യം നിലനിർത്തുന്ന സ്വതന്ത്ര മലങ്കര സഭയായി മാറി.[25] ഇവർ പിന്നീട് അന്ത്യോഖ്യൻ സുറിയാനി ഓർത്തഡോക്സ് സഭയുമായി ബന്ധത്തിലെത്തുകയും പാശ്ചാത്യ സുറിയാനി ആരാധനക്രമം സ്വീകരിക്കുകയും ചെയ്തതോടെ യാക്കോബായ സുറിയാനികൾ എന്ന് കൂടി അറിയപ്പെട്ടു.[8] പിൽക്കാലത്ത് ഇവർ വിവിധ സ്വതന്ത്ര സഭകളായി വിഭജിക്കപ്പെട്ടു.
ഡിസംബർ 22,1610: ഗോവയിലെമെനസിസ് മെത്രാപ്പോലീത്ത മാർത്തോമാ നസ്രാണികളുടെ സഭയ്ക്ക് മലബാറിന്റെ വടക്കുമുതൽ തെക്കുവരെ മാത്രമായി അധികാരപരിധി പരിമിതപ്പെടുത്തുന്നു.
ഡിസംബർ, 1647: ആർച്ചുഡീക്കനു പകരമായി, ഗാർസിയ മെത്രാപ്പോലീത്ത വൈദികനായ ജെറോം ഫുർടാഡോയെ വികാരി ജനറാളായി നിയമിയ്ക്കുന്നു.
1657: മെത്രാൻ സെബാസ്റ്റിയാനി ഒ.സി.ഡി. സ്ഥാനമേൽക്കുന്നു.
ജനുവരി 31, 1663: വൈദികനായ അലക്സാണ്ടർ പള്ളിവീട്ടിൽ (പറമ്പിൽ) മലബാറിന്റെ ആദ്യ സുറിയാനി വികാരി അപ്പോസ്തോലിക്ക് ആയി നിയമിതനാകുന്നു.
ജൂൺ 29, 1704: ജോൺ റിബെയ്‌റോ എസ്.ജെ. കൊടുങ്ങല്ലൂർ (പദ്രുവാദോ) മെത്രാപ്പോലീത്തയായി നിയമിതനാകുന്നു.
ഡിസംബർ 16,1782: മാർ ജോസഫ് കരിയാറ്റിൽ കൊടുങ്ങല്ലൂർ മെത്രാപ്പോലീത്തയായി നിയമിതനാകുന്നു.
സെപ്റ്റംബർ 10, 1786: മാർ കരിയാറ്റിൽ കാലം ചെയ്യുന്നു. പാറേമ്മാക്കൽ തോമാക്കത്തനാർ, നിരവധി എതിർപ്പുകൾ ഏറ്റുവാങ്ങിക്കൊണ്ട് കൊടുങ്ങല്ലൂർ അതിരൂപതയുടെ ഗോവർണദോർ ആയി സ്ഥാനമേൽക്കുന്നു.
1865: മാർത്തോമാ നസ്രാണികളുടെ മേലുള്ള പൗരസ്ത്യ സുറിയാനി പാത്രിയാർക്കീസിന്റെ അധികാരം അസ്തമിയ്ക്കുന്നു.[അവലംബം ആവശ്യമാണ്]
ആവൂൻ മാർ റാഫേൽ തട്ടിൽ ശ്രേഷ്ഠ മെത്രാപ്പോലീത്തയാണ് നിലവിലെ സഭയുടെ തലവനും പിതാവും.[26]എറണാകുളത്ത്കാക്കനാടിനടുത്ത് മൗണ്ട് സെൻറ് തോമസിലാണ് സിറോ മലബാർ സഭയുടെ ആസ്ഥാനം. സിറോ മലബാർ ആർക്കി എപ്പിസ്കോപ്പൽ കൂരിയ എന്നാണ് സഭയുടെ ഭരണസംവിധാനം അറിയപ്പെടുന്നത്.[27]
2017 മുതൽ ഇന്ത്യയിലെ സീറോ മലബാർ രൂപതകൾ
സീറോ മലബാർ സഭയുടെ മേജർ ആർച്ച് ബിഷപ്പിന് ഇന്ത്യ ആകമാനം അധികാരപരിധിയുണ്ട്. പ്രവാസികളായി ലോകത്ത് വിവിധ ഇടങ്ങളിൽ ഉള്ള സീറോ മലബാർ സഭ വിശ്വാസികളുടെ മേൽ വ്യക്തിപരമായ ആത്മീയ അധികാരവും ഉണ്ട്.
