From Wikipedia, the free encyclopedia
Դիանա Դորս (անգլ.՝ Diana Dors, Դիանա Մերի Ֆլակ, հոկտեմբերի 23, 1931[1][2][3][…], Սուինդոն, Ուիլտշիր, Միացյալ Թագավորություն[4] - մայիսի 4, 1984[1][2][3][…], Վինձոր, Բերկշիր, Անգլիա, Միացյալ Թագավորություն[4]) անգլիացի դերասանուհի և երգչուհի։
 անգլ.՝ Diana Dors | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | հոկտեմբերի 23, 1931[1][2][3][…] |
| Ծննդավայր | Սուինդոն, Ուիլտշիր, Միացյալ Թագավորություն[4] |
| Մահացել է | մայիսի 4, 1984[1][2][3][…] (52 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Վինձոր, Բերկշիր, Անգլիա, Միացյալ Թագավորություն[4] |
| Գերեզման | Bisham Abbey |
| Կրթություն | Լոնդոնի դրամատիկական և երաժշտական արվեստի ակադեմիա |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} Միացյալ Թագավորություն |
| Մասնագիտություն | դերասանուհի, ինքնակենսագիր և կինոդերասանուհի |
| Ամուսին(ներ) | Ալան Լեյք և Ռիչարդ Դոուսոն |
| Երեխա(ներ) | Մարկ Դոուսոն |
Դորսը հանրությանը հայտնի դարձավ որպես շիկահեր սեքս սիմվոլ, ով շատ նմանություններ ունի ամերիկացիներ՝ Մերիլին Մոնրոյի, Ջեյն Մենսֆիլդի և Մեմի Վան Դորենի հետ։ Դորսին հովանավորել է իր առաջին ամուսինը՝ Հեմիլթոնը, հիմնականում սեքս - կատակերգություններում և ռիսկային մոդելավորման մեջ։ Այն բանից հետո, երբ պարզվեց, որ Հեմիլթոնը դավաճանում էր իրեն, նա շարունակեց իր իսկ ձևավորված կերպարով հանդես գալ և թերթերի վերնագրերում հայտնվել՝ իր տանը կազմակերպված երեկույթների շնորհիվ։ Ավելի ուշ նա ցուցադրեց իր տաղանդը հեռուստատեսությունում, ձայնագրություններում և կաբարեում և նոր ճանաչում ձեռք բերեց որպես թոք շոուի մշտական հյուր։ Իր կարիերայի տարբեր ժամանակահատվածներում նա նկարահանվել է նաև հայտնի ֆիլմերում։
Ըստ Դեյվիդ Թոմսոնի՝ «Դորսը ներկայացնում էր պատերազմի ավարտից մինչև Լեդի Չաթերլիի գալուստը ընկած ժամանակահատվածը՝այն ժամանակահատվածը, երբ սեքսուալությունը ըմբոստ էր և պատրաստ էր պայթելու»[5]։
Դիանա Մերի Ֆլակը ծնվել է Ուիլթշիր նահանգի Սվինդոն քաղաքում 1931 թվականի հոկտեմբերի 23-ին[6] Հեյվեն ծերանոցում, Քենթ Ռոուդ, Սվինդոն, Ուիլթշիր։ Նրա մայրը՝ Ուինիֆրեդ Մոդ Մերին (Փեյն) ամուսնացած էր Ալբերտ Էդվարդ Սիդնի Ֆլեքի հետ, ով երկաթուղու աշխատակից էր[7]։ Մերին սիրավեպ էր սկսել մեկ այլ տղամարդու հետ, և երբ նա հայտարարեց, որ հղի է Դիանայով, նա խոստովանեց, որ պատկերացում անգամ չունի, թե այդ տղամարդկանցից երեխայի հայրը[8]։ Դիանան կրթություն է ստացել Սելվուդ Հաուսում՝ Սվինդոնի Բաթ Ռոուդ քաղաքում գտնվող փոքրիկ մասնավոր դպրոցում, որտեղից նրան հեռացրել են։ Դիանան բազմիցս անգամներ խոսել և իրեն վատ է դրսևորել ֆրանսերենի դասերին, որը դասավանդել է տարեց չեխ հրեա փախստականը, ով հորդորում էր նրան. «Ուշադիր լսիր. Պատերազմից հետո կարելի է արձակուրդ գնալ Ֆրանսիա և զրուցել տեղացիների հետ»։ Որին նա պատասղանել է. «Ո՞վ է ուզում գնալ հին և հիմար Ֆրանսիա»։ Այդ պահին ուսուցիչը կավիճի փայտ է նետել նրա վրա։ Դիանան բռնել է կավիճը և հետ է շպրտել նրա վրա՝ հարվածելով նրան, ինչի համար նա հեռացվել է։
Պատերազմի ժամանակ Դիանան որոշ ժամանակ հանդիպում էր Սվինդոնի՝ Բաթ Ռոուդ տղաների ավագ դպրոցից Դեսմոնդ Մորիս անունով մի տղայի հետ։ Մորիսը, ով քաղաքի ամենահարուստ և ամենահայտնի ընտանիքներից էր, նրան իր թիավարով տանում էր իր ընտանիքի պարտեզ։ Այգին և լիճն այժմ անվանվում են Սվինդոնի «Թագուհու այգին»։ 1960-ականների վերջին Մորիսը (կենդանաբան) հայտնի դարձավ որպես «Մերկ կապիկ» ֆիլմի հեղինակ և գրքի հիման վրա հեռուստասերիալի ներկայացուցիչ։
Նա պաշտում էր կինոն․ դեռ ութ տարեկանից նրա սիրելի հերոսուհիներն էին Հոլիվուդյան դերասանուհիներ Վերոնիկա Լեյկը, Լանա Թըրները և Ջին Հարլոուն[8]։
Պատերազմի ավարտին ընդառաջ,Դորսը մասնակցեց գեղեցկության մրցույթին՝ «Soldier magazine» ամսագրի համար դառնալով փին-ապ աղջիկ , նա զբաղեցրել է երրորդ տեղը։ Սա հանգեցրեց մոդելավորման արվեստի դասերին, և նա սկսեց հանդես գալ տեղական թատերական ներկայացումներում, ինչպիսիք են «Շաբաթը Փարիզում» և «Մահը արձակուրդ է մեկնում»[9]։
14 տարեկանում նրան առաջարկեցին սովորել Լոնդոնի երաժշտության և դրամատիկական արվեստի ակադեմիայում (LAMDA)՝ դառնալով քոլեջի ամենաերիտասարդ ուսանողը, սկսած 1946 թվականի հունվարից[8]։
Նա բնակություն է հաստատում Earls Court YWCA (երիտասարդ կանանց քրիստոնեկան ակումբ) ում և ստանալով շաբաթական 2 ֆունտ ստեռլինգ նպաստը, որի մեծ մասը ծախսվում էր նրա բնակության վրա, նկարվելով London Camera Club-ում մեկ գվինեայով (£1, 1s «հին փողով», £1.05 «նորով») մեկ ժամի համար։ Հենց արաջին փորձով ստորագրվելով «Գորդոն Հարբորդ» գործակալությունում , նա արժանացավ բրոնզե մեդալի, որը շնորհեց Պիտեր Ուստինովը, իսկ երկրորդում արժանացավ պատվով արծաթե մեդալի[10][11] ։Նա համալրում էր իր վաստակը՝ ներկայանալով որպես մոդել[12]։
LAMDA-ից անմիջապես առաջ Դորսը անհաջող լսումների էր մասնակցել Կանչիի «Սև նարցիսում» դերի համար, որը խաղաց Ժան Սիմոնսը[13]։ Նա նկարահանվել է հանրային թատրոնում LAMDA-ի բեմադրությունների համար, որոնցից մեկը տեսել է քասթինգի ղեկավար Էրիկ Լ'Էփին Սմիթը։ Նա առաջարկեց Դորսին, որը դարձավ դերասանի էկրանային դեբյուտը The Shop at Sly Corner (1947) նուար ֆիլմում։ Դորսը փոքր դեր է խաղացել, որը վերածվել է խոսող կերպարի։ Նրա աշխատավարձը երեք օրվա ընթացքում օրական 8 ֆունտ էր[14]։
Պայմանագրեր ստորագրելու ընթացքում ,հոր հետ համաձայնությամբ, նա փոխեց իր պայմանագրային ազգանունը՝ դառնալով Դորս՝ մորական տատիկի օրիորդական ազգանունը. սա նրա մոր՝ Մերիի առաջարկով էր[10]։ Հետագայում Դորսը մեկնաբանում է իրա ազգանունը[8]։
«Ինձ խնդրեցին փոխել անունս։ Կարծում եմ, նրանք վախենում էին, որ եթե իմ իրական անունը Դիանա Ֆլեյկ բոցեր է արձակում, գուցե մի օր կպայթի...»
