From Wikipedia, the free encyclopedia
ბიოლოგიის ისტორია — მეცნიერების დარგი, რომელიც შეისწავლის ბიოლოგიის ისტორიას. მიუხედავად იმისა, რომ ბიოლოგია ძირითადად ახალ და უახლეს პერიოდებში განვითარდა, მის საწყისებს ვხვდებით ჯერ კიდევ უძველესი ცივილიზაციის ქვეყნების მოაზროვნეთა და მკურნალთა თხზულებებში. ბიოლოგიას დიდი ღვაწლი დასდეს ჰიპოკრატემ, არისტოტელემ, გალენოსმა და სხვ.
ევროპული რენესანსის პერიოდში ემპირიზმის აღმოცენების შემდეგ ბიოლოგიამ რევოლუცია განიცადა. ამ პრინციპის ყველაზე ცნობილი მიმდევრები იყვნენ ანდრეს ვისილიუსი და უილიამ ჰარვეი. რომლებიც არაერთ ცდას და დაკვირვებას აწარმოებდნენ ორგანიზმებზე და ამით მნიშვნელოვანი წვლილი შეჰქონდათ ბიოლოგიის განვითარებაში. თუმცა, ამის მიუხედავად, შუა საუკუნეებში მისი წინსვლა საგრძბობლად მცირე იყო.
XVI – XVII სს.-ში გამოჩენილმა მკვლევარებმა (ა. ვეზალიუსი, მ. სერვეტი, ბ. ევსტაქიუსი, მ. მალპიგი) დააგროვეს დიდძალი მასალა ორგანიზმთა აგებულების შესახებ. 1628 წელს მეცნიერმა უილიამ ჰარვეიმ შექმნა მოძღვრება სისხლის მიმოქცევის შესახებ. პრიმიტიულ მიკროსკოპში ინგლისელმა ფიზიკოსმა რობერტ ჰუკმა 1665 წელს პირველად დაინახა უჯრედი, 1673-ში კი ჰოლანდიელმა ანტონ ლევენჰუკმა - მიკროორგანიზმები. დიდი ფაქტობრივი მასალის დაგროვების გამო აუცილებელი გახდა ორგანიზმების სისტემატიზაცია, მათი დაჯგუფება მსგავსება-განსხვავების მიხედვით. შვედმა მეცნიერმა კარლ ლინემ დააზუსტა სახეობის ცნება. შემოიღო ბინალური ნომენკლატურა, ესე იგი ყველა სახეობის ორი სიტყვით აღნიშვნა (გვარისა და სახეობის დასახელებით) და დაადგინა სისტემატიკის კატეგორიების ზუსტი იერარქია. თუმცა ლინეს სისტემა ხელოვნური იყო, მას დიდი მნიშვნელობა ჰქონდა ბოტანიკისა და ზოოლოგიის შემდგომი განვითარებისათვის.
XVII საუკუნეში ყურადღება მიიპყრო განაყოფიერებისა და ინდივიდუალური განვითარების მოვლენებმა. ჩამოყალიბდა ორი თვალსაზრისი: პრეფორმიზმის თანახმად ორგანიზმის ყველა ნაწილის ნასახი თვით სასქესო უჯრედებშია მოცემული და განვითარება მხოლოდ მათი ზრდის პროცესია; ეპიგენიზის თეორიის მიხედვით კი ყველა ნაწილი განვითარების პროცესში ახლად ჩნდება. განვითარების მიზნების ახსნა ეპიგენეზის მიმდევრებსაც არ შეეძლოთ. მათი მამამთავრის კარლ ვოლფის აზრით, ორგანიზმებში არსებობს რაღაც შინაგანი სასიცოცხლო ძალა, რომელიც განვითარებას განაპირობებს.
