Ioanna nata est in oppido Domno Remigio , in finibus Franciae et Lotharingiae. Genitores agricolae et pastores divites fuerunt, noti omnibus boni Christiani. Educata est in fide christiana catholica, praesertim in via Franciscana. Ab infantia, caritatem et beneficia pauperrimis, infirmis et patientibus praebuit, etiam in bello. Puella tredecim annorum vocationem audivit Michaelis archangeli se admonentis, itaque se ab Iesu credidit vocari ut nationem suam liberaret. Vovit virginitatem perpetuam. Oravit saepe, ad communionem venit quotidie, frequenter confessa est. Vinculum inter vocationem publicam religiosamque est.
Anno 1429, Ioanna patriam coepit liberare. Multi testes describunt puellam 17 annorum esse, ingenio forti, firmo, apto ad convincendos vires? ambiguos et sine virtute. Obstacula vincens, obviam venit Delphino Franciae, futuro regi Carolo VII, in urbe Chinonio. Examinata est a theologis Universitatis. Dixerunt eam bonam christianam esse. Die 22 Martio 1429, Chartam praecipuam dictavit regi Anglorum, et militibus qui civitatem Aurelianensem obsederunt, ut abirent. Anglis denegantibus, Ioanna liberavit die 8 Maii urbem obsessam. Carolus VII Remis in cathedrali rex consecratus est. Postea, Ioanna inter milites.vixit Sunt multi testes eius bonitatis, virtutis castitatisque. Nuncupata est "puella" ab omnibus itemque ipsa.
Die 23 Maii1430, ab hostibus capta est. Ducta est Rothomagum die 23 Decembris. Ibi stetit actio in eam, quae coepit mense Februario 1431 et confecta est die 30 Maii damnatione ad rogum. Magna et solemnis actio fuit, praesidentibus iudicibus ecclesiae, episcopo Petro Cauchono, et inquisitoreIoanne Magistri.[5] Re vera, tribunal ab assessoribus Universitatis Lutetiensis, theologis, imperatum est. Fuerunt clerici Galli, oppositi Ioannae de bello. Iudicium improbum de ea habuerunt et de eius missione. Ioanna accusata est haereseos, idololatriae, et aliorum scelerum religiosorum. Iudices innocentiam eius non agnoverunt. Ipsa appellavit summum pontificem die 24 Maii, sed tribunal recusavit. In carcere, mane communionem eucharisticam accepit, die 30 Maii, antequam ad supplicium ducta est in foro vetere (place du vieux Marché) sibi subeundum. Rogavit ut morienti crucem videre sibi liceret. Mortua est pronuntians voce clara nomen Iesus, multis testificantibus.
Bertoldus Brecht, Der Prozeß der Jeanne d'Arc zu Rouen 1431 nach dem Hörspiel von Anna Seghers ("Causa Ionnnae Arcensis Rhotomagi tractata sequens drama radiophonicum Annae Seghers")
Brecht alia duo dramata de feminis pro sententiis animorum suorum pugnantibus conscripsit, quorum alterum est
Bertoldus Brecht, Die heilige Johanna der Schlachthöfe ("Sancta Ioanna officinarumcarnificum"), quod de pugna classium temporibus discriminis oeconomiae mundani agitur, alterum
Bertoldus Brecht, Die Gesichte der Simone Machard ("Visiones Simonis Machard"), quae puella somniis, in quibus Ioanna Arcensis ei apparet, temporibus Belli mundani secundi ad resistendum contra copias Germanicorum Franciam occupantes movetur.
Ioanna de Arc in multas apparuit.
1898: Jeanne d'Arc, brevis pellicula mutaGeorgii Hatot
Dunand, Philippe-Henri, ed. 1911. La premiére histoire en date de Jeanne d'Arc (1625-1630): histoire de la Pucelle d'Orléans. Lutetiae: Desclée, de Brouwer. Textus apud Internet Archive
Schirmer-Imhoff, Ruth, ed. 2001. Der Prozeß Jeanne d’Arc. Akten und Protokolle 1431–1456. dtv 30202, München. ISBN 3-423-30202-X.
Fontes antiquiores
1543: Eustathius a Knobelsdorf, Lutetiae Parisiorum descriptio (Parisiis, 1543) pp. 42-49
Bogliolo, Giovanni. 2000. Giovanna d'Arco. Milano, RCS Libri. ISBN 88-17-25897-0
Cardini, Franco. 1999. Giovanna d'Arco. La vergine guerriera. Milano, Mondadori. ISBN 88-04-46471-2
Contamine, Philippe, ed. 2012. Jeanne d'Arc, histoire et dictionnaire, Robert Laffont, Collection Bouquins.
Cremisi, Teresa, ed. 2000. Il processo di condanna di Giovanna d'Arco. Milano, SE. ISBN 88-7710-482-1
Meltzer, Francoise 2001. For Fear of the Fire: Joan of Arc and the Limits of Subjectivity. Chicago: University of Chicago Press. ISBN 0-226-51982-1. OCLC 46240234.
Pernoud, Régine. 1981. Jeanne d'Arc, Presses universitaires de France, 1981, coll. «Que sais-je?»
Thomas, Heinz. 2000. Jeanne d’Arc. Jungfrau und Tochter Gottes. Fest, Berlin. ISBN 3-8286-0065-4.
De fortuna
Beaune, Colette. 2008. Jeanne d'Arc. Vérités et légendes. Lutetiae: Perrin. ISBN 978-2-262-02951-7.
Heimann, Nora. 2005. Joan of Arc in French Art and Culture (1700–1855): From Satire to Sanctity. Aldershot: Ashgate. ISBN 0-7546-5085-5.
Heimann, Nora, et Coyle, Laura. 2006. Joan of Arc: Her Image in France and America. Vasingtoniae: Corcoran Gallery of Art. ISBN 1-904832-19-9.
Krumeich, Gerd. 1986. Jeanne d’Arc in der Geschichte. Historiographie - Politik - Kultur. Thorbecke, Sigmaringen, ISBN 3-7995-7319-4.
Maurice, Jean, et Daniel Couty, edd. 2000. Images de Jeanne d'Arc - Actes du colloque de Rouen, 25-26-27 mai 1999, Lutetiae: Presses Universitaires de France.
Steinbach, Hartmut. 1973. Jeanne d’Arc. Wirklichkeit und Legende. Musterschmidt, Göttingen. ISBN 3-7881-0078-8.