Վերադառնալով LAMDA, երկու շաբաթ անց իր գործակալը նրան խնդրեց մասնակցել «Տոնական ճամբար» (1947) լսումների՝ երիտասարդ դերասան Ջոն Բլայթի հետ ջիթթերբագ պարելով։ Gainsborough Studios-ը նրան բաժին է տվել չորս օրվա ընթացքում օրական 10 ֆունտ ստեռլինգով։
Դորսի երրորդ ֆիլմը «Պարում է հանցագործության հետ» (1947 թ.), որը նկարահանվել է «Twickenham Studios»-ում Ռիչարդ Աթենբորոյի հետ մոտ 50 տարվա ամենացուրտ ձմռանը, որի համար 15 օրվա ընթացքում նրան վճարում էին օրական 10 ֆունտ ստերլինգ։ 1947 թվականի գարնանը LAMDA վերադառնալուց հետո նա ավարտեց իր ուսումը` շահելով Լոնդոնի ֆիլմերի գավաթը, որը սըր Ալեքսանդր Կորդայի կողմից շնորհվեց LAMDA-ին որպես «կինոնկարներում ամենահավանական հաջողության հասած աղջիկը»։ Գրետա Գինտը նրան մրցանակը հանձնել է արարողության ժամանակ։ Դորսը ժամանակավորեց իր վերադարձը Սուինդոն՝ ծնողներին այցելելու համար՝ «Խանութը խորամանկ անկյունում» ( The Shop at Sly Corner )տեղական հրատարակությամբ[15]։
15 տարեկանում Դորսը պայմանագիր կնքեց J. Arthur Rank կազմակերպության հետ և միացավ J. Arthur Rank-ի երիտասարդ դերասանների «Charm School»-ին՝ հետագայում նկարահանվելով նրանց շատ ֆիլմերում[8]։ «Charm School »ստեղծվել էր պրոդյուսեր Սիդնի Բոքսի կողմից, որը Rank-ը նշանակեց Gainsborough Studios-ի արտադրության ղեկավար՝ Rank–ի հովանու ներքո գտնվող ընկերություններից մեկում։ (Դպրոցի մյուս աշակերտները, ովքեր հետագայում հայտնի դարձան․ Պետուլա Քլարկը, Քլեր Բլումը և Քրիստոֆեր Լին:) Դորսը չէր սիրում «Charm School»-ը, բայց այն ժամանակ ավելի շատ հանրայնություն ստացավ, քան մյուս աշակերտները, մասամբ՝ գլամուր կադրերում նկարվելու նրա պատրաստակամության և պրեմիերյաներին մասանկցելու պատճառով[16][17]։ 1947 թվականի օգոստոսի հոդվածում ասվում էր, որ նրա մականունն է «Մարմին»[18]։
Ռենկի պայմանագրով նրա առաջին ֆիլմը «Ջրով սալահատակված փողոցներն էր», որտեղ նա չորրորդ գլխավոր դերն էր խաղում; նկարահանումները սկսվել են 1947 թվականի հուլիսին, սակայն մեկ ամիս հետո չեղարկվել են[19]։ Նա մի փոքրիկ դեր է ունեցել որպես սպասուհի Գեյնսբորոյի «օրացույցում » (1948թ.) և դեր է խաղացել «Լավ աղջիկը» (1948թ.)՝ որպես անհանգիստ դեռահաս, որը նախազգուշացվում է ֆիլմի սկզբում և վերջում։ Այնուհետև նա խաղաց Շառլոտայի դերը Օլիվեր Թվիստի Ռանկ (Rank )ադապտացիայի մեջ (1948), որի ռեժիսորն է Դեյվիդ Լինը[20][21]։
Դորսն ավելի մեծ դեր է ունեցել Բ (B) ֆիլմում, «Պեննին և Պաունոլի գործը» ( Penny and the Pownall Case) (1948), 50 րոպեանոց ֆիլմ Հայբերի արտադրության (Highbury Productions) համար։ Սա նրա առաջին նշանակալից դերն էր, երկրորդ կին գլխավոր դերը Փեգի Էվանսից հետո։ Բոբ Մոնկհաուսն իր հուշերում գրել է, որ երբ նա տեսավ ֆիլմը կինոթատրոնում, մտածեց, որ այն «իրոք վատն է», բայց տպավորված էր Դորսով։ Նրա էներգիան էր, որ սկզբում գրավեց ինձ»,- գրել է նա։ «Նրա խաղը հում էր, բայց խոստումնալից, և նրա կենսունակությունը ստիպեց ինձ հետագայում հիշել նրան այնպես, կարծես էկրանի նրա հատվածը գունավոր էր»[22]։
1948 թվականի օգոստոսին Ռանկը հայտարարեց, որ Դորսը լինելու է իր երիտասարդ խաղացողներից մեկը, որոնցից նրանք աստղեր են ստեղծելու։ (Մյուսների թվում էին Դեյվիդ Թոմլինսոնը, Սյուզան Շոուն, Պատրիսիա Փլանքեթը, Սալի Էնն Հաուսը և Դերեկ Բոնդը)[23]։ Սեպտեմբերին նա մասնակցեց «Տղան, աղջիկը և հեծանիվը» ֆիլմում (1949), որի ընթացքումում նրա վարձը շաբաթական 30 ֆունտ էր։ Նա ասում է, որ ֆիլմի նկարահանումը վեց ամիս է տևել[24]։
«Իմ քույրը և ես» (1948) ֆիլմում մի փոքր դերից հետո Դորսին հնարաորություն տրվեց խաղալ երկրորդական դեր «Ահա և Հագեթը» (Here Come the Huggetts) (1948) կատակերգական սերիալում, որը հաջորդեց «Տոնական ճամբարին»՝ մարմնավորելով Հագեթների ծույլ զարմուհուն, ով անհանգստություն է առաջացնում, երբ նա գնում է ապրելու ընտանիքի հետ։ Դորսն այնքան լավ ընդունվեց, որ վերադարձավ շարքեր «Քվեարկիր Հագեթի օգտին» (1949) երկրորդ ֆիլմի համար[25] ։ Երկուսն էլ արտադրվել են Բեթի Ի. Բոքսի կողմից, ով ասում էր, որ «Դիանան ամբողջապես իգական սեռի ներկայացուցիչ էր», չնայած դեռահաս լինելուն։ «Նա կնոջ պես էր մտածում, կնոջ պես էր պահում և կնոջ տեսք ուներ»[26] ։Նա նաև նկարահանվել է «Ծղրիդ չէ»( It's Not Cricket) (1949) ֆիլմում[27]։
Հետագայում Դեյվիդ Շիփմանը վիճում էր ասելով, որ երբ Դորսը «երիտասարդ էր շատ զվարճալի էր»։ Նա շատ տպավորիչ կերպով նմանակում էր արական սեռի հանդեպ մոլուցքով տարված դեռահասի, երիտասարդ զարմիկին, ով փնտրում էր լավագույն տղամարդուն հարսանիքի նախաճաշի ժամանակ, գրասենյակի կրտսեր աշխատակցի մասին, որը պատրաստ էր ապտակ ստանալ և սիրավեպել թղթապանակների դարակի ետևում ։ Հենց նա էր իր ֆիլմերի լավագույն մասը»[28]։
Ռենկը Դորսին գլխավոր դերեր տվեց 1949-ի «Ադամանդե քաղաք» ֆիլմում, որը պատմում էր Հարավային Աֆրիկայում 1870 թ.-ի ծաղկող քաղաքի մասին։ Քենթը մերժեց դերը խաղալ, իսկ Դորսը ստանձնեց այն։ Նկարահանումները տեղի են ունեցել 1948 թվականի վերջին և 1949 թվականի սկզբին, երբ Դորսը ընդամենը տասնյոթ տարեկան էր։ Նրան շաբաթական 30 ֆունտ էին վճարում[29]։ Նա ասում է, որ «Կապույտ լամպի» (The Blue Lamp)«Դիանայի» հատվածը գրվել է իր համար, բայց նա կորցրել է այն Փեգի Էվանսին, երբ ռեժիսորը որոշել է, որ նա ուզում է «ամուսնացած կնոջ տիպաժ»։ նա նաև փորձարկեց «Բուժում սիրո դեմ» (The Cure for Love) ֆիլմում գլխավոր դերի համար, բայց պարտվեց Դորա Բրայանին[30]։
Սպասելով «Դայմոնդ Սիթիի» (Diamond City ) դուրս գալուն, Ռանկը Դորսին ուղարկեց Բարբարա Մյուրեյի հետ նկարահանվելու «Կատուն և Կանարին»(The Cat and the Canary) ֆիլմում՝ Վորթինգ քաղաքի՝ Քոննաֆ թատրոնում։ Այնուհետև նա բեմ դուրս եկավ «Լավ երիտասարդը» ( The Good Young Man) ֆիլմում Դիգբի Վուլֆի հետ[31]։
1949 թվականի նոյեմբերին Դորսը պայմանագիր կնքեց էլինգ Ստուդիայի (Ealing Studios) հետ, որը նրան դեր տվեց «Պարասրահում » (Dance Hall)(1950), որպես չորս գլխավոր դերակատար կանանցից մեկը՝ Նատաշա Փերիի, Պետուլա Քլարկի և Ջեյն Հիլթոնի հետ միասին[32]։ Հետագայում Դորսն այն անվանեց «սարսափելի ֆիլմ, որը ես երբևէ նկարահանել եմ ամենասարսափելի ֆիլմերից մեկը», չնայած նա արժանացավ լավ անձնական մեկնաբանությունների[33]։
1950 թվականի փետրվարին նա մասնակցեց «Աշխարհի մարդը» (Man of the World) պիեսին՝ Լայոնել Ջեֆրիսի և Ռոջեր Լիվսիի հետ, բեմադրված Քենեթ Թայնանի կողմից, որը Շեքսպիրի հիշատակին նվիրված թատրոնի բացումն էր։ Այն շատ կարճ տևեց, բայց նա ստացավ բազմաթիվ լավ արձագանքներ և արժանացավ «Թատրոնի աշխարհ» (Theatre World) ամսագրի «Տարվա դերասանուհի» մրցանակին[34]։
Այնուամենայնիվ «Դայմոնդ Սիթին» չարդարացրեց իր սպասելիքները և Ռենկը ունենալով հիմա 18 միլլիոն ֆունտ ստերլինգ (հավասար 570 միլիոն ֆունտ ստերլինգ 2019 թվական) պարտք, փակեց իրենց «Չարմ սքուլը» (Charm School) և Դորսին ավելորդ դարձրեց 1950 թվականի սեպտեմբերին[35][36][37]։ Դեյվիդ Շիփմանը պնդում էր, որ «չնայած Ռենկ կազմակերպությունը գիտեր, թե ինչպես Դորսին համապատասխանեցնի իր «Չարմ սքուլի» (Charm School) ստանդարտներին , նրանք գաղափար չունեին, թե ինչպես վարվել այդպիսի անհատական տաղանդի հետ»[28]։
Դորսը ստացավ գլխավոր կին դերին, աջակցելով Ռոնալդ Շայներին «Որդի աչքով» (Worm's Eye View) (1951) կատակերգությունում, որը 1951 թվականի ամենահայտնի ֆիլմերից մեկն էր Մեծ Բրիտանիայում․ նրա հոնորարը 250 ֆունտ էր։ Նա գլխավոր դեր է խաղացել «Բի-բի-սի» (BBC) հեռուստատեսային «Դեմ առ դեմ» ( Face to Face ) ֆիլմում (1951), այնուհետև նկարահանվել է երկու պիեսում՝ «Միրանդան» (Miranda) Ստրատֆորդում և «Ծնվել է երեկ» (Born Yesterday) Հենլիում։ Նա մասնակցեց « Լեդի Գոդիվան նորից շրջում է»( Lady Godiva Rides Again) ֆիլմում գլխավոր դերի համար, սակայն մերժվեց , քանի որ կարծում էին, որ տղամարդիկ և կանայք նրան դուր չեն գալիս, սակայն նրան երկրորդական դեր են հատկացրել[38]։Ավելի ուշ նա ասաց, որ իր 750 ֆունտ ստեռլինգը օգնեց վերականգնել իր ֆինանսական վիճակը[39]։
Ընկերը լինելով բանտում և հենց նոր իր առաջին աբորտը արած՝ Դորսը հանդիպեց Դենիս Համիլթոն Գիթինսին 1951 թվականի մայիսին, երբ Ռենկի համար նկարահանվում էր « Լեդի Գոդիվան նորից շրջում է» ֆիլմում[8]։ Ֆիլմ, որտեղ չնշվեց Ջոան Քոլինզի և չորս ամսական հղի Ռութ Էլիսի մասնակցությունը[8]։ (Դորսն իրեն համարում էր Լեդի Գոդիվայից հետո Բրիտանիայի միակ սեքս սիմվոլը)[8][40]։ Զույգը ամուսնացավ հինգ շաբաթ հետո Քակսթոնում, 1951 թվականի հուլիսի 3 ին[41][42]։