XVIII საუკუნის დასასრულამდე ბიოლოგიაში გაბატონებული იყო კრეაციონიზმი (ღმერთის მიერ ორგანიზმთა შექმნისა და, შესაბამისად, მათი უცვლელობის აღიარება), თუმცა ცალკეული ფილოსოფოსების თხზულებებში უკვე ეჭვქვეშ დგება ეს თეორია. ორგანიზმთა განვითარებასა და გარდაქმნას (ტრანსფორმიზმი) აღიარებდა ფრანგი ბუნებისმეტყველი ჟორჟ ბიუფონი და სხვ. XVIII საუკუნის მეცნიერთა მსოფლმხედველობაზე დიდი გავლენა მოახდინა და ხელი შეუწყო კრეაციონიზმის უარყოფას და ტრანსფორმიზმის დამკვიდრებას ფრანგი მატერიალისტების – ჰოლბახის, ლამეტრის, კლოდ ადრიან ჰელვეციუსის თხზულებებმა. ჟ. ბ. ლამარკმა თავის „ზოოლოგიის ფილოსოფიაში“ ჩამოაყალიბა ცოცხალი ბუნების ევოლუციის პირველი სრული თეორია. ლამარკი აღიარებდა ორგანიზმთა ისტორიულ განვითარებას მარტივიდან რთულისაკენ გარემოს პირობების ზემოქმედების შედეგად, მაგრამ არასწორად ხსნიდა ამ ზემოქმედების მექანიზმს: მას მიაჩნდა, რომ ორგანიზმებს აქვთ თავდაპირველადი სწრაფვა სრულყოფისაკენ, რის გამოც ხდება მათი გარდაქმნა გარემოს ფაქტორთა უშუალო მოქმედებით და ცალკეული ნაწილის ვარჯიშით. ეტიენ ჟოფრუა სენტ-ილერმა ჩამოაყალიბა მოძღვრება აღნაგობის ერთიანი გეგმის შესახებ, რის თანახმადაც ორგანიზმთა მსგავსება მათი საერთო წარმოშობით აიხსნება, განსხვავებები კი გარემოს ზემოქმედებითაა განპირობებული.
ტრანსფორმისტულმა შეხედულებმა XIX საუკუნის I ნახევარში მაინც ვერ მოიპოვა აღიარება. სწორედ ამ დროს (1825) შეიქმნა ჟორჟ კიუვიეს „კატაკლიზმების თეორია“. ამ თეორიით დედამიწის ქერქის სხვადასხვა შრეებში არსებობა აიხსნება დიდი გეოლოგიური კატასტროფებით, რომელთა შემდეგ ზენაარი ძალა ახალ, დაღუპულთაგან განსხვავებულ ორგანიზმებს ქმნიდა. ამ პერიოდის დასახასიათებლად საკმარისია აღინიშნოს, რომ ჟ. კიუვიესა და ე. ჟოფრუას შორის გამართულ დისპუტში (1830) კიუვიეს შეხედულებებმა გაიმარჯვა.
მიუხედავად ამისა, ტრანსფორმისტული იდეები სულ უფრო მკვიდრდებოდა ბიოლოგიის ყველა დარგში. ამასთან, დიდი წარმატებები იქნა მიღწეული მცენარეთა და ცხოველთა გავრცელების, აგებულების, ფუნქციების, განვითარების, ქიმიური შედგენილობისა და სხვათა შესწავლაში. განსაკუთრებული მნიშვნელობა ჰქონდა 1837 - 1839 წლებს ორგანიზმთა უჯრედული აღნაგობის თეორიის შექმნას გერმანელ მეცნიერების თეოდორ შვანისა და მათიას შლაიდენის მიერ. მნიშვნელოვანი იყო კარლ ბერის ემბრიოლოგიური გამოკვლევები. სწორედ ის ითვლება ემბრიოლოგიის დამფუძნებლად.
XIX საუკუნეში ბიოლოგიაში უდიდესი გადატრიალება მოახდინა ევოლუციის თეორიის შექმნა ინგლისელი მეცნიერის ჩარლზ დარვინის მიერ. თავის მთავარ თხზულებაში „სახეობათა წარმოშობა“ (1859) დარვინმა იმდროინდელი მეცნიერებისა და სოფლის მეურნეობის პრაქტიკის მიღწევების შესწავლის საფუძველძე ჩამოყალიბდა ცოცხალი ბუნების ისტორიული განვითარების მწყობრი მატერიალური თეორია, მატერიალისტურად ახსნა მიზანშეწონილობა ცოცხალ ბუნებაში. მიუხედავად წინააღმდეგობისა, დარვინის მოძღვრება სწრაფად დამკვიდრდა ბიოლოგიის სხვადასხვა დარგებში, რაშიც დიდი ღვაწლი მიუძღვის ინგლისელ ტომას ჰენრი ჰაქსლის, გერმანელ ერნესტ ჰეკელს და სხვებს.
