نیمور
بخشی در استان مرکزی، ایران / From Wikipedia, the free encyclopedia
نیموَر یا نیمهور شهری است تاریخی[9] در بخش مرکزی شهرستان محلات استان مرکزی ایران. این شهر، در ۲۵۰ کیلومتری جنوب تهران و بین راه مواصلاتی شهرهای دلیجان به محلات و خمین قرار دارد. این شهر در جنوب شرقی استان مرکزی قرار گرفته و در شمال آن کوه کمر و رودخانه قمرود و در جنوب آن کوههای آتشکوه و زردقُله (زردهقله)، پناهگاه حیات وحش موته و معادن تراورتن در شرق و در غرب آن قرار گرفتهاند.
نیمور نیموَر | |
---|---|
کشور | ایران |
استان | مرکزی |
شهرستان | محلات |
بخش | مرکزی |
نام(های) دیگر | نیمهور |
نام(های) پیشین | آورد، نیمآورد ممنور، نیسور، تیمور[1] |
سال شهرشدن | ۱۳۵۹[2] |
مردم | |
جمعیت | ۵۸۵۶ نفر[3] |
جغرافیای طبیعی | |
ارتفاع | ۱۵۹۹ متر[4] |
آبوهوا | |
میانگین دمای سالانه | ۱۵ درجهٔ سانتیگراد[5] |
میانگین بارش سالانه | ۳۰۰ میلیمتر[6] |
اطلاعات شهری | |
شهردار | سجاد صفری[7] |
رهآورد | سنگ تزیینی، تراورتن، غلات، پنبه بادام، باسلق |
پیششمارهٔ تلفن | ۰۸۶۴۳۳۲[8] |
وبگاه | |
نام نیمور در کتابها و اسناد تاریخی تحت نامهای مختلفی نظیر آوَرد، نیمآوَرد، مَمنور، نَیسور و تَیمور[1] ڄست[10] که امروز بقایای این سد قدیمی با نام بند نیمور در کنار شهر قرار دارد.[11]
طبق اسناد تاریخی موجود و اکتشافات انجامشده در آثار باستانی، قدمت نیمور به دوران ساسانیان[12] و اشکانیان بازمیگردد. شواهد و مدارکی نیز با قدمتی که به ۲٬۳۰۰ سال پیش از میلاد مسیح بازمیگردد نیز در این منطقه کشف شدهاست.[13] مراسم سنتی بیلگردانی، علمبندان و نخلبرداری، مراسم قوچگدار، آیینهای سنتی پخت کاچی و باسلق از جمله مهمترین آداب و رسوم باستانی این شهر است که در فهرست میراث ناملموس ملی و استانی نیز ثبت رسیدهاند.
نیمور علاوه بر آثار تاریخی متعدد تاریخی، دارای کوههای سنگی و معادن سنگ غنی تراورتن، فلوئور و سنگهای تزئینی است.[14] از این رو صنعت غالب در این شهر مربوط به تجارت سنگ است.[7]
در دوران معاصر، این شهر با رکود نسبی مواجه شد اما با پیوستن دهستان باقرآباد به این شهر و احداث شهرک صنعتی،[15] دانشگاه علمی کاربردی نیمور،[16] برگزاری نمایشگاه بینالملی سنگ ایران در این شهر،[17] و همچنین برگزاری جشنوارههای فرهنگی همچون بیلگردانی، باسلوق و کاچی[18] از رونق اقتصادی مجددی برخوردار شدهاست.