Լիբերաչե

Վլադզի Վալենտինո Լիբերաչե^[6] (անգլ.՝ Władziu Valentino Liberace, մայիսի 16, 1919(1919-05-16)^[1][2][3], West Allis, Միլուոկի, Վիսկոնսին, ԱՄՆ - փետրվարի 4, 1987(1987-02-04)^[1][2][3], Փալմ Սպրինգս, Ռիվերսայդ շրջան, Կալիֆոռնիա, ԱՄՆ), առավել հայտնի որպես Լիբերաչե, եղել է ամերիկացի դաշնակահար, երգիչ և դերասան։

Լիբերաչե
Բնօրինակ անուն	անգլ.՝ Liberace
Ի ծնե անուն	անգլ.՝ Władziu Valentino Liberace
Ծնվել է	մայիսի 16, 1919(1919-05-16)[1][2][3] West Allis, Միլուոկի, Վիսկոնսին, ԱՄՆ
Երկիր	ԱՄՆ
Մահացել է	փետրվարի 4, 1987(1987-02-04)[1][2][3] (67 տարեկան) Փալմ Սպրինգս, Ռիվերսայդ շրջան, Կալիֆոռնիա, ԱՄՆ
Գերեզման	Ֆորեստ Լոուն հուշայգի
Ժանրեր	դասական երաժշտություն
Մասնագիտություն	դաշնակահար, երաժիշտ, երգիչ, գրող, ինքնակենսագիր, կինոդերասան, դերասան և հեռուստատեսային դերասան
Գործիքներ	դաշնամուր և վոկալ
Լեյբլ	Columbia Records և Dot Records?
Կրթություն	Wisconsin Conservatory of Music?
Պարգևներ	Հոլիվուդյան փառքի ծառուղու աստղ
Կայք	liberace.org
Liberace Վիքիպահեստում

Կենսագրություն

Ծնվել է 1919 թվականի մայիսի 16-ին Սալվատորե և Ֆրենսիս Լիբերաչեների ընտանիքում։ Նրա հայրը եղել է երաժիշտ, նվագել է Ջոն Ֆիլիպ Լուզայի զինվորական նվագախմբում։ Մայրը նույնպես եղել է երաժիշտ՝ նվագել է դաշնամուր։ Երաժշտական տաղանդ ունեցել են նաև քույրը և եղբայրը։

Լիբերաչե ընտանիքին այցելած հայտնի լեհ դաշնակահար Իգնացի Յան Պադերևսկին երիտասարդ երաժիշտին խորհուրդ է տվել ընդունվել Միլուոքիում Վիսկոնսինի երաժշտական կոնսերվատորիա։ Լիբերաչեն կոնսերվատորիայում սովորելուց բացի ստացել է նաև անհատական երաժշտական կրթություն։ 20 տարեկան հասակում կայացել է Լիբերաչեի երաժշտական նորամուտը։ Որպես մենակատար հանդես է եկել Չիկագոյի սիմֆոնիկ նվագախմբի հետ։

1950 թվականին կայացել է կինոյում Լիբերաչեի նորամուտը։ «Հարավային ծովի մեղսագործը» (անգլ.՝ South Sea Sinner) ֆիլմում նա խաղացել է աղքատիկ բարում հանդես եկող դաշնակահարի դերը։ «Դել Կորոնադո» հյուրանոցում ելույթ ունենալու ժամանակ նրան նկատել է հեռուստատեսության պրոդյուսեր Ջոն Ֆեդերսոնը, որից հետո Լոս Անջելեսի հեռուստատեսությունը սկսեց հեռարձակել Լիբերաչեի մասնակցությամբ հեռուստանախագիծ։ Այդ նախագծի շնորհիվ Լիբերաչեն երկու անգամ արժանացել է «Էմմի» կինոմրցանակի։ 1952 թվականին Լիբերաչեն սկսեց աշխատել որպես շոումեն։

1968 թվականին Լիբերաչեն ուղևորվեց Եվրոպա, որտեղ հանդես եկավ լոնդոնյան հանդիսատեսի համար։ 1972 թվականին գրել է «Liberace» ինքնակենսագրականը, որն իր երկրորդ գիրքն է։ Երրորդ գիրքը՝ «The Things I Love» («Իմ սիրած բաները») տպագրվել է 1976 թվականին։

1980 թվականին Լաս Վեգասում երաժիշտը ճանաչվել է «տարվա աստղ» և «տարվա էստրադային կերպար»։ 1981 թվականին ստացել է «Ոսկե բարձրախոս» («Golden Mike») մրցանակը։ 1950 թվականներին Լիբերաչեն հաղթեց «The Daily Mirror-ի» դեմ դատը, որը երաժշտին համասեռամոլ էր անվանել։ Չնայած դրան, նա իսկապես համասեռամոլ էր և մոտ 5 տարի շարունակ հարաբերություն է ունեցել Սքոթ Տորսոնի հետ^[7]։

Հիվանդություն և մահ

1980-ական թվականներից սկսած վատթարացավ Լիբերաչեի առողջական վիճակը։ Երաժիշտը հոսպիտալացվեց և մամուլին հայտնի դարձավ նրա՝ ՁԻԱՀ-ով վարակված լինելու մասին։ Լիբերաչեն մահացավ 67 տարեկան հասակում ՁԻԱՀ-ի հետևանքով առաջաացած սրտային անբավարարությունից և սուր էնցեֆալոպաթիայից։ Թաղված է Հոլիվուդի քաղաքային գերեզմանատանը։

Ֆիլմագրություն

1. 1950 - Հարավային ծովի մեղսագործը
2. 1955 - Հարգանքներով ձեր
3. 1965 - Երբ տղաները հանդիպեցին աղջիկներին
4. 1965 - Սիրելին