Կարինե Խոդիկյան

Կարինե Կիմիկի Խոդիկյան (հուլիսի 25, 1957(1957-07-25) կամ 1957^[1], Ախալքալաք, Վրացական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), հայ արձակագիր, դրամատուրգ, հրապարակախոս։

Կարինե Խոդիկյան
Ծնվել է	հուլիսի 25, 1957(1957-07-25) (67 տարեկան) կամ 1957[1]
Ծննդավայր	Ախալքալաք, Վրացական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Մասնագիտություն	հրապարակախոս, լրագրող, արձակագիր և սցենարիստ
Քաղաքացիություն	Հայաստան
Կրթություն	Երևանի պետական համալսարան (1980)
Աշխատավայր	Գարուն, Հայաստանի մշակույթի նախարարություն, Գրական թերթ և Գրական թերթ
Կարինե Խոդիկյան Վիքիդարանում

Կենսագրություն

• 1980 թվականին ավարտել է Երևանի պետական համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետը
• 1980-1985 թվականներին Ախալքալաքի դպրոցում աշխատել է հայոց լեզվի և գրականության ուսուցչուհի
• 1988-1989 թվականներին եղել է «Կերպասագործ» թերթի թղթակից
• 1989-2001 թվականներին՝ «Գարուն» ամսագրի խմբագիր
• 2000 թվականից՝ «Դրամատուրգիա» հանդեսի հիմնադիր-խմբագիր
• 2001-2004 թվականներին և 2012 թվականի մարտի 1-ից՝ «Գրական թերթի» գլխավոր խմբագիր
• 2004 թվականին Հայաստանի վարչապետի որոշմամբ նշանակվել է ՀՀ մշակույթի և երիտասարդության հարցերի նախարարի տեղակալ^[2]։
• 2007 թվականին ՀՀ վարչապետի որոշմամբ նշանակվել է ՀՀ մշակույթի նախարարի տեղակալ։
• 2008 թվականի ապրիլի 17-ին ՀՀ վարչապետի որոշմամբ ազատվել է ՀՀ մշակույթի նախարարի տեղակալի պաշտոնից՝ իր դիմումի համաձայն^[3]։

Ստեղծագործություններ

Խոդիկյանի ստեղծագործությունն արդիաշունչ է, խոհական։ Լույս են տեսել Խոդիկյանի «Պիեսներ» (1997), «Մեռյալ սիրո փողոցը» (2001), «Երկու պիես» (2003), «Խաղի ժամանակը» (2004), «Ցելոֆանե երջանկություն»^[4] (2011, աուդիոգիրք, հայերեն, ռուսերեն) պատմվածքների ու պիեսների ժողովածուները։

Պիեսները բեմադրվել են Երևանի Սունդուկյանի և Պարոնյանի անվան, Թբիլիսիի հայկական դրամատիկական թատրոններում։

Երկեր

• Պիեսներ, Երևան, 1997, 175 էջ։
• Մեռյալ սիրո փողոցը (պատմվածքներ, պիեսներ), Երևան, 2001, 187 էջ։
• Երկու պիես (Ինչպես ամուսնացնել ամուրուն։ Վերջին գնչուն), Երևան, 2003, 84 էջ։
• Խաղի ժամանակը (պատմվածքներ, պիեսներ), Երևան, 2004, 181 էջ։
• Իմ դասականները (պիեսներ), Երևան, 2011, 182 էջ։
• Մեծ եռագրություն (թատերախաղեր), գիրք 1, Երևան, 2013, 352 էջ։
• Մեծ եռագրություն (թատերախաղեր), գիրք 2, Երևան, 2015, 406 էջ։
• Մեծ եռագրություն (արձակ), Երևան, 2016, 288 էջ։

Մրցանակներ

• 1997- Հայաստանի ժուռնալիստների միության «Ոսկե գրիչ» մրցանակ
• 1999- «Ոսկե եղեգն» մրցանակ
• 2002- «Արտիստ» մրցանակ
• 2002- ՀԳՄ ամենամյա մրցանակի՝ «Տարվա լավագույն պիեսի համար»
• 2003- «Ֆրիտյոֆ Նանսեն» հուշամեդալ
• 2004- «Արմմոնո» թատերական միջազգային փառատոնի գլխավոր մրցանակ՝ «Երկրորդ կտակը» ներկայացման համար
• 2005- «Արմմոնո» թատերական միջազգային փառատոնի «Լավագույն ներկայացում» մրցանակ` «Տրակտատ թաշկինակի մասին» ներկայացման համար
• 2006 - «Երկրորդ կտակը»՝ թատերական միջազգային փառատոնի դափնեկիր, (Մանիլա, Ֆիլպիններ)
• 2009- Հայաստանի ռամկավար ազատական կուսակցության Ոսկե հուշաշքանշան` հայկական մամուլում եզակի «Դրամատուրգիա» հանդես հիմնադրելու և հանդեսի էջերը հայ ժամանակակից դրամատուրգներին տրամադրելու համար
• 2010- «Ներկայի վերականգնումը» Արդի դրամատուրգիայի 1-ին միջազգային փառատոնի 3–րդ մրցանակ «Այն, որ չկա» եռագրության համար
• 2011- Լևոն Շանթի անվան ՀԳՄ նախագահության ամենամյա մրցանակ «Իմ դասականները» պիեսների ժողովածուի համար
• 2012- ՄԱԿ-ի Բնակչության հիմնադրամի հայաստանյան գրասենյակի Ֆորում Թատրոնի փոքրածավալ պիեսների մրցույթ. 1-ին մրցանակ «Ծիածանի գույները» պիեսի համար
• 2013- «Ոսկե ծիրան» միջազգային կինոփառատոնի «Լավագույն սցենարի» մրցանակ «Ընդհատված մանկություն» ֆիլմի սցենարի համար։
• 2013- Համաշխարհային հայկական կոնգրեսի, Ռուսաստանի հայերի միության, ՀՀ Սփյուռքի նախարարության և Հայաստանի Գրողների միության «Գրական մրցանակաբաշխություն– 21-րդ դար»- համահայկական գրական մրցանակաբաշխության դափնեկիր «Մեկ ժամ հիշողություն» պիեսի համար։
• 2014- «Տարվա լավագույն գրող - 2013»
• 2015- «Տարվա լավագույն գրող - 2014»
• 2015- «Պատմություններ առանց սահմանի» միջազգային դրամատուրգիական մրցանակաբաշխության 1-ին մրցանակ «Վիճակախաղ», «Պատերազմի կանայք» պիեսների համար /Նյուրնբերգի Ազգային թատրոն, Գերմանիա/
• 2015- Լևոն Շանթի անվան ՀԳՄ նախագահության ամենամյա մրցանակ «Պիեսներ» ժողովածուի համար