نقش دستوری
نقش واژه یا واژهها در جملهها / From Wikipedia, the free encyclopedia
در زبانشناسی به نقشی که واژهای یا گروهی از واژهها در جمله به خود میگیرد نقش دستوری (به انگلیسی: Grammatical relation) گفته میشود. نقشها به دو دسته تقسیم میشوند: نقشهای اصلی که اگر فعل اسنادی یا همان ربطی بود نهاد (مسندالیه) و گزاره (مسند) نقش اصلی هستند ولی اگر فعل غیراسنادی یا همان فعل خاص بود نقشهای اصلی نهاد (فاعل) و گزاره (مفعول) هستند.
و نقشهای فرعی مانند متمم (زبانشناسی)، قید، تمیز (یا همان متمم مفعولی)، بدل و منادا هستند.
نقشنما به واژهای گفته میشود که نقش دستوری واژههای پیش یا پس از خود را نشان میدهد.
منظور از نقش دستوری حالتهای مفعولی، فاعلی، اضافه و غیره است. برای نمونه پسواژهٔ «را» در فارسی یک نقشنما است که نقش مفعولی عبارت پیش از خود را میرساند.
حروف پیوند برخلاف نقشنماها در پی بردن به نقش دستوری واژهها تأثیری ندارند. گروسی