നിലവിൽ 35 രൂപകളാണ് സഭയ്ക്ക് ള്ളത്. അതിൽ അഞ്ചെണ്ണം മെത്രാപ്പോലീത്തൻ ആർച്ചുബിഷപ്പുമാരാൽ ഭരിക്കപ്പെടുന്ന മെത്രാപ്പോലീത്തൻ അതിരൂപതകളാണ്. ഇവയിൽ ഓരോന്നും സഭയ്ക്ക് കേരളത്തിലുള്ള മെത്രാസനപ്രവിശ്യകളുടെ നേതൃസ്ഥാനം വഹിക്കുന്നു. എറണാകുളം-അങ്കമാലി, ചങ്ങനാശ്ശേരി, തൃശ്ശൂർ, തലശ്ശേരി, കോട്ടയം എന്നിവയാണ് ഈ അതിരൂപതകൾ. ഇതിൽ കോട്ടയം അതിരൂപത തെക്കുംഭാഗ (ക്നാനായ) സീറോ മലബാർ കത്തോലിക്കർക്ക് വേണ്ടി മാത്രമുള്ളതാണ്. അവശേഷിക്കുന്ന നാലെണ്ണത്തിന് കീഴിലായി ഇടുക്കി, ഇരിഞ്ഞാലക്കുട, കാഞ്ഞിരപ്പള്ളി, കോതമംഗലം, തക്കല, താമരശ്ശേരി, പാലാ, പാലക്കാട്, ബെൽത്തങ്ങാടി, ഭദ്രാവതി, മാണ്ഡ്യ, മാനന്തവാടി, രാമനാഥപുരം എന്നീ 13 സാമന്തരൂപതകൾ കൂടി നിലവിലുണ്ട്.
ഇവയ്ക്ക് പുറമേ 13 രൂപതകൾ ഇന്ത്യയിൽത്തന്നെ മേജർ ആർച്ച് ബിഷപ്പിന്റെ കാനോനിക അധികാരപരിധിക്ക് ഉള്ളിൽ നിലവിലുണ്ട്. ഇവയിൽ അദിലാബാദ്, ഉജ്ജയിൻ, ഗൊരഖ്പൂർ, ഛാന്ദാ, ജഗദൽപൂർ, ബിജ്നോർ, രാജ്കോട്ട്, സത്ന, സാഗർ എന്നിവ ലത്തീൻ കത്തോലിക്കാ സഭ പ്രവിശ്യകൾക്ക് കീഴിൽ പരിപൂർണ്ണ ഭരണ പരിധിയോടെയും കല്യാൺ, ഫരീദാബാദ്, ഷംഷാബാദ്, ഹോസൂർ എന്നിവ സീറോ മലബാർ സഭാംഗങ്ങളുടെമേൽ മാത്രം അധികാരപരിധിയോടെയും ആണ് പ്രവർത്തിക്കുന്നത്. ഗ്രേറ്റ് ബ്രിട്ടൻ, ചിക്കാഗോ, മിസ്സിസ്സാഗാ, മെൽബൺ എന്നീ രൂപതകൾ യഥാക്രമം ഗ്രേറ്റ് ബ്രിട്ടൻ, അമേരിക്കൻ ഐക്യനാടുകൾ, കാനഡ, ഓഷ്യാനിയ എന്നീ പ്രദേശങ്ങളിൽ കഴിയുന്ന സീറോ മലബാർ സഭാംഗങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി പ്രവർത്തിക്കുന്നു.
