Lotus 18

O Lotus 18 foi un automóbil de carreiras deseñado por Colin Chapman para o seu uso por Lotus na Fórmula Júnior, Fórmula 2 e Fórmula 1.

Lotus 18

Lotus
Información
País	Reino Unido
Fabricante	Team Lotus
Deseñador	Colin Chapman
Produción
Predecesor	Lotus 16
Sucesor	Lotus 21
Longo	mm
Largo	mm
Alto	710 mm
Peso	440 Kg.
Chasis
Suspensión
Motor	Central Coventry Climax FPF 2467 cc / 2497 cc / 1499.8 cc
Potencia
Transmisión	5 velocidades, manual secuencial
Tracción	Posterior
Freos
Prestacións
Pneumáticos	Dunlop
Debut	Gran Premio da Arxentina de 1960
Pilotos	Innes Ireland Stirling Moss Alan Stacey John Surtees Jim Clark Trevor Taylor
Equipos	Team Lotus Rob Walker Racing Team UDT-Laystall Racing Team Equipe Nationale Belge
Carreiras	23
Gañadas	4
Poles	0
Voltas rápidas	0
Camp. Cons.	0
Camp. Pilt.	0

A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1

Historia

Stirling Moss no Lotus 18 de Rob Walker no Gran Premio de Alemaña de 1961.

Lotus 18 Fórmula Júnior

O Lotus 18 foi o primeiro coche de motor central construído por Lotus e foi unha gran mellora sobre os primeiros coches de motor frontal medianamente exitosos de Chapman, o 12 e o 16. Foi presentado para as tempadas de F1, F2 e FJ de 1960, con preto de 27 unidades das versións F1 e F2 e 110 das versións FJ. Como paso intermedio antes da presentación dos modelos sucesores dos 18, o Lotus 20 para F2 / FJ e 21 para F1, uns chasis do 18 foron recarrozados como 21 para crear o derivado híbrido Lotus 18/21.

O 18 foi substituído polo Lotus 21 na Fórmula Un e co Lotus 20 na Fórmula Júnior en 1961.

Deseño

O coche era un deseño clásico de Chapman, era extremadamente lixeiro e sinxelo; o corpo estaba composto por paneis lixeiros aparafusados a un chasis de tubo fortemente triangulado^[1] (case malla espacial). Deste xeito, o coche era ríxido, forte e lixeiro, mantendo a distribución de peso do Lotus 16 a pesar de que o motor moveuse a detrás do piloto.

Inicialmente foi alimentado por un motor de catro cilindros DOHC e 2.467 cc Coventry Climax FPF (3.70" x 3.50") que se herdou da versión Grand Prix de 2.467 cc Coventry Climax FPF (3.70 "x 3.50") do Lotus 16.^[2] En 1960, o FPF foi ampliado lixeiramente a 2.497 cc (3.70 "x 90 mm), que producía 239 hp (178 kW) a 6.750 rpm cun peso de só 132 kg.^[2] e tiña un amplo intervalo de torque.^[2]

O motor de 2´5 litros substituíuse por un Climax FPF Mk.II de 1.5 litros (82 mm x 71mm) coas novas regras para motores da Fórmula 1 en 1961. A variante Formula Júnior utilizou un 998 cc Cosworth Mk.III ou unha Serie Downton BMC "A" con 948 cc de desprazamento. A versión de Fórmula Júnior tamén usou un chasis de tubos máis pequenos e freos de tambor Alfin nas catro rodas.

A contribución máis importante á vantaxe do peso foi a adopción da transmisión manual secuencial orixinalmente desenvolvida para o Lotus 12 por Richard Ansdale e Harry Mundy incorporaronn a caixa de cambios secuencial única e un diferencial de deslizamento limitado ZF nunha carcasa de aliaxe común de magnesio para formar un transeixo, que tamén proporcionou os puntos de montaxe para os freos traseiros interiores. Esta caixa de cambios fora mellorada na súa fiabilidade para o Lotus 15 e 16 en 1957-58 por Keith Duckworth que acababa de unirse a Lotus como enxeñeiro de caixa de cambios.

