հայ հրապարակախոս, արձակագիր, լրագրող From Wikipedia, the free encyclopedia
Կարինե Կիմիկի Խոդիկյան (հուլիսի 25, 1957 կամ 1957[1], Ախալքալաք, Վրացական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), հայ արձակագիր, դրամատուրգ, հրապարակախոս։
Կարինե Խոդիկյան | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | հուլիսի 25, 1957 (67 տարեկան) կամ 1957[1] |
| Ծննդավայր | Ախալքալաք, Վրացական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ |
| Մասնագիտություն | հրապարակախոս, լրագրող, արձակագիր և սցենարիստ |
| Քաղաքացիություն |  Հայաստան |
| Կրթություն | Երևանի պետական համալսարան (1980) |
| Աշխատավայր | Գարուն, Հայաստանի մշակույթի նախարարություն, Գրական թերթ և Գրական թերթ |
| Կարինե Խոդիկյան Վիքիդարանում | |
Խոդիկյանի ստեղծագործությունն արդիաշունչ է, խոհական։ Լույս են տեսել Խոդիկյանի «Պիեսներ» (1997), «Մեռյալ սիրո փողոցը» (2001), «Երկու պիես» (2003), «Խաղի ժամանակը» (2004), «Ցելոֆանե երջանկություն»[4] (2011, աուդիոգիրք, հայերեն, ռուսերեն) պատմվածքների ու պիեսների ժողովածուները։
Պիեսները բեմադրվել են Երևանի Սունդուկյանի և Պարոնյանի անվան, Թբիլիսիի հայկական դրամատիկական թատրոններում։
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