നിയതമായ മെത്രാസന പ്രവിശ്യകൾ
സീറോ മലബാർ സഭയിലെ മിക്ക വിശ്വാസികളും കേരളത്തിലെ അഞ്ച് മെത്രാപ്പോലീത്തൻ അതിരൂപതകൾക്കോ അവരുടെ സാമന്ത രൂപതകൾക്കോ കീഴിലാണ്.
2024ൽ, മാർപ്പാപ്പ സീറോ-മലബാർ സഭയുടെ അധികാരപരിധി പേർഷ്യൻ ഗൾഫ് വരെ നീട്ടുകയും അതിന്റെ ഉത്തരവാദിത്തം മേജർ ആർച്ചുബിഷപ്പിനെ ഏൽപ്പിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ടെങ്കിലും അവിടത്തെ കൃത്യമായ സംവിധാനം ഇതുവരെയും നിലവിൽ വന്നിട്ടില്ല.[29][30]
മേജർ സെമിനാരികൾ
സീറോ മലബാർ സഭയുടെ സെമിനാരികൾ റോമൻ പൗരസ്ത്യസംഘത്തിന്റെ പൊതു മേൽനോട്ടത്തിലാണ്. മേജർ ആർച്ചുബിഷപ്പ് തന്നെയാണ് അവയുടെ പൊതു ചാൻസലർ.[31] 1865-ൽ സുറിയാനി കത്തോലിക്കർ സ്ഥാപിച്ച മംഗലപ്പുഴയിലെ സെൻ്റ് ജോസഫ് സെമിനാരിയാണ് സഭയുടെ നിലവിലുള്ള സെമിനാരികളിൽ ഏറ്റവും പഴക്കം ചെന്നത്.[32] എന്നിരുന്നാലും, സീറോ മലബാർ അധികാരശ്രേണിക്ക് കീഴിൽ സ്ഥാപിതമായ ആദ്യത്തെ സെമിനാരി വടവാതൂരിലെ സെൻ്റ് തോമസ് സെമിനാരിയാണ്.[33]
ദോഹയിലെ സിറോ മലബാർ പള്ളിയിൽ നിന്നുള്ള വിശുദ്ധ കുർബാനയുടെ ഒരു ചിത്രീകരണം
സിറോ മലബാർ സഭയുടെ ആരാധാനാവത്സരമനുസരിച്ചുള്ള തിരുനാളുകൾ
ദൈവത്തിന്റെ രക്ഷാചരിത്രത്തിലെ ദിവ്യരഹസ്യങ്ങളെ കേന്ദ്രീകരിച്ചാണ് ആരാധനാവത്സരത്തിന് രൂപം കൊടുത്തിരിക്കുന്നത്.[34] ഈശോയുടെ ജനനം (മംഗലവാർത്ത), മാമ്മോദീസാ (ദനഹാ), പീഡാനുഭവവും മരണവും (നോമ്പ്), ഉയിർപ്പ്-സ്വർഗ്ഗാരോഹണം (ഉയിർപ്പ്), പന്തക്കുസ്താ-പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ പ്രവർത്തനം (ശ്ലീഹാ), സഭയുടെ വളർച്ച (കൈത്ത), സ്ലീവായുടെ പുകഴ്ച (ഏലിയാ-സ്ലീവാ), മിശിഹായുടെ പുനരാഗമനം - അന്ത്യവിധി (മൂശ), സ്വർഗ്ഗീയജീവിതം (പള്ളിക്കൂദാശ) എന്നിങ്ങനെ ഒൻപത് കാലങ്ങളാണ് ഒരു ആരാധനാവത്സരത്തിലുള്ളത്.[35]
൧^ ആദ്യകാലങ്ങളിൽ സുറിയാനി കത്തോലിക്കരും മലങ്കര എന്ന പദം ഉപയോഗിച്ച് കാണുന്നുണ്ട്. 1790-ൽ രചിക്കപ്പെട്ട വർത്തമാനപ്പുസ്തകത്തിൽ, ഗ്രന്ഥകാരനായ പാറേമ്മാക്കൽ തോമ്മാക്കത്തനാർ അന്നത്തെ സുറിയാനി കത്തോലിക്കാ സമുദായത്തെ പരാമർശിക്കുവാൻ മലങ്കര പള്ളിക്കാർ , മലങ്കര ഇടവക, മലങ്കര സഭ തുടങ്ങിയ പദങ്ങൾ ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ട്.[36] എന്നാൽ ആധുനികകാല സഭാഭാഷാശൈലിയിൽ മലങ്കര എന്നത് പുത്തങ്കൂർ വിഭാഗങ്ങളായ മലങ്കര ഓർത്തഡോക്സ്, മലങ്കര യാക്കോബായ, മലങ്കര മാർത്തോമാ, സിറോ മലങ്കര തുടങ്ങിയ പാശ്ചാത്യ സുറിയാനി സഭകളുടെ ആരാധനാക്രമത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്ന പദമാണ്. "മലബാർ" എന്നത് സിറോ മലബാർ സഭയുടെ പൗരസ്ത്യ സുറിയാനി ആരാധനാക്രമത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.[37]