Aínda que Porsche en Austria foi pioneiro no cambio de velocidades secuencial para coches de carreiras no modelo 360 Cisitalia, a idea era relativamente nova e o orixinal transeixo no Lotus 12, que era esencialmente unha caixa de engrenaxes de motocicleta ampliada combinada co diferencial de deslizamento limitado ZF, obtivo o sobrenome «Queer Box» (caixa estraña) ou «Gearbox-full of neutrals» (Caixa de cambios chea de neutralizadores) pola súa baixa fiabilidade. Mike Costin, adoptou a Queer Box mellorada do Lotus 16 nunha configuración para a montaxe directa detrás do motor para o Lotus 18, mellorando aínda máis a súa fiabilidade e mantendo o deseño pequeno e lixeiro.

A versión de Fórmula Júnior utilizou o transeixo Renault de 4 velocidades, e tanto o cambio de Lotus como o desta caixa Renault tiñan a panca de cambios de velocidade no lado esquerdo do piloto. Unha caixa de cambios opcional foi a caixa de cambios VW con engrenaxes Hewland de 4 velocidades. Esta última caixa de cambios tiña a vantaxe adicional de poder cambiar os cocientes de transmisión detrás da caixa de cambios sen quitar a caixa de cambios do coche.

A suspensión dianteira era de brazos de dobre forquita con unidade de bobina/amortecedor. A diferenza dos deseños anteriores de Chapman, onde os extremos da barra antienvorco actuaban como unha pata da forquita superior, os 18 tiñan unha barra antienvorco dianteira separada. A suspensión traseira era por brazos de radio superior e inferior cun ángulo inferior invertido, onde o ángulo de lonxitude fixo servía de enlace superior. A unidade de bobina/amortecedor tamén se montou fóra do taboleiro na parte traseira, e ás veces o 18 corría con e sen a barra antienvorco traseira.

Para sacar proveito da vantaxe do peso, Chapman deseñou unha máquina lixeira e elegante de só 71 centímetros de alto (excluíndo parabrisas) e pesaba só 440 kg.,^[3] Para axudar a facilitar isto, o piloto foi colocado nunha posición semi-reclinable,^[2] que foi pioneira aproximadamente unha década antes por Gustav Baumm de NSU.^[4]

Rendemento en carreira

O Lotus 18 tiña un excelente manexo cun único sistema de suspensión que reducía drasticamente a transferencia de peso e o balanceo da carrozaría nas curvas. En breve, o Lotus 18 demostrou ser máis rápido que calquera outro automóbil de Gran Premio visto,^[5] eclipsando mesmo aos míticos Auto Unions e sendo amplamente copiado. Tamén construíuse como coche deportivo de dous asentos chamado Lotus 19 ou Monte Carlo.^[2]

Historia nos Grandes Premios

O coche logrou a primeira vitoria na F1 de Lotus, logrouna Innes Ireland na carreira fóra de campionato no Trofeo Glover de 1960, o 8 de abril de 1960.^[6] A súa primeira vitoria no campionato mundial sucedeu seis semanas máis tarde, o 29 de maio, aínda que polo equipo Rob Walker, que alugou o coche de Chapman. Pilotado por Stirling Moss, o coche logrou unha gran vitoria no Gran Premio de Mónaco de 1960. Foi un anticipo das vitorias por vir. Moss tamén gañou o Gran Premio dos Estados Unidos ao finalizar a tempada axudando a Lotus a terminar segundo no campionato de construtores.