Ավելի ուշ, այդ ամիս Դորսը նկարվեց Բրիտանական «Վերջին էջը» (The Last Page) (1952) ֆիլմում, ռեժիսոր Թերենս Ֆիշերի կողմից ՝ «Համմեր Ֆիլմի » (Hammer Films) համար՝ պրոդյուսեր Ռոբերտ Լ. Լիպերտի հետ համատեղ։ Նրա վարձը կազմում էր 450 ֆունտ չորս շաբաթվա աշխատանքի համար։ Հաղորդվում է, որ Լիպերտը Դորսին առաջարկել է մեկ նկարով գործարք՝ պայմանով, որ նա բաժանվի Հեմիլթոնից, սակայն Դորսը մերժել է[43]։
Դորսը հաճախ խաղում էր անպատասխան սիրուց տառապողդ կնոջ դերեր, և արդեն 1950- ականներին հայտնի էր, որպես «անգլիացի Մերիլին Մոնրո»[8]։ Հեմիլթոնը նաև անում էր ամեն հնարավորը, որ Դորսը ձեռք բերի սեքս-խորհրդանիշի կենսակերպ՝ համաձայնելով Ռոլս-Ռոյսի (Rolls-Royce) հետ պայմանագիր կնքել, որպեսզի տաբլոիդներում վերնագիր ստեղծվի, որ 20 տարեկանում նա Մեծ Բրիտանիայի ամենաերիտասարդ Ռոլս-Ռոյսի գրանցված սեփականատերն է[8]։
Հեմիլթոնը մեծ ջանքեր գործադրեց՝ առաջ մղելու Դորսի կարիերան և հենց իր եկամուտը կամ ազդեցությունը դրանից[8]։ Նրա մահից հետո ընկերներն ու կենսագիրներն ասել են , որ Հեմիլթոնը Դորսին մատուցել է, որպես սեքսուալ ծառայություն, երբ աշխատանքի է ընդունուել պրոդյուսերներին և գլխավոր դերասաններին, ինչպես հոլիվուդյան «քասթինգ թախտի» պրակտիկան է պարտադրում[8]։
Դորսն աշխատել է Թերի-Թոմասի հետ «Ինչպե՞ս ես դիտում» ( How Do You View? )հեռուստասերիալում՝ 250 ֆունտ ստեռլինգով։ «The Sunday Times-»ը նրան անվանել է «հմայիչ լրացում իր խենթ ընտանիքի համար»[44]։
1951 թվականի դեկտեմբերին մի թերթ գրեց, որ «1952-ի գլամուրի ամենահավանական բրիտանական անունները հավանաբար բրիտանացի Գլինիս Ջոնսն են և գիրուկ Դիանա Դորսը։ Երկուսն էլ գնում են Հոլիվուդ[45]։ Նա երկրորդ առաջարկը ստացավ Բերթ Լանկաստերից՝ գլխավոր դերի համար իր «Նորին Մեծություն Օ'Քիֆ» ում (His Majesty O'Keefe) (1954) ֆիլմում, բայց այս անգամ Հեմիլթոնը մերժեց նրա անունից դերը, նախքան նա նույնիսկ կիմանար առաջարկի մասին։ Արդյունքն այն էր, որ նրա վաղ կարիերան սահմանափակվեց հիմնականում բրիտանական ֆիլմերով։
1952 թվականի ապրիլին Դորսը հայտնվեց բեմական ռեվյուում՝ Ուոլլի Քրիշամի հետ,«Rendezvous», որը ի վերջո հասավ Լոնդոն։ «Վըրայթին» մայիսին հայտնեց, որ նա «միակ նշանակալից ներդրումն է ունեցել» պիեսում, որն շատ կարճ է տևել[46]։ Այնուամենայնիվ, մինչև Հեմիլթոնի ենթակայության տակ անցնելը նա հսկայական հրապարակայնություն ստացավ[47]։Հետագայում Դորսն ասաց, որ այս ակնարկները, բացի Հեմիլթոնի հրապարակայնությունից, օգնեցին զարգացնել նրա կարիերան[48]։ Ավելի ուշ Դորսն ասաց, որ Հեմիլթոնը «ինձ միայն որպես սեքս-խորհրդանիշ էր ներկայացնում, և ոչ որպես դերասանուհի։ Բայց դա ծառայեց իր նպատակին և այն ժամանակ դա զվարճալի էր թվում»[49]։
Հաղորդվում է, որ Լոուրենս Օլիվիեն իրեն առաջարկել է դեր խաղալ «Մուրացկանի օպերայում»( The Beggar's Opera), սակայն Դորսն ասում է, որ մեկնարկի ամսաթիվը անընդհատ փոփոխվում էր։ Փոխարենը նա ընդունեց Բլեքփուլի «Կյանքը Լիոնի հետ» (Life with Lyons) շոուում հանդես գալու առաջարկը՝ շաբաթական 100 ֆունտ երեք ամսվա համար[50][51] ։ «Թայմս» ամսագիրը գրում է երեքշաբթի՝ 1953թ. հուլիսի 28-ին (էջ 2), որ Դիանան (իր ամուսնացած անունով՝ Դիանա Մերի Գիթինս) ամբողջությամբ հեռացվել է պաշտոնից այն բանից հետո, երբ դատապարտվել է Բլեքփուլում ընկերների բնակարանից մի քանի շիշ լիկյոր գողանալու համար։
Դորսի կինոկարիերան սկսեց բարելավվել, երբ նրան նկարահանեցին «Իմ կնոջ կացարանը» ( My Wife's Lodger) (1952 թ.) ֆիլմում, որի ռեժիսորը Մորիս Էլվին էր։ Էլվին նրան փոքր դեր է տվել մեկ այլ ցածր բյուջետային կատակերգությունում, որը կոչվում է «Մեծ խաղը»( The Great Game) (1953), որը նկարահանվել է Ադելֆի Ֆիլմի կողմից։
1952 թվականի դեկտեմբերին Դորսը բեմ դուրս եկավ «Մնում է տեսնել» (It Remains to be seen) ֆիլմում, որն ընդամենը յոթ ներկայացում ունեցավ[52]։ «Օբզերվեր» (The Observer) գրում է «հիացնում է պատրաստակամությունը»[53]։ «Դեյլի Տելեգրաֆը» գրել է, որ նա «շիկահերությունը հասցնում է իր գագաթնակետին, աշխատում է իսկապես քրտնաջան և նույնքան գեղեցիկ է, որքան մի փոքրիկ բարեսիրտ փողոցային»[54]։
1953 թվականի մարտին Դորսը ելույթ ունեցավ Գլազգոյի կաբարեում։ «Վըրայթի»–ն գրում է նա ցույց տվեց «անձնական գործողությունների փոքր կարողություն»[55]։ Նա սկսեց հյուրախաղերով հանդես գալ էստրադային երգով և իր կարիերայի ընթացքում այսպիսի բաներով էր զբաղվում։
Ադելֆիները տպավորված էին Դորսից՝ 1953 թվականի փետրվարին հայտարարելով, որ գնել են հանրաճանաչ պիեսի ֆիլմի իրավունքները, «Իսկապես անհրաժեշտ է ձեր մեղրամիսը» (Is Your Honeymoon Really Necessary?): (1953) որպես մեքենա Դորսի համար; այն առաքվել է Էլվիի կողմից ապրիլին[56]։ Նրա վարձը կազմում էր 1000 ֆունտ չորս շաբաթվա աշխատանքի համար[57] : Նրան նույն վարձատրությունը տրվել է Ֆրենկ Ռենդլի մասնակցությամբ մեկ այլ կատակերգության համար՝ «Մեծ կյանք է» (1953 թ.):
Դորսը «Համերի» համար խաղաց «Սուրբերի վերադարձը» (The Saint's Return) (1954) ֆիլմում[58]։ 1953 թվականի սեպտեմբերին այդ ֆիլմի պրոդյուսերը՝ Ջուլիան Լեսերը, հայտարարեց, որ հնարավորություն ունի Դորսի ծառայությունների դիմաց ևս երկու ֆիլմ առաջարկել[59]։
Դորսի կարիերան վերելք ապրեց հիմնականում այն ժամանակ, երբ նկարահանվեց, տանելով երկրորդ պլանի դերը բանտային դրամայում՝ «Թույլն ու չարը» (The Weak and the Wicked) (1954), ռեժիսոր Ջ. Լի Թոմփսոնը, Գլինիս Ջոնսի հետ միասին։ Նա ֆիլմը նկարահանեց 1953 թվականի օգոստոսին, ընդամենը մի քանի շաբաթ այն բանից հետո, երբ իրական կյանքում դատապարտվել էր ընկերոջ տնից ալկոհոլ գողանալու համար[60][61] ։Այս փուլում նա տարեկան վաստակում էր 12000 ֆունտ ստեռլինգ[62]։ Երբ ֆիլմը դուրս եկավ, շատ մեծ արձագանք ստացավ Բրիտանիայում և Դորսին արժանացրեց մի քանի հիանալի մեկնաբանությունների։
1953 թվականին նա խաղացել է Ալադինը՝ որպես Սուրբ Ծննդյան մնջախաղ, և հեռուստատեսությամբ նկարահանվել է «Գեղեցիկ վայր» ում (The Lovely Place) Ռեյնգոլդ թատրոնի համար[63]։1954թ.-ի ապրիլին նա ասաց. «Ես հիմա ընտրում և ընտրում եմ իմ մասերը։ 1954 թվականի ապրիլին նա ասաց. «Հիմա ես եմ ընտրում իմ դերերը։ Դա չի նշանակում, որ ես սպասում եմ կատարյալ դերի, բայց ես զզվել եմ սեքսուալ ջրահարս լինելուց»[64]։
1954 թվականին Համիլթոնը գաղափար ուներ 3D-ի նոր տպագրված տեխնոլոգիան օգտագործելու մասին։ Նա ներգրավեց լուսանկարիչ Հորաս Ռոյին, որպեսզի նկարահանի Դորսի մի շարք մերկ և կիսամերկ լուսանկարներ, որոնք Համիլթոնը հետագայում հրապարակել էր երկու ձևով. կիսամերկ նկարները թողարկվել են որպես «Դիանա Դորս 3D. վերջնական բրիտանական սեքս-խորհրդանիշը» հավաքածու, որը վաճառվել է 3D ակնոցի հետ միասին. Ամբողջովին մերկ փորձնական նկարահանված լուսանկարները դարձան Ռոյեի «Լոնդոնյան մոդելներ» գրքույկի մի մասը (1954)[8][65]։Ոստիկանությունը մեղադրանք է առաջադրել՝ պնդելով, որ գրքերը անպարկեշտ են, սակայն դատարանը վճռել է հակառակը[66]։
Ադելֆին նրան ետ կանչեց «Միսս թուլիփը մնում է գիշերը» (Miss Tulip Stays the Night) (1955) ֆիլմի համար՝ 1500 ֆունտ ստեռլինգով։ Այնուհետև նա խաղաց գլխավոր դերերից մեկը «Երեխա երկու փարթինգների համար» (A Kid for Two Farthings ) (1955) ֆիլմում, որը նկարահանվել է Քերոլ Ռիդի կողմից 1954 թվականի կեսերին Ալեքս Կորդայի համար, վճարվել է 1700 ֆունտ ստեռլինգ։ Ֆիլմը 1955 թվականի ամենահայտնինորից մեկն էր Բրիտանիայում[67]։Դորսին առաջարկեցին գլխավոր կին դերակատար Թոմսոնի «Այնքան ժամանակ, որքան նրանք երջանիկ են» ( As Long as They're Happy)(1955) Ջեք Բյուքենենի հետ, բայց չկարողացավ ընդունել. նա համաձայնվեց հյուրի դերում խաղալ օրական 200 ֆունտ ստեռլինգով[68]։
1954 թվականի հոկտեմբերին խորհրդարանում հարցեր տրվեցին այն մասին, թե ինչու նրան թույլ տվեցին պահանջել իր կզաքիս վերարկուն հարկային նվազեցման դիմաց[69]։
Հաղորդվում է, որ 1954 թվականի դեկտեմբերին նա մերժել է 100,000 ֆունտ ստերլինգ արժողությամբ յոթ տարվա պայմանագիր Ռենկի հետ (2019 թվականին 2,62 միլիոն ֆունտ ստերլինգին համարժեք), քանի որ նա կարողանում էր ավելի շատ ազատ աշխատել[70]։ Նա ստորագրեց երեք նկարների պայմանագիր Ռենկի հետ՝ 15,000 ֆունտ ստերլինգով (համարժեք է £394,000-ին 2019 թվականին)[71]։ Դրանցից առաջինը «Փողի արժեքը» էր (Value for Money) (1955 թ.) ռեժիսոր Քեն Անակինի համար, որը խաղում էր Ջոն Գրեգսոնի հետ, նկարահանված 1955 թվականի սկզբին[65], և «Դեյզի անունով Կոկորդիլոսը» (An Alligator Named Daisy) (1955), ռեժիսոր Թոմփսոնը, նույնպես ի Ռենկ համար, Դոնալդ Սինդենի գլխավոր դերակատարմամբ[72]։
Նրա ֆիլմերի հաջողությունը, մասնավորապես «Երեխա երկու փարթինգների համար» (A Kid for Two Farthings ) հանգեցրեց նրան, որ բրիտանացի ցուցադրողները նրան քվեարկեցին որպես իններորդ ամենահայտնի բրիտանացի աստղը տոմսարկղում 1955 թվականին՝ միակ կին աստղը լավագույն տասնյակում։ Նա դասվել է Դիրկ Բոգարդից, Ջոն Միլսից, Նորման Ուիզդոմից, Ալասթեր Սիմից, Քենեթ Մորից, Ջեք Հոքինսից, Ռիչարդ Թոդից և Մայքլ Ռեդգրեյվից հետո, իսկ Ալեք Գինեսից առաջ[73]։ 1955 թվականի նոյեմբերին մամուլը նրան քննադատեց թագավորական ընտանիքի անդամների հետ հանդիպման ժամանակ իր չափից դուրս բաց դեկոլտեի համար[74]։