ഫ്രൈക്കൻബർഗ്, റോബർട്ട് എറിക് (2008). Christianity in India From Beginnings to the Present (in ഇംഗ്ലീഷ്). ഓക്സ്ഫോർഡ് യൂണിവേഴ്സിറ്റി പ്രസ്. p.369. ISBN978-0-19-826377-7. Once Mar Thoma I had been consecrated and joined to the Patriarchate of Antioch, Mar Gregorios himself stayed on in Malabar as joint ruler over the newly formed Jacoba Malankara Church. This joint rule, lasting twenty years (when they both died), made permanent the 'vertical' split between Malabar Christians linked to Rome and Malankara Christians linked to Antioch (in Mardin). Those of the 'new allegiance', known as Puthankuttukar, were led by metrans who looked to the Jacoba Patriarch of Antioch in Mardin. Those of the 'old allegiance', known as Pazhayakuttukar, looked to Rome.
The Quarterly Journal of the Mythic Society. Vol.3 (in ഇംഗ്ലീഷ്). മിത്തിക്ക് സൊസൈറ്റി. 1911. p.141. This incident marks an epoch in the history of the Syrian Church, and led to a separation of the community into parties, namely the Pazhayakuru (the Romo - Syrians) who adhered to the Church of Rome according to the Synod at Diamper; and the Puttankuru , the Jacobite Syrians , who after the oath of the Coonan Cross got Mar Gregory from Antioch, acknowledged the spiritual supremacy thereof. The former owed its foundation to the Archbishop Menezes and the Synod at Diamper in 1599 and its reconciliation after the revolt to the Carmelite Bishop Father Joseph of St.Mary whom the Pope appointed in 1659.
Fernando, Leonard; Gispert-Sauch, G. (2004). Christianity in India: Two Thousand Years of Faith. p.79. ISBN9780670057696. The community of the St Thomas Christians was now divided into two: one group known as the 'old party' joined in communion with the Western Church and in obedience to the Pope whose authority they recognized in the archbishop of Goa. The 'new party' (Puttankuttukar) stayed with Mar Thoma and eventually came under the influence of and entered into communion with the West Syrian Church of Antioch
Roberson, Ronald G. "The Eastern Catholic Churches 2016"(PDF). Eastern Catholic Churches Statistics. Catholic Near East Welfare Association. Archived from the original(PDF) on 20 October 2016. Retrieved 29 November 2016.