Moss repetiu o seu triunfo nunha carreira lendaria en Mónaco o ano seguinte, superando os máis potentes e máis rápidos 'sharknose' de Ferrari. Logo gañou no temible Nürburgring en condicións meteorolóxicas cambiantes, mentres que Innes Ireland logrou unha terceira vitoria nos Estados Unidos. Para axudar a Lotus a terminar segundo no campionato de construtores en 1961. O Lotus 18 tamén foi famoso por darlle a Jim Clark a súa primeira oportunidade nun Gran Premio en 1960.

O Gran Premio de Bélxica en Spa en 1960 foi notable polo accidente de Moss no Rob Walker 18 na práctica, que o mantivo varios meses fora das carreiras e a morte de Alan Stacey golpeado na cara por un paxaro.

Resultados completos na Fórmula Un

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Equipo	Motor	Pneu.	Pilotos	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	Puntos	Pos.
1960	Team Lotus	Climax 4 en liña	D		ARX	MON	500	NED	BEL	FRA	GBR	POR	ITA	USA	34	2º
				Innes Ireland	6	9		2	Ret	7	3	6		2
				Jim Clark				Ret	5	5	16	3		16
				Ron Flockhart						6
				John Surtees		Ret					2	Ret		Ret
				Alan Stacey		Ret		Ret	Ret
	Rob Walker Racing Team			Stirling Moss		1		4	NTS			DSC		1
	Taylor-Crawley Racing Team			Mike Taylor					NTS
	Jim Hall			Jim Hall										7
1961	Team Lotus	Climax 4 en liña	D		MON	NED	BEL	FRA	GBR	ALE	ITA	USA			32*	2º
				Innes Ireland							Ret
				Trevor Taylor		13
	Rob Walker Racing Team			Stirling Moss	1	4	8	Ret	Ret	1		Ret
	UDT-Laystall Racing Team			Cliff Allison	8		NTS
				Henry Taylor	NSC			10	Ret		11
				Juan Manuel Bordeu				NTS
				Masten Gregory							Ret	Ret
				Olivier Gendebien								11
				Lucien Bianchi				Ret	Ret
	Equipe Nationale Belge						Ret
				Willy Mairesse			Ret
	Scuderia Colonia			Michael May	Ret			11		NTS
				Wolfgang Seidel				DNS		17	Ret	Ret
	Camoradi International			Ian Burgess		NTS	NTS	14	14
	Tony Marsh			Tony Marsh			NSC		Ret	15
	Tim Parnell			Tim Parnell					Ret		10
	Gerry Ashmore			Gerry Ashmore					Ret	16	Ret
	Louise Bryden-Brown			Tony Maggs					13	11
	J Frank Harrison			Lloyd Ruby								Ret
	Jim Hall			Jim Hall								Ret
	J Wheeler Autosport			Peter Ryan								9
	Prince Gaetano Starrabba	Maserati 4 en liña		Gaetano Starrabba							Ret				0	-
1962	UDT-Laystall Racing Team	Climax 4 en liña	D		NED	MON	BEL	FRA	GBR	ALE	ITA	USA	RSA		36*	2º
				Masten Gregory	Ret
	Scuderia Repubblica di Venezia			Nino Vaccarella		NSC
	Emeryson Cars			John Campbell-Jones			11
	Equipe Nationale Belge			Lucien Bianchi			9			16
	Ecurie Excelsior			Jay Chamberlain					15	NSC	NSC
	Gerry Ashmore			Gerry Ashmore							NSC
	Scuderia Jolly Club			Ernesto Prinoth							NSC
	John Dalton			Tony Shelly					Ret	NSC
		BRM V8									NSC				1*	8th
1963	Tim Parnell	Climax 4 en liña	D		MON	BEL	NED	FRA	GBR	ALE	ITA	USA	MEX	RSA	54*	1º
				Tim Parnell						NSC
				André Pilette						NSC
	Kurt Kuhnke	Borgward 4 en liña		Kurt Kuhnke						NSC					0	-

* Inclúe puntos logrados por outros modelos de Lotus

Resultados nas carreiras fora do campionato de Fórmula 1

(clave)