ამასთან, დარვინის მოძღვრების ცალკეულ დებულებათა ცალმხრივად განვითარებამ XIX საუკუნის ბოლოს წარმოშვ სხვადასხვა ნეოდარვინისტული, ნეოლამარკისტული ან აშკარა ანტიევოლუციური შეხედულებები და მიმართულებები (ანტიდარვინიზმი).
XIX საუკუნის II ნახევარი ბიოლოგიაში მრავალი მიღწევით აღინიშნა. განსაკუთრებული ადგილი უკავია ფრანგ მეცნიერს ლუი პასტერს, რომელმაც ამოხსნა სპირტული დუღილის არსი, მიკროორგანიზმების როლი ინფექციურ დაავადებებში, შექმნა ცოფისა და ჯილეხის საწინააღმდეგო ვაქცინის მეთოდები, საბოლოოდ უკუაგდო სიცოცხლის თვითჩასახვის შესახებ და ა. შ. ამავე პერიოდში აღსანიშნავია წარმატებები ცილებისა და ნუკლეინის მჟავების ქიმიური კვლევის დარგში. აღმოაჩინეს ქემოსინთეზი. დიმიტრი ივანოვსკიმ დაინახა ვირუსები.
1865 წელს გრეგორ მენდელმა გამოაქვეყნა მცენარეულ ჰიბრიდზე თავისი ცდების შედეგები, რომლებითაც დაადგინა მემკვიდრულობის ძირითადი კანონზომიერებები. მენდელს ხშირად გენეტიკის ფუძემდებლად მოიხსენიებენ. ის სწავლობდა ნიშან-თვისებების გადაცემას ბარდაში. მენდელის ნაშრომის მნიშვნელობა მხოლოდ XX საუკუნეში გახდა ცნობილი, როდესაც რამდენიმე სხვადასხვა მეცნიერი ერთმანეთისგან დამოუკიდებლად მივიდა იმ დასკვნებამდე, რომლებიც გრეგორს ჯერ კიდევ XIX საუკუნეში ჰქონდა ჩამოყალიბებული. ამ ხელახალმა აღმოჩენამ საფუძველი ჩაუყარა ახალი დისციპლინის — გენეტიკის განვითარებას.
მემკვიდრეობისა და განვითარების კანონზომიერებათა გაგებისათვის დიდი მნიშვნელობა ჰქონდა უჯრედის გაყოფის მექანიზმების გარკვევას (მიტოზი, მეიოზი).
XX საუკუნის დასაწყისში ამერიკელმა მეცნიერმა ტომას მორგანმა და მისმა თანამშრომლებმა გამოიკვლიეს მემკვიდრეობის ციტოლოგიური საფუძვლები და ჩამოაყალიბეს მემკვიდრეობის ქრომოსომული თეორია. დადგენილი იქნა მემკვიდრეულობის მატერიალური ფაქტორის არსებობა, რომელსაც ვ. იოჰანსენმა გენი უწოდა (1906); შესწავლილი იქნა მემკვიდრეული ცვლილებები (მუტაცია) და შემუშავდა ხელოვნური მუტაგენეზის მეთოდები. ამავე პერიოდში აღინიშნა ექსპერიმენტული მეთოდების შეღწევა ბიოლოგიის მრავალ დარგში. განსაკუთრებით მუშავდებოდა ინდივიდუალური განვითარების, მორფოგენეზული პროცესების, რეგენერაციის, ექსპერიმენტული ეკოლოგიის და სხვა საკითხები. დიდი წარმატებები მოიპოვა ფიზიოლოგიამ, ბიოქიმიამ, მიკრობიოლოგიამ, იმუნოლოგიამ და სხვა მრავალმა.
