Apocynaceae

Apocynaceae sunt familia plantarum florentium quae arbores, frutices, herbae, et lianae sunt. Multae Apocynacearum species sunt elatae arbores in tropicis silvis pluvialibus inventae. Plurimae zonas tropicas et subtropicas habitant; aliquae tropicas terras aridas. Etiam sunt herbae perennes in zonis temperatis inventae. Multis harum plantarum est sucus lacteus, qui ingestus venenosus est. Aliis autem generibus, sicut Adenio, est sucus vel pellucidus vel lacteus; aliis, sicut Pachypodio, semper pellucidus.

Alyxia oliviformis

Plantae — Angiospermae

Eudicotyledones
Asteridae
Ordo : Gentianales
Familia : Apocynaceae

Subdivisiones: Genera

Vide Taxinomiam et Genera.

Synonyma

Asclepiadaceae Borkh. (nom. cons.)
Periplocaceae Schltr. (nom. cons.)
Plumeriaceae Horan.
Stapeliaceae Horan.
Vincaceae Vest
Willughbeiaceae J. Agardh

Genus typicum

Apocynum L.

Familiae vulgo definitae sunt fere 1500 specierum, in fere 424 genera digessarum. Omnes Asclepiadaceae, secundum AGP II, inter Apocynaceas nunc digeruntur (Endress & Bruyns 2000). Sunt quinque subfamiliae:

Rauvolfioideae
Apocynoideae
Periplocoideae
Secamonoideae
Asclepiadoideae

Rauvolfioideae Apocynoideaeque sensu stricto fuerunt Apocynaceae, aliis tres subfamiliis inter Asclepiadaceas olim inclusis. Hae omnes plantae hodie Apocynaceae appellatae sunt—consequentia coniunctionis duarum familiarum priorum.

Species huius familiae praecipue in regionibus tropicis distribuuntur:

In silvis pluvialibus et paludibus Indomalayae: parvae ad elatissimas arbores sempervirentes ad 80 metra elatae, saepe cum radicibus anteridibus, sicut Alstonia et Dyera.
In Australia septentrionali: parvae arbores sempervirentes, inter quas Alstonia, Alyxia, Cerbera, et Ochrosia.
In deciduis Africae et Indiae silvis: minores arbores, inter quas Carissa, Holarrhena, et Wrightia.
In America tropica, India, Birmania, et Paeninsula Malaesiana: arbores sempervirentes et frutices, inter quos Acokanthera, Rauwolfia, et Tabernaemontana.
In Media America: Plumeria (Anglice: frangipani), cum albis roseisve floribus ceraceis et odore suaveolenti.
In America Meridionali, Africa, et Madagascaria: multae lianae, inter quas Landolphia.
In regione Mediterraneana: Nerium, cum celebre oleandro.
Sola genera Europae temperatae et non Mediterraneanae sunt Vinca (Apocynoideae) et Vincetoxicum (Asclepiadoideae).
In America Septentrionali: Apocynum, Apocyno cannabino tradito fibrae fonte non excepto.
In Africa Austrina, (in Angolia, Botswana, Mozambico, Africa Australi, Suazia, et Zimbabua) et Madagascaria (humida lateris orientalis silva sempervirenti excepta, et numquam super 2000 metrorum omne in insula): Pachypodium.

Folia sunt simplicia, plerumque opposita et decussata, vel verticillata, sine stipulis. Flores vulgo sunt speciosi, radiatim concinni (unde "actinomorphici" appellantur), in inflorescentiis cymosis vel racemosis, raro fasciculatis vel solitariis; hi sunt flores perfecti (bisexuales), synsepalino quinquiloboque calyce. Inflorescentiae sunt terminales vel axillariae. Stamina in interiori corollae parte inseruntur. Ovarium plerumque est superior. Fructus est drupa, bacca, capsula, vel folliculus.