Ano	Equipo	Motor	Pneum.	Pilotos	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	18	19	20	21
1960	Team Lotus	Climax Straight-4	D		GLV	INT	SIL	LOM	OUL
				Innes Ireland	1	1	Ret	1	Ret
				John Surtees		Ret	6	Ret	Ret
				Alan Stacey		4
				Jim Clark			Ret	2	Ret
	Taylor-Crawley Racing Team			Mike Taylor		Ret
	RRC Walker Racing Team			Stirling Moss					1
	Vandervell Products Ltd.	Vanwall L4		Tony Brooks				NTS
	Scuderia Centro Sud	Maserati 4 en liña		Ian Burgess					Ret
1961	Team Lotus	Climax 4 en liña	D		LOM	GLV	PAU	BRX	VIE	AIN	SYR	NAP	LON	SIL	SOL	KAN	DAN	MOD	FLG	OUL	LEW	VAL	RAN	NAT	RSA
				Jim Clark	6		1	Ret		9	6						7
				Innes Ireland	10	5		Ret		10	Ret				9	Ret
				Trevor Taylor			Ret			19				9						Ret
	Rob Walker Racing Team			Stirling Moss		4		7	1		8			1				1
	UDT Laystall Racing Team														Ret	1	1							2	2
				Cliff Allison	2	8		5		15			8
				Henry Taylor	4	6		Ret		Ret			2	8			4	Ret		8
				Carl Hammarlund												Ret
				Masten Gregory													Ret	NC		5			Ret	Ret	Ret
				Jo Bonnier										11
	Scuderia Colonia						2
				Wolfgang Seidel			Ret	Ret	2		11		5	Ret				NSC	Ret	8
				Maurice Trintignant				NTS
				Michael May						Ret				Ret	Ret
	Tony Marsh			Tony Marsh		7		3					3	6
	Louise Bryden-Brown			Dan Gurney						14				5
	Camoradi International			Ian Burgess			Ret	6		DSC		4
				Lloyd Casner		NTS				NTS					NTS
	RHH Parnell The Three Musketeers			Tim Parnell	7				6	Ret		8		7		5	5	NSC	7	Ret	3
				André Pilette				Ret
				Gerry Ashmore					Ret	11		2
	Gerry Ashmore																				DNA
	Scuderia Dolomiti			Ernesto Prinoth					3		NTS	10							Ret			2
	Jack Holme			Jack Holme																			Ret	WD
	Prince G. Starabba	Maserati 4 en liña		Giorgio Scarlatti														Ret
				Gaetano Starrabba																		Ret
	Syd van der Vyver	Alfa Romeo 4 en liña		Syd van der Vyver																			7	5	6
	Equipe Judette	Ford 4 en liña		Bob van Niekerk																			9	Ret	9
	Bernard Podmore			Bernard Podmore																			Ret	WD	Ret
	Neville Lederle			Neville Lederle																				Ret
	Ecurie Wolman	Borgward 4 en liña		Helmut Menzler																			Ret	Ret	10
1962	UDT-Laystall Racing Team	Climax 4 en liña	D		CAP	BRX	LOM	LAV	GLV	PAU	AIN	INT	NAP	MAL	CPL	RMS	SOL	KAN	MED	DIN	OUL	MEX	RAN	NAT
				Masten Gregory	4	Ret	Ret		5		Ret			5
				Innes Ireland		3	Ret		3		Ret
				Stirling Moss			7		Ret
	Rob Walker Racing Team					Ret
				Maurice Trintignant						1		Ret
				Graham Hill										3
	Scuderia Republica di Venezia			Nino Vaccarella		NSC				6		Ret							Ret
				Colin Davis										Ret
				Carlo Abate												Ret
	RHH Parnell			Tim Parnell			Ret				9	Ret	7
				John Dalton										Ret
				Gary Hocking															Ret	Ret
	John Dalton			Tony Shelly			5	3	6		7	Ret	6	8		Ret					5