"Thomas Christians". britannica.com. എൻസൈക്ലോപീഡിയ ബ്രിട്ടാണിക്ക. Retrieved 25 ഡിസംബർ 2021. India's ancient Christians looked to the Assyrian Church of the East (often disparaged as "Nestorian" by Western or Roman Catholic Christians, who associated it with the anathematized bishop Nestorius) and its catholicos (or patriarch) for ecclesiastical authority
"Thomas Christians". e-GEDSH:Gorgias Encyclopedic Dictionary of the Syriac Heritage. Although India was supplied with bishops from the Middle East, the effective control lay in the hands of the indigenous Archdeacon.
Herbermann, Charles George (2005). Encyclopaedia of sects & religious doctrines, Volume 4 (in ഇംഗ്ലീഷ്). കോസ്മോ പബ്ലിക്കേഷൻസ്. p.1181. ISBN9788177559385. Later the Portuguese captured him and sent him to Portugal, but en route he escaped at Mozambique, found his way back to Mesopotamia, and went straight to Mar Abed Jesu the Chaldean Patriarch, having realized from the Indian experience that unless he secured a nomination from him it would be difficult to establish himself in Malabar.
Herbermann, Charles George (2005). Encyclopaedia of sects & religious doctrines, Volume 4 (in ഇംഗ്ലീഷ്). കോസ്മോ പബ്ലിക്കേഷൻസ്. p.1181. ISBN9788177559385. ....and Abraham succeeded also in obtaining his nomination and creation as Archbishop Angamale from the pope, with letters to the Archbishop of Goa, and to the Bishop Cochin dated 27 Feb 1565.
Frykenberg, Robert Eric (2008). Christianity in India From Beginnings to the Present (in ഇംഗ്ലീഷ്). Cambridge University Press. p.133. ISBN9780191544194. Both the Patriarch and the Pope, having joined together in sending Mar Abraham to India, gave him authority to divide the sphere of Thomas Christians—the foothills and uplands of the Eastern Ghats known as the Serra—between himself and Mar Joseph. But Mar Joseph, having already again been arrested and exiled for a third time, died in Rome (1569).
"The Syro Malabar Church: An Overview". syromalabarchurch.in. Archived from the original on 2012-08-11. Retrieved 4 ജൂൺ 2022. The group that remained faithful to Rome came to be known as Syro-Malabar Church, a name which became a common epithet only in the nineteenth century. It literally means Syrian Christians of the Malabar Coast (Kerala).
നീൽ, സ്റ്റീഫൻ (1970). The Story of the Christian Church in India and Pakistan (in ഇംഗ്ലീഷ്). ക്രിസ്ത്യൻ ലിറ്ററേച്ചർ സൊസൈറ്റി. p.36. At the end of a period of twenty years , it was found that about two - thirds of the people had remained within the Roman allegiance; one - third stood by the archdeacon and had organized themselves as the independent Malankara Church, faithful to the old Eastern traditions and hostile to all the Roman claims.
തോമ്മാക്കത്തനാർ, പാറേമ്മാക്കൽ (2014). വർത്തമാനപ്പുസ്തകം (ജോൺ മാളിയേക്കലിന്റെ ഭാഷാന്തരം). Oriental Institute of Religious Studies India Publications, Vadavathoor. ISBN978-93-82762-15-7.
""THE VARTHAMANAPPUSTHAKAM" written by Cathanar Thomman Paremmakkal". nasrani.net. Archived from the original on 4 ഏപ്രിൽ 2013. Retrieved 23 ഓഗസ്റ്റ് 2010. The Author mostly uses the term 'Malankara' in Varthamanappusthakam to represent Catholics of those times. It has been rendered in translation as "Malabar". Both " Malankara" and "Malabar" stands for the same region. In today's ecclesiastic language " Malankara" denote the West Syriac rite of the "Malankra Orthodox", "Malankara Jacobite", "Malankara Mar Thoma" and "Syro Malankra". The " Malabar" denote the East Syriac rite of the " Syro Malabar Church".{{cite web}}: |archive-date= / |archive-url= timestamp mismatch; 27 ഏപ്രിൽ 2013 suggested (help)
