Բրիտանական Հնդկաստան
From Wikipedia, the free encyclopedia
Բրիտանական Հնդկաստան (անգլ.՝ British Raj), 1858-1947[1] թվականներին գոյատևած բրիտանական գաղութային տիրություն Հարավային Ասիայում։ Աստիճանաբար ընդլայնվել է և ժամանակի ընթացքում իր մեջ է ընդգրկել ներկայիս Հնդկաստանի, Պակիստանի, Բանգլադեշի և Մյանմայի տարածքները։ Բրիտանական Հնդկաստան տերմինով սովորաբար անվանում են Բրիտանական կայսրության ողջ գաղութային տիրույթները, սակայն այն վերաբերում է միայն Հինդուստան թերակղզու Բրիտանական իշխանության տակ տնվող տարածքներին։
Արագ փաստեր
| |||||
| |||||
Քարտեզ | |||||
| |||||
Ընդհանուր տեղեկանք | |||||
Մայրաքաղաք | Դելի | ||||
Լեզու | անգլերեն | ||||
Կրոն | հինդուիզմ, իսլամ, սիկհականություն, բուդդայականություն, քրիստոնեություն | ||||
Հիմն | God Save the Queen | ||||
Արժույթ | Հնդկական ռուփի | ||||
Իշխանություն | |||||
Պետական կարգ | Սահմանադրական միապետություն |
Փակել
1947 թվականին Բրիտանական Հնդկաստանին անկախություն շնորհվեց, որից հետո երկիրը բաժանվեց երկու դոմինիոններ` Հնդկաստանի և Պակիստանի միջև։ Իր հերթին 1971 թվականին Պակիստանից անջատվեց Բանգլադեշը։