Դորսը Թոմփսոնի հետ նկարահանեց չորրորդ ֆիլմը՝ «Հանձնվելով գիշերին» (Yield to the Night ) (1956), նկարահանվել 1955-ի վերջին։ Դա քրեական դրամա էր, որտեղ Դորսը խաղում էր Ռութ Էլիսի նման դեր։ Նա ստացել է իր կարիերայի լավագույն ակնարկներից մի քանիսը[75]։ Նա ճանաչում է ստացել 1956 թվականին Կաննի կինոփառատոնում[76]։
Նա մերժել է Ռենկի «Մեծ փողեր» (The Big Money) ֆիլմի կին գլխավոր դերը։ Երբ իրեն առաջարկեցին այդ դերը, նա մերժեց մեկնաբանելով՝
Եթե սա է լավագույնը, որ դուք կարող եք առաջարկել, ապա ես բավականին զարմացած եմ …Նրանք դեռ մտածում են, որ ես միայն լավ եմ խաղում հիմար շիկահեր դերերը, որ խաղացել եմ հինգ տարի առաջ, կարծում էի, որ բոլորն արդեն ինձ տեսել են ուրիշ կողմերից[77]։
Հետագայում ավելացրեց․
«Հանձնվելով գիշերին» (Yield to the Night ) ֆիլմում նկարվելուց հետո [ամբողջ հրապարակայնությունը] մի քիչ թթվեց։ Պետք էր դադար, որպեսզի ինձ հնարավորություն տրվեր դառնալ լուրջ դերասանուհի[78]։
Դորսի ելույթները գրավեցին Հոլիվուդին։ 1956 թվականի փետրվարին նա նկարահանվել է Անգլիայում նկարահանված հատուկ հեռուստատեսային «Բոբ հոփ» (Bob Hope)ում[79]։
1956 թվականի մայիսին նա պայմանագիր ստորագրեց ՌՔՕ– ի հետ, միանալով Ջորջ Գոբելին «Ես ամուսնացա կնոջ հետ» (I Married a Woman) ֆիլմում[80]։ Նա հեռացավ Սաութհեմփթոնից Եղիսաբեթ թագուհու նավով Նյու Յորք, ապա Հոլիվուդ[81]։ Նա ասաց․
Ես հուսով եմ, որ կվայելեմ, կպահպանեմ զվարճանքի զգացողությունը և լավ աշխատանք կկատարեմ։ Ինձանից պահանջվեց 10 տարի տքնաջան աշխատանք՝ վատ ստացված նկարներում, ռեվյուներում, ուղիղ ներկայացումներում և հյուրախաղերով՝ աստղ դառնալու համար, և ես մտադիր չեմ թույլ տալ, որ Հոլիվուդն ինձ ստիպի, մազերս կտրել, փոխել իմ ոճը կամ անհատականությունը[82]։
1956 թվականի հուլիսին Դորսը, իր «Թրեժեր Փիքչըրս» ընկերության միջոցով, պայմանագիր ստորագրեց ՌՔՕ– ի հետ ևս ե րեք ֆիլմ նկարահանելու համար, որոնցից առաջինը պետք է լինի «Անբարո կինը» (The Unholy Wife) (1957) Ռոդ Սթայգերի հետ, որի նկարահանումները սկսվեցին սեպտեմբերին։ Նրա հոնորարը կազմում էր $75,000 (համարժեք $580,000-ին 2021 թվականին), իսկ մյուս ֆիլմերը բարձրացան շուրջ $25,000-ով[83]։ Հաղորդվում է, որ Դորսը սիրավեպ է ունեցել Ռոդ Սթայգերի հետ «Անբարո կինը» ֆիլմի նկարահանումների ժամանակ։ 1956 թվականի հոկտեմբերին Հեմիլթոնը սիրավեպ սկսեց Ռայմոնդի հետ «Mr. Teasy-Weasy» Բեսսոնի կնոջ հետ՝ Լոնդոնում։ Նոյեմբերին Դորսը հայտարարեց, որ ինքը և Հեմիլթոնը բաժանվում են[84]։ Ավելի ուշ Դորսն ասաց. «Նրանք նորից փորձեցին ինձ տեղափոխել խցիկի մեջ Հոլիվուդում...բայց [ֆիլմը] լավը չէր։ Նրանք այն վատ մոնտաժեցին»[49]։
Ուիլյամ Դոզյեն ՌՔՕ– ից հայտարարեց, որ Դորսը Էդդի Ֆիշերի հետ նկարահանվելու է «Շիկահերները նախընտրում են ջենտլմեններին» (Blondes Prefer Gentlemen )ֆիլմում, սակայն ֆիլմը այդպես էլ չնկարահանվեց[85]։1956 թվականի օգոստոսին նա հայտարարեց, որ պայմանագիր է կնքել մեկ նկարով Բոբ Հոուփ ֆիլմում նկարահանվելու համար[86]։ Սա երբեք տեղի չունեցավ. ոչ էլ այն նախագիծը՝ Ռոբերտ Օլդրիչը հայտարարեց, որ ցանկանում է Դորսի և Փոլ Դուգլասի հետ ստեղծել «UA, Potluck for Pomeroy»-ում[87]։
Հոլիվուդյան սյունակում Հեդդա Հոփերի և Լուելա Փարսոնսի հետ ծանոթանալուց հետո, հարցազրույցներ են կազմակերպվել նրա ընկերուհու՝ հայտնի վարսավիրի տանը։ Թիզի-Ուիզին, ով ուներ իսպանական ոճով վիլլա Սանսեթ Բուլվարի մոտ, որը նախկինում պատկանել է Մառլեն Դիտրիխին[88]։ Հոդվածների հրապարակմանը զուգընթաց՝ Հեմիլթոնը և Ռեյմոնդը կազմակերպեցին հոլիվուդյան խնջույք Ռեյմոնդի տանը 1956 թվականի օգոստոսին, հյուրերի ցուցակով, որը ներառում էր Դորիս Դեյին, Էդդի Ֆիշերի , Զսա Զսա Գաբորին, Լիբերաչեին, Լանա Թըրներին, Ջինջեր Ռոջերսին և Ջոնը Ուեյնին։ 30 րոպե անց, երբ Ռեյմոնդի լողավազանի կողքին հերթ էին կանգնել իր ԱՄՆ գործակալ Լուի Շուրի և նրա զգեստների դիզայներ Հովարդ Շաուպի հետ, չորսն էլ, ներառյալ Դորսին ու Հեմիլթոնին, հրեցին լողավազան և այդ բանից հետո, երեկույթի ամբոխը և լուսանկարիչները միայն նրանց էին հետևում։ Հեմիլթոնը դուրս եկավ լողավազանից և հարվածեց առաջին լուսանկարչին, նախքան նրան կկանգնեցնեին։ «Նացիոնալ Ինքուայըր»ի (National Enquirer) վերնագրերում գրված է. «Միսս Դորս գնա տուն, և պարոն Դորսին քեզ հետ վերցրու»։ Բացասական գովազդի պատճառով զույգը չկարողացավ գնել Լանա Թըրների տունը՝ բնակություն հաստատելով Քոլդուոթեր Կանյոյում վարձակալած անշարժ գույքում[8][89]։
Նա պետք է նկարահանվեր երեք ֆիլմերում՝ արտադրված Աննա Նիգըլի կողմից, որոնցից առաջինը Ֆրենկի Վոնի հետ միասին կոչվում էր «Չուգունէ ափ» (The Cast Iron Shorehe Cast Iron Shore)։ Այնուամենայնիվ, Դորսը դուրս եկավ սեպտեմբերին[90]։ Հոկտեմբերին Դորսը կրկին հայտնվեց Բոբ Հոփի շոուում։ Նյու Յորք Թայմսը ասում է, որ նա «զգալի բեմական ներկայություն է ցուցաբերել։ Աղջիկը կարող է կառավարել իր տողերը»[91]։ Հեդդա Հոփփերը մոտավորապես հենց այս ժամանակ հայտնեց, որ Դորսը փոխարինել է իր գործակալին, «և նրա ժողովրդականությունը նվազում է նույնիսկ մինչև իր առաջին ֆիլմի ցուցադրությունը»։ Հոփերը նաև ասաց, որ Դորսի հոնորարը բրիտանական ֆիլմերի համար այժմ կազմում է 40,000 դոլար՝ 20,000 դոլարի փոխարեն[92]։ Նոյեմբերին Դորսը, վերադառնալով Լոնդոն, հայտարարեց, որ ինքը և Հեմիլթոնը բաժանվել են, վերջինս մեղադրելով Սթայգերին[93]։
Անգլիայում նա նկարահանվեց «Երկար ճանապարհ» (The Long Haul) (1957) ֆիլմում Կոլումբիայի համար Վիկտոր Մատյույի հետ, որը նկարահանվել է 1957 թվականի փետրվարին[94]։ «Երկար ճանապարհը» (The Long Haul) նկարահանելիս Դորսը հարաբերություններ սկսեց դերասան Վիկտոր Մեյթուրի կասկադյորի՝ Թոմի Յերդայի հետ։ Հաղորդվում է, որ սիրավեպի մասին մանրամասները մամուլում հայտնվել են Յերդայի կողմից[95]։
Գերդ Օսվալդը ցանկանում էր նրան տեսնել «Շիկահերը» (The Blonde) ֆիլմում[96]։ 1957 թվականի հոկտոմբերին Հեդդա Հոփփերը հաղորդեց, որ Դորսը մտադրված է ևս երկու ֆիլմում նկարվի, ՌՔՕ–ի պայմանագրի ներքո, բայց Հոփփերը ենթադրում էր, որ Դորսը դա միայն անում էր Դիքսիին նմանվելու համար[97]։
Նա գնաց Իտալիա՝ Վիտտորիո Գասմանի հետ ֆրանս-իտալական «Սիրո մասնագետ» ( The Love Specialist) (1957) ֆիլմում ամերիկացու դեր խաղալու։ Դորսը շարունակեց իր գործը, նկարվելով «Մեղմորեն քայլիր անծանոթ» (Tread Softly Stranger) (1958) ֆիլմում, որը նկարահանվել է Գորդոն Փերիի համար Ջորջ Բեյքերի հետ միասին։ Ավելի ուշ նա ասաց, որ 1957 թվականին նկարահանված իր երեք ֆիլմերը նրան 27,000 ֆունտ ստեռլինգ բերեցին[71]։
Նա և Գասմանը պետք է վերամիավորվեին «Տարօրինակ արձակուրդը» ֆիլմում (Strange Holiday), բայց դա չհաջողվեց[98]։ Նա մարմնավաճառի դեր էր խաղում «ամոթի անձնագիր» Passport to Shame ֆիլմի մեջ (1958)։ 1958 թվականի օգոստոսին նա հայտնել է, որ իրեն կողոպտել են 11000 ֆունտ ստեռլինգ[99]։ Նա մի շարք գովազդներ արեց, որոնց համար ենթադրվում էր, որ նա վաստակել է 25000 ֆունտ[100]։
Դորսի ՌՔՕ–ի ֆիլմերը հաջողության չհասան, և ՌՔՕ-ն ընտրեց չնկարահանել մյուս երկու ֆիլմերը։ 1958-ի դեկտեմբերին ՌՔՕ-ն խզեց իր պայմանագիրը Դորսի հետ՝ պնդելով, որ նա «դարձել է խայտառակության, անհեթեթության, վատ կամքի և ծաղրի առարկա»։ Դորսը դատի է տվել ստուդիային՝ 1,250,000 դոլար վնասի փոխհատուցումով[83] ։ 1960թ. հուլիսին նա վճարեց 200000 դոլար[101]։
Ջոզեֆ Կաուֆմանը հայտարարեց, որ ցանկանում է ֆիլմ նկարահանել նրա մասնակցությամբ, որը կոչվում է «Stopover», բայց այն այդպես էլ չնկարահանվեց։ 1959 թվականի մայիսին նա ասաց, որ ցանկանում է հեռանալ դերասանությունից և կենտրոնանալ իր այլ հետաքրքրությունների վրա, ներառյալ շամպունի գործարանը[102][103]։ Նա նկարահանվել է «Առեղծվածի բույրը» (Scent of Mystery) ֆիլմում,որը տեղի է ունեցել Իսպանիայում։
1958 թվականին Համիլթոնից վերջնական բաժանվելուց հետո Դորսը հայտնաբերեց, որ իր Դիանա Դորս ԼԹԴ ընկերությունը լուրջ պարտքերի մեջ է։ Հեմիլթոնը ընկերությունն ուղղորդել էր դեպի իր կնոջը հանրայնացնելու և ինքն իրեն օգնելու, հարկերի գերվճարները և ֆինանսական կայունություն հաստատելու երկակի նպատակի[104]։
Հեմիլթոնի կողմից ստիպված լինելով ստորագրել իր ողջ ունեցվածքը նրանց բաժանման մասին, և գումարի կարիք ունենալով ամուսնալուծության փաստաբաններին և նրանց հաշվապահներին վճարելու համար, նա համաձայնել է գործակալ Ջոզեֆ Քոլլինսի առաջարկին` ձեռնարկել թատրոնի վրա հիմնված կաբարե շրջագայություն «Դիանա Դորս շոու».
