![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d1/Protein_LDLR_PDB_1ajj.png/640px-Protein_LDLR_PDB_1ajj.png&w=640&q=50)
Receptor de LDL
From Wikipedia, the free encyclopedia
O receptor de lipoproteínas de baixa densidade ou receptor de LDL é unha proteína de 839 aminoácidos (unha vez eliminado o péptido sinal de 21 aminoácidos)[1] que funciona como mediadora na endocitose das lipoproteínas de tipo LDL ricas en colesterol. É un receptor da superficie celular que recoñece a apolipoproteína B100, que está inserida entre os fosfolípidos da capa externa das partículas LDL. Este receptor tamén recoñece a proteína apoE que se encontra en restos de quilomicrons e restos de VLDL (as IDL). En humanos, a proteína receptora de LDL está codificada polo xene LDLR situado no cromosoma 19.[2][3] Este receptor pertence á familia xénica do receptor de lipoproteína de baixa densidade.[4]
![]() | |
PDB 1ajj | |
Receptor de lipoproteínas de baixa densidade | |
Identificadores | |
Símbolo | LDLR |
Símbolos alt. | FH; FHC; LDLCQ2 |
Entrez | 3949 |
OMIM | |
RefSeq | NP_000518 |
UniProt | P01130 |
Outros datos | |
Locus | Cr. 19 :(11.09 – 11.13 Mb) |
Michael S. Brown e Joseph L. Goldstein recibiron o Premio Nobel de Fisioloxía ou Medicina de 1985 pola identificación deste receptor[5] e a súa relación co metabolismo do colesterol e a hipercolesterolemia familiar.[6]