kevan

Kurmancî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd):
• Kîtekirin: ke·van

Navdêr

kevan nêr

2. (çek) Amûrek e ku tîr pê têt avêtin.

   tîr û kevan

4. (muzîk) Darikek ku amûrên muzîkê yên têldar pê tên jenîn.

   Hevmane: jî

5. Cihê ku mirov dibêje qey erd û esman lê digihin hev.

   Hevmane: aso, ufuq

6. Amûreke hirî û pembo pê dihê ristîn.
7. Qews di nav nivêsînêda, bû minak pêxember muhemed, îsa

Ji wêjeya klasîk

• Gezmeyek qewsê şevên 'aşiq bi nîva dil kevit
  Dê ji can destan bişût xasma kevan nûbar-i bit
  Wer ji qewseynan bi mîzan bêne der cotek xedeng — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Bi alfabeyên din

Herwiha

• kivan

Jê

• kevançêker
• kevançêkerî
• kevançî
• kevançîtî
• kevanî (2)

• kevanjen
• kevanjenî
• kevansaz
• kevansazî

Bide ber

• keman

Binere herwiha

• kevanî (1)
• kevlan

Etîmolojî

Hevreha soranî û kelhûrî ‎ (), zazakî , farisî ‎ (, “kevan”), lûrî kemo, kemon, yûnaniya kevn (, “kevan, tewandî, çemandî - binere qemere”), hemû ji proto-hindûewropî (“çemandî, tewandî”) ku herwiha serekaniya çemandin / çemîn, tewandin / tewîn, çewt / çeft yên kurdî û ‎ (, “çemîn, tewîn”) ya farisî ye jî.

Werger

• Almanî:  →  m,  →  m,  → 
• Çerokî:  →  ()
• Çîkasawî:  → 
• Çolyanî: (pirjimar )
• Danmarkî:  → 
• Erebî: ‎ →  (), ^?‎ → , ^?‎ → , ^?‎ → , ^?‎ → , ^?‎ → , ^?‎ → , ^?‎ → , ^?‎ → , ^?‎ → , ^?‎ → , ^?‎ → , ^?‎ → , ^?‎ → 
• Esperantoyî:  → 
• Farisî: ‎ →  (), ‎ → , ‎ → , ‎ → , ‎ → , ‎ → 
• Fînî: ; jousi
• Fransî:  → 
• Îbranî: ‎ → , ‎ → 
• Îdoyî:  → 
• Îngilîzî:  → ,  → ,  → ,  → ,  → 
• Katalanî:  → 
• Lakotayî:  → 
• Ojibweyî:  → 
• Rusî:  →  ()
• Samiya bakurî:  → 
• Sonxayî:  → 
• Spanî:  → 
• Swêdî:  →  g
• Tirkî:  → ,  → ,  → ,  → ,  → ,  → , ^? → 
• Walonî:  → 
• Yûnanî:  →  ()