1958 թվականի հուլիսին Դորսը Քովենթրիի կաբարեներից մեկում օրինագծի գլխավոր ակտն էր՝ շաբաթական 2500 ֆունտ ստեռլինգ վճարելով[105]։
Երդայը նրանց առաջարկեց վարձել կատակերգու Դիկի Դոուսոնին, ով հետագայում հայտնի դարձավ որպես Ռիչարդ Դոուսոն։ Հետագայում Դոուսոնը գրեց շոուի սցենարը և գրեց նյութի մեծ մասը։ Դորսը հարաբերություններ սկսեց Դոուսոնի հետ և ավարտեց հարաբերությունները Երդայի հետ, որը հետագայում դատարկեց իր դրամարկղը Harrods-ում 18000 ֆունտ ստեռլինգով և վաճառեց իր պատմությունը լրատվամիջոցներին[8]։ Սա բացասական հրապարակայնություն բերեց շոուին, բայց հանդիսատեսի թիվը մնաց բարձր, ինչը Դորսին լրացուցիչ ժամանակ տվեց բացատրելու իր գործերը իր կանխիկ պահումների վերաբերյալ Հետագա Ներքին եկամուտների հետաքննությանը[104]։ 1959 թվականին Հեմիլթոնը մահացավ, և Դորսն ամուսնացավ Դոուսոնի հետ Նյու Յորքում, երբ ելույթ էր ունենում Սթիվ Ալենի շոուում։ «Դիանա Դորսի շոուն» պատվիրվել է երկու ստուդիայի վրա հիմնված հեռուստասերիալների համար ITV-ում[8]։ 1959 թվականին «Վըրայթին» գրում է Սաբրինան «Բրիտանացի Դիանա Դորսի համար նույնն է Ջեյն Մենսֆիլդը Մերլին Մոնրոյի համար»[106]։
1960 թվականին հայտարարվեց, որ Դորսն ու Դոուսոնը ֆիլմ կնկարահանեն «Grab Me a Gondola» բեմական շոուի մասին, բայց դա այդպես էլ չեղավ[107]։
«Ֆիլմինկ» (Filmink) ամսագիրը ասում է, որ «բրիտանական արժանապատիվ դերեր չեն ակնկալվում» այս շրջանում։ «Ռենկ կազմակերպությունը, որը կարող էր օգտագործել Դորսին այս ժամանակաշրջանում, թվում էր, թե հետաքրքրված չէր։ Ոչ էլ «Համմեր Ֆիլմը», ովքեր համաշխարհային հաջողություն էին ունենում իրենց սարսափ ֆիլմերով։ Թերևս ամենից շատ հիասթափեցնողը Դորսի համար, Ջ. Լի Թոմփսոնը, ով նրան տվել էր երկու լավագույն հնարավորությունները, նկարահանեցին մի շարք ֆիլմեր, որտեղ ներկայացված էին այն հատվածները, որոնք Դորսը կարող էր խաղալ, բայց որոնք, ինչ-ինչ պատճառներով, օգտագործվեցին այլ դերասանների կողմից»[9]։
1960 թվականի փետրվարին իր առաջնեկի ծնունդից հետո և ցանկանալով մնալ Միացյալ Նահանգներում Դոուսոնի հետ՝ Դորսը կաբարեի պայմանագիր կնքեց՝ գլխավորելու Լաս Վեգասի «Դունս» հյուրանոցում և խաղատանը[8]։ 1960թ. սեպտեմբերին նա Կիրո-ում կաբարե կատարեց, որը «Վըրայթիի» կարծիքով «բավականին հաճելի էր»։
Նա նկարահանվել է որոշ ամերիկյան ֆիլմերում։ «Կրկնակի» (On the Double) (1961), Դենի Քեյ կատակերգություն, և «The Big Bankroll» (1962), քրեական ֆիլմ, որը նաև հայտնի է որպես «Մռնչող 20-ականների արքա. Առնոլդ Ռոթշտայնի պատմությունը»։ Նա նաև վաճառել է իր հուշերը «News of the World»ին 140,000 դոլարով[108]։ Ավելի ուշ նա պնդեց, որ հրաժարվել է «Շաբաթ գիշեր» և «Կիրակի առավոտ» ֆիլմերում դերից[37]։ Նա պետք է նկարահանվեր «Կանանց տղամարդը» (The Ladies' Man) ֆիլմում Ջերի Լյուիսի հետ, բայց վերջին պահին հեռացվեց աշխատանքից։
1961 թվականի ամռանը Դորսը նկարահանեց «The Sorcerer's Apprentice»-ը՝ հիմնված Ռոբերտ Բլոխի պատմության վրա, «Alfred Hitchcock Presents»-ի համար։ Դրվագն այնքան սարսափելի էր, որ տասնամյակներ շարունակ ճնշել էր հանրությանը։
Դորսը վերադարձավ Բրիտանիա։ 1961 թվականին նա հազիվ է փրկվել մահից Ռեյսբերիում Գայ Ֆոքսի գիշերային երեկույթի ժամանակ, որտեղ պատահաբար հրավառություն է բռնկվել ներսում։ Տունը ավերվել է, երեք մարդ մահացել է հրդեհից, ևս մեկը մահացու սրտի կաթված է ստացել, իսկ Դորսը պատուհանից փախչելիս թեթև վնասվածքներ է ստացել[109][110]։
Նա հայտնվեց «Միսս Գիբբոնսի տղաները» (Mrs. Gibbons' Boys) (1962), «Ուեսթ 11» (West 11 ) (1963), «Կեղծված ոստիկանը» (The Counterfeit Constable) (1964) և «Սենդվիչ մարդը» ( The Sandwich Man) (1966) ֆիլմերում։
1960-ականների սկզբին նա ապրում էր Լոս Անջելեսում[111]։ Այնտեղ նա նկարահանվել է Բերքի օրենքը և «Տասնմեկերորդ ժամը» սերիալների դրվագներում, ինչպես նաև նկարահանվել է «Ալֆրեդ Հիչքոքի ժամ»-ի 1963 թվականի դրվագում՝ «Փախիր կործանումից» վերնագրով, որի գլխավոր դերակատարն է Ջոն Գևինը, ինչպես նաև բրիտանական Straightaway and Armchair Theatre-ի մի դրվագ։
Նա շրջագայել է Ավստրալիայով 1963 թվականին։ Մինչ այնտեղ նա ասաց, որ 1956 թվականը «իմ ամենահիշարժան տարին էր, և դու երբեք չես կարող ասել, թե արդյոք նորից կանես։ Դա այն է, ինչ շոու բիզնեսը դարձնում է այդքան հետաքրքրաշարժ, երբեք չես կարող ասել»[112]։
Դորսը ամուսնալուծվեց Դոուսոնից 1966 թվականին և վերադարձավ Մեծ Բրիտանիա՝ աշխատանք գտնելու նպատակով՝ թողնելով իր երկու որդիներին[113]։ Նա վերսկսել է կաբարեի աշխատանքը իր դաշնակահար և երաժշտական ղեկավար Դեննի Թերմերի հետ, և այնուհետև ստացել է սնանկության թերթիկ։ Քանի որ նրա հայտնիությունը անկում ապրեմ, այս անգամ նա շրջում էր աշխատող տղամարդկանց ակումբներով և ավելի փոքր վայրերով[8]։
1968 թվականի հունիսին նա հայտնեց, որ պարտք է 53,000 ֆունտ ստեռլինգ, որից 48,000 ֆունտ ստեռլինգը բաժին է ընկնում Ներքին եկամուտներին, և ունի 200 ֆունտ ստեռլինգից մի փոքր ավելի ակտիվներ[114]։ 1968 թվականի հոկտեմբերին նա հայտարարեց սնանկության մասին[115]։
Դորսի կինոկարիերան այժմ խիստ երկրորդական դերեր էր. «Վտանգավոր ճանապարհ» (Danger Route) (1967); «Խելագարված» (Berserk!) (1967), Ջոան Քրոուֆորդի հետ, Hammerhead (1968); «Baby Love» (1968);«Deep End» (1970); և «There's a Girl in My Soup» (1970): Նա վերադարձավ Ուեսթ Էնդ 1970 թվականին 17 տարվա մեջ առաջին անգամ՝ «Երեք ամիս անցած» պիեսում[37][116]։
Դորսը գլխավոր դերը խաղացել է «Քուինիի ամրոցը» (Queenie's Castle) (1970–72) սիթքոմում, որը տեւել է երեք սերիա։ Ավելի քիչ տարածված էր հաջորդը՝ «Մեր բոլոր շաբաթները» (All Our Saturdays) (1973): Այս ժամանակահատվածում նա հայտնվեց «ՄԵղրի համը»-ի (A Taste of Honey) (1971) հեռուստատեսային ադապտացիայի մեջ և Z Cars, Dixon of Dock Green, Just William, The Sweeney, Hammer House of Horror և Shoestring սերիալների դրվագներում։
Դորսի կինոաշխատանքները ներառում էին Հաննի Քոլդեր (1971); The Pied Piper (1972); «Զարմանալի պարոն Բլանդենը» (1972); «Շվեդական վայրի կատուներ» (1972); «Ոչինչ, քան գիշերը» (1972); «Արյան թատրոն» (1973); «Steptoe and Son Ride Again» (1973); «Գերեզմանից այն կողմ» (1973); և «Craze» (1974)[117]:
1970-ականների կեսերին նա դարձավ սեքս-կատակերգությունների մեծ պահանջարկ՝ «Սիրահարված կաթնասունը» (1975), «Քնելու ժամանակ Ռոզիի հետ» (1975 թ.), «Ի՞նչ տեսավ շվեդական սպասավորը» (1975), «Երեքը բոլորի համար» (1976 թ.), «Տաքսու վարորդի արկածները»։ (1976), Keep It Up Downstairs (1976), «Adventures of A Private Eye» (1977) և «Confessions from the David Galaxy Affair»(1979):
1974 թվականին նա բեմ է դուրս եկել Oedipus Rex-ի բեմադրության մեջ[118][119]։
1977 թվականին նա հաղթեց դատական պայքարում, որպեսզի Վուլֆ Ռիլային թույլ չտա Ռիլլայի հետ ունեցած հարցազրույցների հիման վրա կենսագրություն գրել[120]։
Մինչև 1970-ականների վերջին «News of the World»-ում և տպագիր այլ լրատվամիջոցների վերնագրեր դառնալը` շնորհիվ իր մեծահասակների համարկուսակցություններին, հետագա տարիներին Դորսի կարգավիճակը սկսեց վերածնվել։
