especie botánica e ingrediente culinario From Wikipedia, the free encyclopedia
O xenxibre[1][2] (Zingiber officinale) é unha planta da familia das cinxiberáceas, cuxa raíz está formada por rizomas horizontais moi apreciados polo seu recendo e sabor picante. A planta chega a 90 cm. de altura, con longas follas de 20 cm. O seu rizoma é carnoso, de forma alongada, nodoso, de cor castaña clara polo exterior e abrancazada polo interior; desecado emprégase coma condimente, caracterizándose polo seu sabor picante[3].
| Xenxibre, sinxebra | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Nome binomial | |||||||||||||||
| Zingiber officinale Rosc., 1807 | |||||||||||||||
Medra en todas as rexións tropicais do mundo. As variedades máis caras e de maior calidade xeralmente proceden de Australia, India e Xamaica, mentres que as máis comercializadas cultívanse na China.
O rizoma utilízanse na maioría das cociñas do mundo, é tenro e zumarentos e carnosos cun suave sabor. Adóitanse conservar en vinagre (no gari tan frecuente coma acompañante no suxi xaponés) como aperitivo ou simplemente engádense coma ingrediente de moitos pratos. As raíces maduras son fibrosas e enxoitas. O mollo dos rizomas vellos é extremadamente picante e a miúdo utilízase como especia na cociña chinesa para disimular outros recendos e sabores máis fortes, coma o do marisco e maila carne de año.
Na cociña occidental, o xenxibre, seco ou en po restrínxese tradicionalmente aos alimentos doces, utilízase para elaborar caramelos, pan de xenxibre, para lle dar sabor aos biscoitos e galletas e coma condimento principal da gasosa de xenxibre ou "ginger ale", bebida doce, carbonatada e sen alcol.
En investigacións médicas demostrouse que a raíz de xenxibre é un efectivo tratamento contra das vascas causadas polos mareos en medios de transporte, así coma das padecidas polas mulleres embarazadas. Utilízase tamén como estimulante gastrointestinal, tónico e expectorante, entre outros. Contén moitos antioxidantes. Externamente serve para tratar traumatismos e reumatismos.
 | |
| Valor nutricional por 100 g | |
|---|---|
| Enerxía | 333 kJ (80 kcal) |
17.77 g | |
| Azucres | 1.7 g |
| Fibra alimentaria | 2 g |
0.75 g | |
1.82 g | |
| Vitaminas | Cantidade %DV† |
| Tiamina (B1) | 2% 0.025 mg |
| Riboflavina (B2) | 3% 0.034 mg |
| Niacina (B3) | 5% 0.75 mg |
| Ácido pantoteico (B5) | 4% 0.203 mg |
| Vitamina B6 | 12% 0.16 mg |
| Ácido fólico (B9) | 3% 11 μg |
| Vitamina C | 6% 5 mg |
| Vitamina E | 2% 0.26 mg |
| Minerais | Cantidade %DV† |
| Calcio | 2% 16 mg |
| Ferro | 5% 0.6 mg |
| Magnesio | 12% 43 mg |
| Manganeso | 11% 0.229 mg |
| Fósforo | 5% 34 mg |
| Potasio | 9% 415 mg |
| Sodio | 1% 13 mg |
| Cinc | 4% 0.34 mg |
| Outros constituíntes | Cantidade |
| Auga | 79 g |
| |
| †As porcentaxes son aproximadas empregando a recomendación de US para os adultos. Fonte: Base de datos USDA Nutrient | |
Os xermolos da especie Zingiber mioga Roscoe consómense na cociña xaponesa.
Outra das especies da Zingiberáceas, a Alpinia galanga, utilízase de forma semellante ao xenxibre na cociña tailandesa.
A especie procedente do leste dos EUA, Asarum canadense, da familia das Aristolochiaceae, coñecida como teudo silvestre aínda que non está emparentada co xenxibre, ten propiedades recendentes parecidas, mais con todo, non se debe utilizar coma substituto do xenxibre xa que contén ácido aristolóchico, un axente canceríxeno. Esta planta é un diurético e estimulante urinario.
| Dez primeiros produtores mundiais – 11 de xuño de 2008 | ||||
|---|---|---|---|---|
| País | Produción (toneladas) | |||
 India | 380,100 | |||
 China | 331,393 | |||
 Indonesia | 192,500 | |||
 Nepal | 174,268 | |||
 Tailandia | 170,125 | |||
 Nixeria | 152,106 | |||
 Bangladesh | 72,608 | |||
 Xapón | 52,000 | |||
 Filipinas | 27,415 | |||
 Camerún | 12,000 | |||
| Total mundial | 1,615,974 | |||
|
Fonte: Food And Agricultural Organization of United Nations: Economic And Social Department: The Statistical Division Arquivado 19 de xuño de 2012 en Wayback Machine. | ||||
Zingiber officinale foi descrita por William Roscoe e publicado en Transactions of the Linnean Society of London 8: 348. 1807.[4]
O seu nome provén do indoeuropeo: en sánscrito dicíase singavera, que significa «corpo de corno» (śṛṅga: «corno» e vera: «corpo, berinxela, sasafrán, boca»).[5]
A Real Academia Galega só recolle o termo xenxibre como normativo. Como planta non nativa en Galicia, carece de forma tradicional en galego, e os primeiros dicionarios galegos empregaron a voz sinxebra[7]. Existen tamén as variantes xinxebra[8] e gingebra[9], pero ás máis das veces estes termos confúndense coa especie chamada oficialmente en galego seixebra: Teucrium scorodonia, polo que non está claro Juan Cuveiro Piñol (1876): Diccionario Gallego, Barcelona O nome teudo parece referirse exclusivamente á especie Teucrium scorodonia (a seixebra), que, como ás veces é chamada de sinxebra ou xinxebra, confúndese co xenxibre.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