Apocynoideae

Acokanthera	Adenium	Aganonerion	Aganosma
Alafia	Allamanda	Allomarkgrafia	Allowoodsonia
Alstonia	Alyxia	Amalocalyx	Ambelania
Amsonia	Ancylobotrys	Anechites	Angadenia
Anodendron	Apocynum	Arduina	Artia
Asketanthera	Aspidosperma	Baissea	Beaumontia
Bousigonia	Cabucala	Callichilia	Calocrater
Cameraria	Carissa	Carpodinus	Carruthersia
Carvalhoa	Catharanthus	Cerbera	Cerberiopsis
Chamaeclitandra	Chilocarpus	Chonemorpha	Cleghornia
Clitandra	Condylocarpon	Couma	Craspidospermum
Crioceras	Cycladenia	Cyclocotyla	Cylindropsis
Delphyodon	Dewevrella	Dictyophleba	Dipladenia
Diplorhynchus	Dyera	Ecdysanthera	Echites
Elytropus	Epigynium	Eucorymbia	Farquharia
Fernaldia	Forsteronia	Funtumia	Galactophora
Geissospermum	Gonioma	Grisseea	Gymnema
Hancornia	Haplophyton	Himatanthus	Holarrhena
Hunteria	Hymenolophus	Ichnocarpus	Isonema
Ixodonerium	Kamettia	Kibatalia	Kopsia
Lacmellea	Landolphia	Laubertia	Laxoplumeria
Lepinia	Lepiniopsis	Leuconotis	Lochnera
Lyonsia	Macoubea	Macropharynx	Macrosiphonia
Malouetia	Mandevilla	Mascarenhasia	Melodinus
Mesechites	Micrechtites	Microplumeria	Molongum
Mortoniella	Motandra	Mucoa	Neobracea
Neocouma	Nerium	Nouettea	Ochrosia
Odontadenia	Oncinotis	Orthopichonia	Pachypodium
Pachouria	Papuechites	Parahancornia	Parameria
Parepigynum	Parsonsia	Peltastes	Pentalinon
Petchia	Picralima	Plectaneia	Pleiocarpa
Pleioceras	Plumeria	Pottsia	Prestonia
Pycnobotrya	Quiotania	Rauwolfia	Rhabdadenia
Rhazya	Rhigospira	Rhodocalyx	Rhyncodia
Saba	Schizozygia	Secondatia	Sindechites
Skytanthus	Spirolobium	Spongiosperma	Stemmadenia
Stephanostegia	Stephanostema	Stipecoma	Strempeliopsis
Strophanthus	Tabernaemontana	Tabernanthe	Temnadenia
Thenardia	Thevetia	Tintinnabularia	Trachelospermum
Urceola	Urnularia	Vahadenia	Vallariopsis
Vallaris	Vallesia	Vinca	Voacanga
Willughbeia	Woytkowskia	Wrightia	Xylinabaria
Xylinabariopsis

Genera sequentia inter Asclepiadaceas olim fuerunt:

Araujia
Asclepias (subfamilia Asclepiadoidearum)
Caralluma
Ceropegia
Cionura
Cynanchum
Periploca (subfamilia Periplocoidearum)
Vincetoxicum

Nonnullis huius familiae plantis olim fuerunt usus oeconomici.

Genera Carpodinus, Funtumia, Hancornia, Landolphia, et Mascarenhasia olim fuerunt minor laticis fons.

San, indigenae Namibiae, sucum specierum Acokantherae sicut A. venenata et lacteum Pachypodii sucum adhibent extremis sagittis venenum; quidam autem fons (Rapananrivo et al., p. 5) docet Pachypodio non esse sucum lacteum.

Inter genera plantarum ornamentalium quae saepe in hortis domesticis coluntur sunt Adenium, Allamanda, Amsonia, Carissa (Anglice: Natal plum, fructus esculentus), Mandevilla, Nerium, Plumeria, Thevetia ("nux felix"), et Vinca.

Rauvolfia cafra arbor saepe cinchona (Anglice: quinine) appellatur; Rauvolfia serpentina reserpinum et rescinnaminum alkaloida effert.

Alia genera sunt fontes medicamentorum quae opus cordis adficiunt, sicut glycosida cordis, praecipue Acokanthera, Apocynum, Cerbera, Nerium, Strophantus, et Thevetia.

Indigenae Americarum fibras ex Apocynis adepti sunt.

Esculenti Fernaldiae panduratae (Hispanice: loroco) flores sunt propria alimenti Salvatoris et Guatemalae pars.

Endress et Bruyns. 2000. "A revised classification of the Apocynaceae" Botanical Review 66:1–56. Doi = 10.1007/BF02857781.
Rapanarivo, S. H. J. V, J. J. Lavranos, A. J. M. Leeuwenberg, et W. Röösli. 1999. Taxonomic revision of the genus Pachypodium. S.H.J.V Rapanarivo et A. J. M Leeuwenberg, "The habitats of Pachyopdium species." S. H. J. V Rapanarivo, "Cultivation." W. Röösli. A. A. Balkema. Rotterdam: Brookfield.

Apocynaceae apud situm topwalks.net
Apocynaceae in L. Watson et M. J. Dallwitz (1992+) apud situm delta-intkey.com
Familia Apocynaceae apud situm flowersinisrael.com
Genera Asclepiadoidearum, Secamonoidearum, et Periplocoidearum (Apocynacearum), apud situm uni-bayreuth.de
UVSC Herbarium: Apocynaceae, apud situm herbarium.uvsc.edu

Apocynoideae

Wikiwand in your browser!

Apocynaceae

Apocynoideae

Wikiwand in your browser!

Taxinomia

Distributio geographica

Proprietates

Genera

Usus

Bibliographia

Nexus externi