1979 թվականին Ավստրալիա կատարած շրջագայության ժամանակ նա ասաց. «Ես կարծում էի, որ կյանքը սկսվում է 40 տարեկանից, դա շատ ծիծաղելի է։ Բայց ես գիտեմ, թե ինչի հետ կարող եմ համակերպվել. Ես փափկեցի։ Ես տնային մարդ եմ, չնայած չեմ սպասում, որ մարդիկ հավատան դրան»[121]։
Թեև նրա կինոաշխատանքները հիմնականում բաղկացած էին սեքս-կատակերգություններից, նրա հայտնիությունը բարձրացավ հեռուստատեսային աշխատանքի շնորհիվ, որտեղ նրա սրամտությունը, խելքը և գրավիչ միակողմանիությունը զարգացան, երբ կաբարեի կատարողը գրավեց հեռուստադիտողներին։ Նա դարձավ Ջոկերս Վայլդի, Բլանկետի Բլենկի և «Celebrity Squares»-ի մշտական հաղորդավարը և եղել է BBC Radio 2-ի «The Law Game»-ի մշտական հյուրը։ Նա նաև կրկնվող դեր է ունեցել «Երկու Ռոնին» (The Two Ronnies) 1980 թվականին[122]։ Հանրաճանաչ «չաթ-շոուի» հյուր, մի ամբողջ շոու՝ «Ռասել Հարթի. Դորսի հետ տանը», եկավ իր տան լողավազանի սենյակից՝ «Orchard Manor»-ից:[120] Ավելի երիտասարդ երաժիշտ արտիստները ներգրավեցին նրա անձին, որը առաջացավ 1981 թվականին «Ադամ և մրջյուններ»( Adam and the Ants) «Արքայազն հմայիչ» ( Prince Charming) երաժշտական տեսահոլովակից հետո, որտեղ նա մարմնավորում էր փերի կնքամորը՝ Ադամ Անտի դիմաց, ով մարմնավորում էր տղամարդ Մոխրոտի կերպարին[123]։
Դորսի մյուս վերջին ելույթները եղել են BBC-ի հեռուստատեսային ադապտացիան «Բժիշկ Ջեքիլը և պրն. Հայդ» (Dr. Jekyll and Mr. Hyde ) (1980), « Տիմոն Աթենքից» (Timon of Athens) (1981), «Դիկ Տուրպին» (Dick Turpin) (1981) և«Cannon and Ball» (1981)[124]:
Իր կյանքի պատմությունը դրամական հոսքի վերածելով հարցազրույցների և տաբլոիդային պատմությունների արտահոսքի միջոցով, ինչպես շատ հայտնի մարդիկ իրենց հետագա կարիերայում, նա դիմեց ինքնակենսագրությանը` թոշակի համար կանխիկ գումար ստեղծելու դիմաց։ 1960 թվականին նա գրել և հրատարակել է «Swingin' Doors»-ը, իսկ 1978-1984 թվականներին նա հրատարակել է չորս ինքնակենսագրական գիրք իր անունով․ Միայն մեծահասակների համար, փակ դռների հետևում, Դիանայի դռներ և տղամարդիկ Ա–ից մինչև Զ( A. to Z.)։
Դիանա Դորսը երկու անգամ դարձել է «Սա քո կյանքն է» (This Is Your Life) ֆիլմի թեման՝ 1957 թվականի ապրիլին, երբ նա անակնկալիեկավ Էյմոն Էնդրյուսի կողմից BBC հեռուստատեսային թատրոնում և 1982 թվականի հոկտեմբերին, երբ Էնդրյուսը զարմացրեց նրան Լոնդոնի Ռոյալթի թատրոնում։
Քաղցկեղի բուժման առաջին փուլն անցնելուց հետո, 1980-ականների սկզբին Դորսի ավազի ժամացույցի նման կազմվածքը դարձել էր ավելի հաստ, և նա այդ խնդրին անդրադարձավ՝ համատեղ գրելով դիետիկ գիրք և ստեղծելով դիետիկ և վարժությունների տեսաերիզ[125]։
Դա հանգեցրեց նրան, որ նա 1983 թվականի ամռանը աշխատեց TV-am-ում, ITV-ի նախաճաշի ստուդիայում , կանոնավոր մի հատվածում, որը կենտրոնանում էր դիետայի և սննդի վրա, որը հետագայում վերածվեց «հոգեվարքի մորաքրոջ» հատվածի։ Այնուամենայնիվ, քանի որ քաղցկեղի բուժումը կրկին իր ազդեցությունը թողեց, նրա հայտնվելն ավելի հազվադեպ դարձավ[126]։ Նա դատի է տվել շոուն երկրպագուների նամակները իրենից թաքցնելու համար։
Նրա վերջին հրապարակային ելքը եղել է կաբարեում «Harpoon Louie's»-ում, Արևմտյան Լոնդոն, 1984 թվականի ապրիլի 15-ին, որտեղ նա բավականին թույլ տեսք ուներ, բայց կանգնած մնաց իր ամբողջ նկարահանման ընթացքում։ Նրա վերջին (հետմահու) ֆիլմում հայտնվելը եղել է «Steaming» ֆիլմում(1985)[127][128]։
Dors-ի ամենավաղ ձայնագրությունները եղել են 78 պտույտ/րոպեանոց սինգլի երկու կողմերը, որոնք թողարկվել են «HMV Records»-ում 1953 թվականին։ Թրեքերն են՝ «I Feel So Mmmm» և «A Kiss and a Cuddle (and a Few Kind Words From You)»: HMV-ն նաև թողարկել է երաժշտական թղթեր, որոնցում պատկերված են Դորսի ցնցող լուսանկարները շապիկին։ Նա նաև երգեց «The Hokey Pokey Polka» երգը 1954 թվականի սաունդթրեքում «As Long As They're Happy» ֆիլմի համար։
Dors-ը ձայնագրեց միայն մեկ ամբողջական ալբոմ՝ Swingin' Dors-ը ճոճվող թեմաներով 1960 թվականին։ LP-ն ի սկզբանե թողարկվել է կարմիր վինիլով և փակ թեւով։ Ուղեկցող նվագախումբը ղեկավարում էր Ուոլլի Ստոթը։
Նա նաև երգել է որպես հատուկ հյուր 1959 թվականի մայիսի 31-ին Միլանի «Teatro della Fiera»-ում Մարիո Բերտոլացիի ղեկավարած նվագախմբի հետ՝ որպես հատուկ հյուր իտալական Un, due, tre (Մեկ, երկու, երեք, գլխավոր դերերում՝ Ուգո Տոգնացի և Ռայմոնդո Վիանելլո) հեռուստաշոուի համար։ և ձայնագրել է սինգլներ տարբեր ձայնագրման լեյբլներում 1960-ականներից մինչև 1980-ականների սկիզբը, ներառյալ Nomis լեյբլի համար «Where Did They Go» սինգլը։ / «It's You Again» (վերջինս դուետ է կատարել որդու՝ Գարի Դոուսոնի հետ), մինչ նա բուժվում էր քաղցկեղից։ Հեռուստատեսությամբ սինգլը գովազդելիս Դորսը պնդում էր «Where Did They Go»: հատուկ գրվել էր նրա համար, բայց իրականում թրեքը ի սկզբանե ձայնագրվել էր Փեգի Լիի կողմից 1971 թվականին, իսկ 1972 թվականին՝ Սենդի Շոուի կողմից։
| Ձայնագրված | Ալբոմի անվանումը | Պիտակ | կատալոգի թիվ. | Ձևաչափ | Նշումներ |
|---|---|---|---|---|---|
| 1955 | Քանի դեռ նրանք երջանիկ են | HMV | DLPC 1 | 10" LP | Սաունդթրեք (Performing "The Hokey Pokey Polka") |
| 1960 | Ճոճվող դռներ | Pye Records | NPL 18044 | LP | Սոլո LP |
| 1968 | ժամանակակից Միլի | World Record Club | T-849 | LP | Սաունդթրեք (Performing "Do It Again" and "Jazz Baby") |
| 1968 | Բժիշկ Դուլիթլ | World Record Club | T-850 | LP | Սաունդթրեք (Performing "At The Crossroads", "Beautiful Things", "Fabulous Places" and "I Think I Like You") |
| Ձայնագրված | Ալբոմի անվանումը | Պիտակ | կատալոգի թիվ | դուրս գալը |
|---|---|---|---|---|
| 1953 | ««Ես ինձ այնքան զգում եմ, մմմ…» / «Համբուրիր և գրկիր (Եվ մի քանի բարի խոսք քեզնից)» | HMV Records | B-10613 | 78 rpm |
| 1960 | «ապրիլյան սիրտ» / «Անվերադարձ» | Pye Records | 7N.15242 | 45 rpm from the album Swinging Dors |
| 1964 | «Այնքան քիչ ժամանակ» / «Շատ ուշ է» | Fontana Records | TF 506 | |
| 1966 | «Անվտանգություն» / «Գարի» | Polydor Records | 56111 | |
| 1977 | «Անցնող» / «Փոքր աշխարհ է» | EMI Records | EMI 2705 | |
| 1981 | "Որտեղ են նրանք գնացել» / «It's You Again» (Գարի Դորսի հետ) | Nomis Records | NOM 1 |
| Recorded | Song title | Notes |
|---|---|---|
| 1963 | «Այդ բաներից միայն մեկը» / «Ինչքան ժամանակ է դա շարունակվում» | Performed on The Alfred Hitchcock Hour as character Nickie Carole |
Դորսը ամուսնացել է երեք անգամ․
I1949 թվականին «Ադամանդ քաղաքը» նկարահանելիս նա հարաբերություններ ունեցավ գործարար Մայքլ Քեյբորն-Ուոթերֆիլդի հետ, ով հետագայում հիմնեց Ann Summers ցանցը, որը նա անվանեց նախկին ընկերուհու անունով[129]։ Կարճատև հարաբերությունների ընթացքում Դորսը հղիացավ, բայց Քեյբորն-Ուոթերֆիլդը վճարեց փողոցում աբորտի համար, որը տեղի ունեցավ Բաթերսիի խոհանոցի սեղանի վրա։ Հարաբերությունները շարունակվեցին որոշ ժամանակ, մինչև Դորսը հանդիպեց Դենիս Հեմիլթոն Գիթինսին «Lady Godiva Rides Again»-ի նկարահանման հրապարակում, որի ընթացքում նա երկրորդ աբորտն արեց 1951 թվականին[36]։
