Fred Hoyle
astrónomo británico From Wikipedia, the free encyclopedia
astrónomo británico From Wikipedia, the free encyclopedia
Fred Hoyle, nado en Bingley o 24 de xuño de 1915 e finado en Bournemouth o 20 de agosto de 2001,[1] foi un astrónomo inglés. Formulou a teoría da nocleosíntese estelar. Mantivo diversas controversias, como en contra do Big Bang (termo que creou) ou a favor da Panspermia como orixe da vida terrestre.[2][3][4] Foi autor tamén de diversas obras de ficción científica e divulgación científica, algunhas delas, co seu fillo Geoffrey Hoyle.
A maioría do seu traballo desenvolveuno no Instituto de Astronomía de Cambridge, do que foi director seis anos.
Hoyle naceu en Gilstead, Bingley, Riding West in Yorkshire, Inglaterra.[5] O seu pai, Ben Hoyle, foi violinista e traballou no comercio de la en Bradford, exerceu como tirador de metralladora na primeira guerra mundial.[6] A súa nai, Mabel Pickard, estudara música no Royal College of Music de Londres e despois traballou como pianista acompañante de cine mudo. Hoyle foi educado na Bingley Grammar School e en 1933 ingresou en Cambridge, onde estudou matemáticas no Emmanuel College[7]
En 1936 gañou o premio Mayhew (xunto con George Stanley Rushbrooke).
A finais de 1940, Hoyle deixou Cambridge para ir a Portsmouth para traballar para o Almirantado na investigación do radar, onde que ideu un método para obter a altitude dos avións entrantes. Tamén se encargou das medidas contra as armas guiadas por radar atopadas no Graf Spee.[8]
A notar que o proxecto de radar británico empregou máis persoal que o proxecto Manhattan. Dous compañeiros clave neste traballo de guerra foron Hermann Bondi e Thomas Gold, e os tres tiveron moitas e profundas discusións sobre cosmoloxía. O traballo no radar pagoulle un par de viaxes a norteamérica, onde aproveitou para visitar astrónomos. Nunha viaxe a Estados Unidos aprendeu sobre supernovas en Caltech e Monte Palomar e, no Canadá, a física nuclear da implosión e explosión de plutonio: notou certa semellanza entre ambos e comezou a pensar na nucleosíntese das supernovas. No seu momento tivo unha intuición, referindo "Voume facer un nome se isto funciona". Finalmente (1954) publicou o seu preclaro paper. Tamén formou un grupo en Cambridge para investigar a nucleosíntese estelar nas estrelas comúns e amosouse preocupado pola escaseza da produción de carbono estelar nos modelos existentes. Observou que un dos procesos existentes sería mil millóns de veces máis produtivo se o núcleo do carbono 12 tivese resonancia en 7,7 MeV, pero os físicos nucleares non a atopaban. Noutra viaxe visitou o grupo de física nuclear de Caltech, pasando uns meses alí e persuadiunos contra o seu considerable escepticismo para buscar e atopar o estado de Hoyle no carbono-12, a partir do cal elaborou unha teoría completa da nucleosíntese estelar, en coautoría con algúns membros do grupo Caltech.
Despois da guerra, en 1945, Hoyle regresou á Universidade de Cambridge, comezando como profesor no St John's College en Cambridge. En Cambridge, do 1945 ao 1973, subiu ao cumio da teoría da astrofísica mundial, a partir dunha asombrosa orixinalidade de ideas que abarcan unha ampla gama de temas. En 1958, Hoyle foi nomeado ao ilustre profesor plumiano de Astronomía e Filosofía Experimental na Universidade de Cambridge. En 1967 converteuse no director fundador do Instituto de Astronomía Teórica (posteriormente pasou a denominarse Instituto de Astronomía) de Cambridge, que o innovador liderado de Hoyle levou a converter nun dos grupos máis importantes do mundo en astrofísica teórica. En 1971 foi convidado a impartir a MacMillan Memorial Lecture na Institución de Enxeñeiros e Construtores Navais en Escocia. Elixiu o tema "Instrumentos astronómicos e a súa construción".[9]
Hoyle foi nomeado cabaleiro en 1972. Renunciou ao seu cargo de profesor plumiano en 1972 e á súa dirección do instituto en 1973, afastándose así da maior parte da súa base de poder, conexións e salario estable.
Despois de abandonar Cambridge, Hoyle escribiu moitos libros de ciencia e ciencia ficción populares, ademais de impartir conferencias en todo o mundo. Parte da motivación para isto foi simplemente ter un medio de vida. Hoyle seguía sendo membro do comité de política mixto (desde 1967), durante a fase de planificación do telescopio anglo-australiano de 150 polgadas no Observatorio Siding Spring de Nova Gales do Sur. Chegou a ser presidente do consello do telescopio anglo-australiano en 1973, e presidiu a súa inauguración en 1974 polo príncipe de Gales. Despois da súa dimisión de Cambridge, Hoyle mudouse ao distrito dos lagos e ocupou o seu tempo cunha mestura de camiñadas polos arredores, escribindo libros, visitando centros de investigación de todo o mundo e traballando en ideas científicas que foron rexeitadas case universalmente. O 24 de novembro de 1997, mentres camiñaba polos altos do oeste de Yorkshire, preto da casa da súa infancia en Gilstead, Hoyle caeu nun escarpado barranco chamado Shipley Glen. Aproximadamente doce horas despois, Hoyle foi atopado por un can de busca. Estivo hospitalizado durante dous meses con pneumonía e problemas nos riles (ambos derivados de hipotermia), así como un ombreiro roto da caída. Despois pasou a un forte declive, sufrindo problemas de memoria e axilidade mental. En 2001 sufriu unha serie de golpes e morreu en Bournemouth o 20 de agosto dese mesmo ano.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
