نهاد (دستور زبان)
From Wikipedia, the free encyclopedia
نَهاد یا فاعل بخشی از جمله است که درباره ی آن سخن میگوییم؛ یعنی کاری را انجام میدهد و یا شخصی که در حال انجام کاری است و یا صفت و حالتی را به آن نسبت می دهیم.[1]
این مقاله نیازمند تمیزکاری است. لطفاً تا جای امکان آنرا از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید، سپس این برچسب را بردارید. محتویات این مقاله ممکن است غیر قابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشد یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کرده باشد. |
نهاد واژه یا گروهی از واژگان یک بند است که دربارهٔ آن خبری میدهیم.[2] یعنی صاحب خبر است.[3]
هر بند (جمله ساده) دارای دو بخش نهاد و گزاره است. نشانهٔ نهاد همخوانی آن با شناسه است. نهاد معمولاً پیش از گزاره مینشیند و توسط گزاره تکمیل میشود. نهاد در جواب «چه کسی» یا «چه چیزی» میآید.
نمونه: هوا سرد است. [نهاد: هوا] [گزاره: سرد است (که شامل فعل هم میشود)] چه چیزی سرد است؟ هوا
نمونه : باد بهاری وزید. چه چیزی وزید؟ باد بهاری
نمونه : حسین چاق است. چه کسی چاق است؟ حسین
نمونه:علی میله را برید. چه کسی میله را برید؟ علی
نمونه : هوا گرم است [گرم:هوا] هوا سرد است [سرد:هوا]
نمونه : علی ای همای رحمت تو چه آیتی ... را. چه کسی آیت(نشانه) ... است؟ علی
نمونه : راست به مانند یکی زلزله داده تنش بر تن ساحل یله (نکته:در این بیت نهاد حذف شده). چه کسی تنش را بر تن ساحل تکیه(یله) داده؟ دریا