Ասում են, որ Դորսը դարձել է Ռութ Էլիսի մտերիմ ընկերը՝ վերջին կնոջը, որը կախաղան է հանվել Բրիտանիայում, այն բանից հետո, երբ Էլիսը մի փոքր մասնակցություն է ունեցել «Lady Godiva Rides Again»-ում։ Այնուամենայնիվ, Դորսը երբեք չի նշել Էլլիսին ճանաչելու մասին՝ ո՛չ հարցազրույցներում, ո՛չ նրա հուշերում։ Իր ամուսնու՝ Հեմիլթոնի միջոցով Դորսը մտերիմ ընկերություն էր անում տխրահռչակ Քրեյ երկվորյակների և նրանց մոր՝ Վիոլետի հետ[8]։
Հեմիլթոնի հետ հարաբերությունների ընթացքում և մինչև իր մահից մի քանի ամիս առաջ Դորսը կանոնավոր կերպով մեծահասակների երեկույթներ էր կազմակերպում իր տանը։ Այնտեղ մի շարք հայտնի մարդիկ, որոնց առատորեն հյուրասիրվում և անշահախնդրորեն տրվում են ալկոհոլ և թմրանյութեր, խառնվել են երիտասարդ աստղերի հետ ինչպես փափուկ, այնպես էլ հարդքոր պոռնոֆիլմերի ֆոնի վրա[8]։ Դորսը իր բոլոր հյուրերին թույլ տվեց լիարժեք մուտք գործել ամբողջ տուն; Նրա որդին՝ Ջեյսոն Լեյքը, ավելի ուշ տարբեր լրատվամիջոցների հարցազրույցներում և հրապարակումներում պնդում էր, որ այն սարքավորել է 8 մմ ֆիլմի տեսախցիկներով[8]։ Երիտասարդ աստղերին տեղեկացվել են պայմանավորվածությունների մասին և նրանց թույլատրվել է անվճար մասնակցել՝ համոզվելու համար, որ իրենց հայտնի գործընկերները անկողնում ելույթ են ունենում տեսախցիկի ճիշտ անկյան տակ։ Հետագայում Դորսը հաճույքով դիտում էր ֆիլմերը՝ պահպանելով լավագույնների արխիվը։
Դորսը դարձել է «հայտնիների բացահայտում» տաբլոիդների վաղ թեման՝ պարբերաբար հայտնվելով Աշխարհի Նորությունների պարբերականում։ Մեծ մասամբ նա իր ձեռքով վաստակեց այս հայտնիությունը։ 1958 թվականին Հեմիլթոնից բաժանվելուց հետո փողի խիստ կարիք ունենալով, նա հարցազրույց է տվել, որում նկարագրել է նրանց կյանքը և մեծահասակների խմբակային խնջույքները ամբողջությամբ, անկեղծորեն։ Հարցազրույցը տաբլոիդում սերիական է եղել 12 շաբաթ[130], որին հաջորդել է սենսացիոն պատմությունների երկարաձգված վեցշաբաթյա շարք՝ բացասական հրապարակայնություն ստեղծելով։ Այնուհետև Քենթերբերիի արքեպիսկոպոս Ջեֆրի Ֆիշերը դատապարտեց Դորսին որպես «կամակոր հուսի»[130]։
Այնուամենայնիվ, այլ հիմնական լրատվական լրատվամիջոցները՝ հեռուստատեսությամբ և կինոյում, չէին ցանկանում կրկնել պատմությունները մինչև Դորսի մահից շատ անց։ Սա մասամբ նրա ժողովրդականության պատճառով էր, և նաև այն պատճառով, թե ովքեր էին ներկա երեկույթներին[131]։ Նրա նախկին սիրելին և երեկույթի հյուրը՝ Բոբ Մոնկհաուսը[132], ավելի ուշ Դորսի մահից հետո տված հարցազրույցում մեկնաբանել է. «Օրգիայի անհարմար մասն այն է, որ հետո դու այնքան էլ վստահ չես, թե ում շնորհակալություն հայտնես»[133]։
Կյանքի վերջում Դորսը մենինգիտ ուներ և երկու անգամ ենթարկվեց վիրահատության՝ հեռացնելով քաղցկեղային ուռուցքները։ Նա ուշագնաց եղավ՝ Վինձորի մոտ գտնվող իր տանը ստամոքսի սուր ցավերից և մահացավ 1984 թվականի մայիսի 4-ին, 52 տարեկան հասակում, Վինձորի (Princess Margaret Hospital) հիվանդանոցում՝ ձվարանների քաղցկեղի կրկնությունից, որն առաջին անգամ ախտորոշվել էր երկու տարի առաջ[8][134]։
Նա կաթոլիկություն էր ընդունել 1973 թվականի սկզբին; հետևաբար, նրա հուղարկավորության արարողությունը տեղի ունեցավ 1984 թվականի մայիսի 11-ին Սունինգդեյլի (Sunningdale Catholic Cemetery) եկեղեցում, որը վարեց հայր Թեոդոր Ֆոնտանարին։ Նա թաղվել է Սանինգդեյլի կաթոլիկ գերեզմանատանը։
Նրա մահից հետո Ալան Լեյքը այրել է Դորսի մնացած հագուստը և ընկել դեպրեսիայի մեջ։ 1984 թվականի հոկտեմբերի 10-ին Լեյքը հեռախոսային հարցազրույց է տվել Daily Express-ի լրագրող Ժան Ռուկին, այնուհետև մտել է իրենց որդու ննջասենյակ և ինքնասպան եղել՝ կրակելով որսորդական հրացանից իր իսկ բերանին[40]։ Նա 43 տարեկան էր։ Սա քաղցկեղից նրա մահից հինգ ամիս անց, և նրանց առաջին ծանոթությունից 16 տարի անց։ Ալանը մահվան պահին իր օրգանիզմում ալկոհոլ կամ անօրինական թմրանյութեր չուներ[135]։
Նախորդ 20 տարիների նրա տունը՝ Orchard Manor-ը, վաճառվել է փաստաբանների կողմից։ Տան պարունակությունը մեծ մասամբ վաճառվել է Sotheby's-ի կողմից, որն աճուրդում վաճառել է նրա զարդերի հավաքածուն։ Փաստաբանների հաշիվներից, չմարված հարկերից, մահվան տուրքերից և այլ բաշխումներից հետո Դորսի և Լեյքի միացյալ կալվածքները քիչ բան են թողել իրենց որդու՝ Ջեյսոնի (14 տարեկան) պահպանման համար, որին հետագայում դատարանում խնամակալ է դարձել իր խորթ եղբորը՝ Գարի Դոուսոնը, ով բնակվում էր Լոս Անջելեսում[136]։
2019 թվականի սեպտեմբերի 14-ին Ջեյսոն Դորս-Լեյքը՝ Դիանա Դորսի և Ալան Լեյքի որդին, հաղորդվել է, որ մահացել է իր 50-ամյակից երեք օր անց Լոնդոնի Նոթինգ Հիլ Գեյթում գտնվող իր բնակարանում՝ ալկոհոլի և տրամադոլի թունավորման համակցված հանգամանքներից[137]։
.jpg)
Դորսը հիշատակվում է իր հայրենի քաղաքում՝ Սվինդոնում։
Դորսի ավելի մեծ բրոնզե արձանը նկարիչ Ջոն Քլինչի կողմից տեղադրվել է կինոթատրոնից դուրս՝ Շոու Ռիջում, Ուեսթ Սվինդոնում 1991 թվականին[138][139][140]։
Swindon Heritage-ը բացեց կապույտ հուշատախտակ Դորսին 2017 թվականին Սվինդոնի Հին քաղաքի տարածքում գտնվող« 61 և 62 Kent Road» համարների սահմանին։ Այդ ժամանակ երկու գույքը Հավենի ծերանոցն էր, որտեղ նա ծնվել էր[141]։ Հուշատախտակը բացել են նրա որդին՝ Ջեյսոն Դորս-Լեյքը և թոռնուհին՝ Ռուբի Լեյքը։ Դորսի 1959 թվականի վարդագույն Cadillac-ը, որը նրան նվեր է եղել Shepperton Studios-ից, բացման ժամանակ կանգնեցվել է դրսում[142]։
Սվինդոնի թանգարանի և արվեստի պատկերասրահի հավաքածուն ներառում է նկարիչ Էնիդ Միտչելի Դորսի բրոնզե կիսանդրին[143]։ Այն սկզբնապես բացվել է քաղաքի Wyvern թատրոնում 1988 թվականին, որտեղ այն ցուցադրվել է ճեմասրահում մինչև 2013 թվականը, երբ այն տեղափոխվել է Սվինդոնի կենտրոնական գրադարան։ Այն մնաց այնտեղ ցուցադրված մինչև 2015 թվականին այն վերաբնակեցվեց թանգարանում և արվեստի պատկերասրահում[144]։
Դորսին մարմնավորել են Քիլի Հոուսը (կրտսեր) և Ամանդա Ռեդմենը (ավելի մեծ) հեռուստատեսային կենսագրական «Շիկահեր ռումբը» (1999) ֆիլմում[145]։
1967 թվականի ալբոմի շապիկին «Sgt. Beatles»-ի «Pepper's Lonely Hearts Club Band»-ը, Դորսի մոմե կերպարանքը հայտնվում է հայտնիների կոլաժում, աջ կողմում՝ ծառի տակ[146]։
«The Kinks»-ը հարգանքի տուրք մատուցեց նրան, երբ նրանք ներառեցին Ռեյ Դեյվիսի կողմից գրված «Good Day» հարգանքի մեղեդին իրենց «Word of Mouth» ալբոմում։
Ինչպես նաև հանդես գալով որպես Ադամ Անտի փերի կնքամայր իր «Prince Charming» տեսահոլովակում, Դորսը նաև ընդգրկվել է Ադամի և Մրջյունների «Scorpios» երգում՝ «Black in, look at the claws, Դիանայի նման սուր եղունգներով» բառերով։
Դորսը Սմիթների «Singles» ալբոմի շապիկի աստղն էր։