	Ecurie Excelsior			Jay Chamberlain				5	Ret		DSC	16	NSC		Ret				Ret			9
				Olle Nygren														Ret
	Gerry Ashmore			Gerry Ashmore				Ret	9												8
				Graham Eden											Ret						Ret
	Speed Sport			David Piper							11	17	8		7
	A. Robinson & Sons			Philip Robinson																	Ret
	Walter Hansgen			Walt Hansgen																		Ret
	Jim Hall			Homer Rader																		8
	Jack Holme			Jack Holme																			NSC	Ret
	Autosport Team Wolfgang Seidel			Günther Seiffert				Ret	WD		12		NSC		Ret		NC		9		10
				Kurt Kuhnke						NSC							Ret
	Kurt Kuhnke	Borgward 4 en liña																NCG	NCG	NCG
	Ecurie Wolman			Helmut Menzler	10
	Vern McWilliams			Vern McWilliams																			NSC	NSC
	Prince G. Starabba	Maserati 4 en liña		Gaetano Starrabba									Ret
	Syd van der Vyver	Alfa Romeo 4 en liña		Syd van der Vyver	7
	Bill Scheepers			Bill Scheepers																				NSc
	Equipe Judette	Ford 4 en liña		Bob van Niekerk	11
	Bernard Podmore			Bernard Podmore	13
	Neville Lederle			Neville Lederle	14
	Ted Lanfear			Peter van Niekerk																			NSC	NSC
1963	A. Robinson & Sons	Climax 4 en liña	D		LOM	GLV	PAU	IMO	SYR	AIN	INT	ROM	SOL	KAN	MED	AUT	OUL	RAN
				Brian Robinson	Ret
				Philip Robinson		8					Ret
	RHH Parnell												NC
				Tim Parnell			7			DSC	Ret	9
				Ron Carter									Ret	WD
				André Pilette			Ret						12	10		9	12
	André Pilette									NTS	NTS
	Ernesto Prinoth			Ernesto Prinoth				8
	Scuderia Jolly Club															Ret
	Jock Russell			Jock Russell						Ret
	Jack Holme			Jack Holme														Ret
	Prince G. Starabba	Maserati 4 en liña		Gaetano Starrabba				Ret	6			5			NSC
	Kurt Kuhnke	Borgward 4 en liña		Kurt Kuhnke								NSC	Ret	Ret
				Ernst Maring								NSC	Ret	Ret
1964	Jock Russell	Climax 4 en liña	D		DMT	NWT	SYR	AIN	INT	SOL	MED	RAN
				Jock Russell	Ret
	Clive Puzey Motors			Clive Puzey								8
	Kurt Kuhnke	Borgward 4 en liña		Ernst Maring						Ret
				Joachim Diel						Ret
1965	Scuderia Nord-Ouest	Climax 4 en liña	D		ROC	SYR	SMT	INT	MED	RAN
				Colin Davis					NSC
	Clive Puzey Motors			Clive Puzey						9
1966	Clive Puzey Motors	Climax 4 en liña	D		RSA	SYR	INT	OUL
				Clive Puzey	7

Notas

1. Setright, L.J.K., "Lotus: The Golden Mean", in Northey, Tom, ed. World of Automobiles (London: Orbis, 1974), Volume 11, p.1228.
2. Setright, p.1228
3. This was virtually the same as the 16 with, oddly enough, more weight actually on the front wheels. Setright, p.1228.
4. Setright, p.1230.
5. Setright, p.1229.
6. "International '100' - VIII Glover Trophy 1960". www.the-fastlane.co.uk (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 23 de abril de 2019. Consultado o 23 de abril de 2019.

Véxase tamén

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Lotus 18

Outros artigos

• Lotus

Ligazóns externas

• Classic Team Lotus