XX საუკუნის შუა წლებში ტექნიკის მიღწევების საფუძველზე შემუშავებული ახალი მეღოდების გამოყენებით შესაძლებელი გახდა ბიოლოგიური პროცესების შესწავლა სუბუჯრედულ და მოლეკულურ დონეზე, რამაც განაპირობა მოლეკულური ბიოლოგიის ცალკე დარგად ჩამოყალიბება. ამ დარგის მიღწევებიდან უპირველესად აღსანიშნავია ნუკლეინის მჟავების შესწავლა და მემკვიდრეობაში დნმ-ის როლის დადგენა (1944). 1953 წელს ჯეიმზ უოტსონმა და ფრენსის კრიკმა დაადგინეს დნმ-ის მოლეკულის სტრუქტურა; 1959 - 1967 წლებში ა. კორნბერგმა შეძლო დნმ-ის ფერმენტული სინთეზი და მისი მიერთება ფაგის ცილასთან. 1970 წელს ჰ. კორანამ მოახდინა დნმ-ის ისეთი ფრაგმენტის ქიმიური სინთეზი, რომელსაც ერთი გარკვეული გენის თვისებები ჰქონდა.
მათემატიკის, ფიზიკის, კიბერნეტიკის, ქიმიის მიღწევებმა და ბიოლოგიის დარგების შემდგომმა დიფერენცირებამ განაპირობა ამ მეცნიერებების მომიჯნავე დარგების (ბიოფიზიკა, ბიოქიმია, ბიოლოგიური სტატისტიკა) დიდი აღმავლობა და ახალი დარგების (ბიოკიბერნეტიკა, ბიონიკა, ბიოორგანული ქიმია) ჩამოყალიბება. ამასთან აშკარად გამოიკვეთა თვით ბიოლოგიის სხვადასხვა დარგების ინტეგრაციის ტენდენცია.
ამ პერიოდის მიღწევებიდან აღსანიშნავია ცალკეული ნერვული უჯრედის ელექტროფიზიოლოგიური შესწავლა, ქსოვილების გადანერგვის მეთოდების შემუშავება და სხვ. დადგინდა კუნთის შეკუმშვის ფიზიოლოგიური და ბიოქიმიური მექანიზმები, წმინდა სახით მიიღეს ბევრი ფერმენტი, სინთეზირებულია ზოგი ჰორმონი, ვიტამინები და სხვა ბიოლოგიურად აქტიური ნივთიერებები. გაირკვა ფოტოსინთეზის მექანიზმები; სინთეზური გზით მიიღეს ქლოროფილი და მცენარის ზრდის ზოგი ჰორმონი.
XXI საუკუნეში დაიწყო ადრე დიფერენცირებული დისციპლინების აქტიური შესწავლა. განსაკუთრებული როლი დაეკისრა თანამედროვე ტექნოლოგიებს. ტექნიკის მიღწევები ბიოლოგიას ეხმარება გამოკვლევების უკეთეს ჩატარებაში, მონაცემთა შეგროვებაში, შენახვაში, მოდელირებაში, ვიზუალიზაციასა და სიმულაციაში. თანამედროვე მიდგომები უკვე ღრმადაა გამჯდარი ბიოლოგიაში და, შიძლება ითქვას, აუცილებელიცაა მათი გამოყენება ექსპერიმენტირების, ანალიზისა და თანამშრომლობის სრულფასოვნებისათვის.
|HIDE_PARAMETER15=
, |HIDE_PARAMETER13=
, |HIDE_PARAMETER2=
, |HIDE_PARAMETER21=
, |HIDE_PARAMETER8=
, |HIDE_PARAMETER17=
, |HIDE_PARAMETER20=
, |HIDE_PARAMETER5=
, |HIDE_PARAMETER7=
, |HIDE_PARAMETER10=
, |HIDE_PARAMETER22=
, |HIDE_PARAMETER16=
, |HIDE_PARAMETER19=
, |HIDE_PARAMETER18=
, |HIDE_PARAMETER6=
, |HIDE_PARAMETER9=
, |HIDE_PARAMETER11=
, |HIDE_PARAMETER1=
, |HIDE_PARAMETER23=
, |HIDE_PARAMETER4=
, |HIDE_PARAMETER14=
, და |HIDE_PARAMETER12=
(დახმარება)Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.