Դորսը պնդում էր, որ ավելի քան 2 միլիոն ֆունտ ստեռլինգ է թաքցրել Եվրոպայի բանկերում։ 1982 թվականին նա իր որդուն՝ Մարկ Դոուսոնին տվեց մի թերթիկ, որի վրա, ինչպես նա ասաց, ծածկագիր կար, որը կբացահայտեր փողի գտնվելու վայրը[8]։Նրա խորթ հայրը՝ Ալան Լեյքը, ենթադրաբար գիտեր այն բանալին, որը կարող էր կոտրել կոդը, բայց նա մահացավ ինքնասպանությամբ՝ նրա մահից անմիջապես հետո, և Դոուսոնին մնաց ակնհայտ անլուծելի գլուխկոտրուկ[8][147]։
Նա փնտրեց համակարգչային դատաբժշկական փորձագետներ Inforenz-ը, ովքեր գաղտնագրումը ճանաչեցին որպես Vigenère ծածկագիրը։ Այնուհետև Inforenz-ը օգտագործեց իր սեփական կրիպտովերլուծության ծրագրակազմը՝ առաջարկելու 10 տառանոց գաղտնազերծման բանալի՝ DMARYFLUCK (կրճատ՝ Diana Mary Fluck, Դորսի իրական անունը)[8]։Ալան Լեյքի փաստաթղթերում հայտնաբերված բանկային քաղվածքի օգնությամբ Inforenz-ը կարողացավ ապակոդավորել գոյություն ունեցող նյութը՝ բացահայտելու միայն ազգանունների և քաղաքների ցանկը՝ առաջարկելով, որ պետք է լինի երկրորդ էջ, որը կբացահայտի անունները և բանկի տվյալները, լրացրեք հաղորդագրությունը. Քանի որ դա երբեք չի բացահայտվել, ոչ մի գումար չի հայտնաբերվել։ 2003 թվականին Մեծ Բրիտանիայի 4-րդ ալիքը հեռուստատեսային հաղորդում է պատրաստել առեղծվածի մասին[148]։
| Year | Title | Role | Notes |
|---|---|---|---|
| 1947 | Խանութը խորամանկ անկյունում | Միլդրեդ | |
| 1947 | Պարեր հանցագործի հետ | Անետտա | |
| 1947 | Արձակուրդային ճամբար | Դանսըր | |
| 1948 | Օրացույցը | Հաքինս | |
| 1948 | Զվարթ աղջիկը | Լայլա Լոուրենս | |
| 1948 | Փեննի և Փաունալի գործը | Մոլլի Ջեյմս | |
| 1948 | Օլիվեր Թվիսթ | Շարլոտտա | |
| 1948 | Ես և իմ քույրը | Տխուր Աղջիկը | |
| 1948 | Ահա և Հագգեթթները | Դիանա Հոփքինս | |
| 1949 | Քվեարկիր Հագգեթթի օգտին | Դիանա Գոուըն | |
| 1949 | Սա կրիկետ չէ | Բլոնդ | |
| 1949 | Տղան, աղջիկը և հեծանիվը | Ադա Ֆոսթըր | |
| 1949 | Ադամանդե քաղաք | Դորա Բրաքեն | |
| 1950 | Պարասրահ | Քերոլ | |
| 1951 | Որդի հայացք | Թելմա | |
| 1951 | Լեդի Գոդիվան կրկին քշում է | Դոլորես Օգըսթ | |
| 1952 | Վերջին էջը | Ռուբի Բրյուս | |
| 1952 | Իմ կնոջ տնվորը | Յունիս Հիգինբոթըմ | |
| 1953 | Հրաշալի խաղ | Լուլու Սմիթ | |
| 1953 | Իսկապե՞ս անհրաժեշտ է ձեր մեղրամիսը | Քենդի Մարկհամ | |
| 1953 | Սրբի վերադարձը | շիկահերը Լենարի բնակարանում | |
| 1953 | Սա մեծ կյանք է | Քորփորալ Պաուլա Քլենենթս | |
| 1954 | Թույլն ու Չարը | Բեթթի Բրաուն | |
| 1955 | Այնքան ժամանակ մինչ նրանք երջանիկ են | Փըրլ Դելանի | |
| 1955 | Երեխան երկու ֆարտինգի համար | Սոնիա | |
| 1955 | Տիկին Թուլիփը մնում է գիշերը | Քեյթ դաքս | |
| 1955 | Փողի արժեքը | Ռութին Վեսթ | |
| 1955 | Դեյզի անունո կոկորդիլոսը | Վանեսսա Քոլբրուք | |
| 1956 | Ընդառաջել գիշերվան | Մերի Հիլթըն | |
| 1957 | Երկար ճանապարհ | Լինն | |
| 1957 | Անսուրբ Կինը | Ֆիլլիս Հոչեն | |
| 1958 | Սիրո մասնագետ | Դիանա Դիքսըն | |
| 1958 | Ես ամուսնացած եմ կնոջ հետ | Ջենիս Բլեյք Բրիգգս | |
| 1958 | Մեղմորեն քայլիր անծանոթ | Կալիցո | |
| 1958 | Անձնագիր ամոթին | Վիկի | |
| 1960 | Առեղծվածի բույրը | Վինֆրեդ Ջորդան | |
| 1961 | Կրկնակի | Սերգենթ Բրիջեթ Սթանհոփ | |
| 1961 | 20-ականների մռնչյուն արքան. Առնոլդ Ռոթշտեյնի պատմությունը | Մադջ | |
| 1962 | Միսիս Գիբոնսի տղաները | միրա | |
| 1963 | Արևմուտք 11 | Ջորջիա | |
| 1964 | Կեղծ ոստիկանը | Դիանա Դորս | |
| 1966 | Սենդվիչ մարդը | Առաջին Billingsgate տիկին | |
| 1967 | Վտանգավոր երթուղի | Ռոդա Գուդերիխ | |
| 1967 | Խելագարված! | Մաթիլդա | |
| 1968 | Մուրճի գլուխ | Կիտ | |
| 1969 | Մանկական սեր | Լիզ | |
| 1970 | խորը վերջ | Մայքի առաջին տիկնոջ հաճախորդը | |
| 1970 | Իմ ապուրի մեջ մի աղջիկ կա | իր կինը | |
| 1971 | Հաննի Քոլդեր | Մադամ | |
| 1972 | թակարդ | Ֆրաու Պոպենդիկ | |
| 1972 | Զարմանալի պրն. Բլանդեն | Տիկին. Ուիքենս | |
| 1972 | Շվեդական վայրի կատուներ | Մարգարետա | |
| 1973 | Ոչինչ, բացի Գիշերից | Աննա Հարբ | |
| 1973 | Արյան թատրոն | Maisie Psaltery | |
| 1973 | Steptoe and Son Ride Again | բնակարանի կինը | |
| 1974 | Գերեզմանից այն կողմ | Մեյբել Լոու | |
| 1974 | խենթ | Դոլլի Նյումեն | |
| 1975 | Սիրահարված կաթնարածը | Ռիտա | |
| 1975 | Այն, ինչ տեսավ շվեդ թագուհին | Մադամ Հելենա | |
| 1975 | Ռոզիի հետ քնելու ժամանակ | Մորաքույր Անի | |
| 1975 | Երեքը բոլորի համար | Տիկին. Բոլլ | |
| 1976 | Տաքսու վարորդի արկածները | Տիկին. Նորթ | |
| 1976 | Պահպանեք այն ներքևում | Դեյզի Դյուրենեկ | |
| 1977 | Անձնական աչքի արկածները | Տիկին. Հորն | |
| 1979 | Խոստովանություններ Դեյվիդ Գալաքսիի գործից | Ջենի Սթրայդ | |
| 1985 | Շոգեխաշում | Վիոլետ | Released posthumously |
| Year | Title | Role | Notes |
|---|---|---|---|
| 1951 | Դեմ առ դեմ | էնջլ | TV film |
| 1951 | Ինչպե՞ս եք դիտում: | Քադլս | 6 episodes |
| 1954 | Ռինգոլդ թատրոնը | Էնջի | Դրվագ։ "The Lovely Place" |
| 1960 | Արմչեյրը թատրոնը | Ջեննի Ֆրանցիս | Դրվագ։ "The Innocent" |
| 1960 | Կարմիր կմախքի ժամ | Ջոն Վիլլիամս | Դրվագ։ "George Appleby's Neighbor" |
| 1961 | Ջեք Բեննի ծրագիրը | Լեդի Միլլբեք | Դրվագ։ "English Sketch" |
| 1961 | Անմիջապես | Ֆոտոնկարիչ | Դրվագ։ "The Sportscar Breed" |
| 1962 | Ալֆրեդ Հիթքոքը ներկայացնում է | Իրեն Սադինի | Դրվագ։ "The Sorcerer's Apprentice" |
| 1963 | Ալֆրեդ Հիթքոքի ժամ | Նիքի Քերոլ | Դրվագ։ "Run for Doom" |
| 1963 | Բուրկի օրենքը | Մեքսին Բորման | Դրվագ։ "Who Killed Alex Debbs?" |
| 1964 | Տասնմեկերորդ ժամ | Քերոլ Դեվոն | Դրվագ։ "87 Different Kinds of Love" |
| 1964 | Արմչեյր թատրոն | Գրեյս Մաքսվել | Դրվագ։ "A Nice Little Business" |
| 1968 | Ինկվիզիտորները | Սվիթ Փ. | Դրվագ։ "The Peeling of Sweet P. Lawrence" |
| 1968 | Տղան հանդիպում է աղջկան | Մեգան Նորթոն Գրեյ | Դրվագ։ "Where Have All the Ghosts Gone?" |
| 1970–1972 | Քուինի ամրոցը | Քվինի Շեֆերդ | All 18 episodes |
| 1971 | Միսֆիթը | Մեգգի | Դրվագ։ "On Superior Persons" |
| 1971 | Մեղրի համը | Հելեն | Բոլոր 3 Դրվագները |
| 1971 | Զ մեքենաները | Մեդջ Օվըն | 2 Դրվագ |
| 1972 | Դոք Գրինի Դիքսոն | Մեյսի Դիվար | Դրվագ։ "The Informant" |
| 1973 | Մեր բոլոր շաբաթները | Դի Դորքինս | All 6 Դրվագ |
| 1975 | Թրիլլեր | Բեսսի Մորն | Դրվագ։ "Nurse Will Make It Better" |
| 1977–1978 | Պարզապես Վիլլիամ | Տիկին Բոթթ | 7 Դրվագ |
| 1978 | Սուինին | Տիկին Ռիքս | Դրվագ։ "Messenger of the Gods" |
| 1979 | Միկենի և տղամարդկանց մասին | Թրոյի Հելենը | TV film |
| 1979 | Տախտակը | Կինը Ռոզիի հետ | TV film |
| 1980 | Համմեր վախի տունը | Տիկին Արդրոյ | Դրվագ։ "Children of the Full Moon" |
| 1980 | Կոշկաքուղ | Մեգգի | Դրվագ։ "Looking for Mr Wright" |
| 1980 | Բժիշկ Ջեյկին և պարոն Հայդը | Քեյթ Վինթերթոն | TV film |
| 1980 | Երկու Ռոննիները | Հրամանատարը | 4 Դրվագ |
| 1981 | BBC հեռուստտեսություն Շեքսպիր | Թիմանդրա | Դրվագ։ "Timon of Athens" |
| 1981 | Դիք Թուրնիփ | Տիկին Բասկին | Դրվագ։ "Dick Turpin's Greatest Adventure: Part 4" |
| 1984 | Թնդանոթ և գնդակ | Միսս Սքարլեթ | Դրվագ։ #5.5 |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
